Jagadeesh Krishnan psychologist and International Author

I will tell you one of the deepest laws of life.

You may not have thought about it at all. You have heard -- the whole of science depends on it -- that cause and effect is the base. You create the cause and the effect follows.

Life is a causal link.

You put the seed in the soil and it will sprout. If the cause is there, then the tree will follow. The fire is there -- you put your hand in it and it will burn. The cause is there and the effect will follow. You take poison and you will die. You arrange for the cause and then the effect follows.

This is one of the most basic scientific laws, that cause and effect is the innermost link of all processes of life.

Religion knows about a second law which is still deeper than this. But the second law which is deeper than this will look absurd,

if you don't know it and experiment with it.

Religion says: Produce the effect and the cause follows. This is absolutely absurd in scientific terms. Science says: If the cause is there, the effect follows.

Religion says the converse is also true: you create the effect, and see...the cause follows.

There is a situation in which you feel happy. A friend has come, a beloved has called. A situation is the cause -- you feel happy. Happiness is the effect. The coming of the beloved is the cause.

Religion says: Be happy and the beloved comes. Create the effect and the cause follows. And this is my own experience, that the second law is more basic than the first.

I have been doing it and it has been happening. Just be happy and the beloved comes. Just be happy, and friends are there. Just be happy and everything follows.

Jesus says the same thing in different words: Seek ye first the Kingdom of God, then all else will follow.

But the Kingdom of God is the end, the effect.
Seek ye first the end -- end means the effect, the result -- and the cause will follow.

This is as it should be.

It is not only that you place a seed in the soil and the tree follows; let there be a tree and there are millions of seeds. If cause is followed by effect, effect is again followed by cause.

This is the chain!

Then it becomes a circle -- start from anywhere, create the cause or create the effect.

And I tell you it is easier to create the effect because the effect depends totally upon you; the cause may not be so dependent on you.

If I say I can only be happy when a certain friend is there, then it depends on a certain friend, whether he is there or not. If I say I cannot be happy until I attain this much wealth, then it depends on the whole world and the economic situations and everything. It may not happen, and then I cannot be happy.

Cause is beyond me.
Effect is within me.

Cause is in the surroundings, in the situations -- cause is without. EFFECT IS ME! If I can create the effect, the cause will follow.

Choose happiness -- that means you are choosing the effect -- and then see what happens. Choose ecstasy and see what happens. Choose to be blissful and see what happens.

Your whole life will change immediately and you will see miracles happening around you -- because now you have created the effect and causes will have to follow.

This will look magical; you can even call it the law of magic.

The first is the law of science and the second is the law of magic.

Religion is magic, and you can be the magician.

That's what I teach you: to be the magician, to know the secret of magic.

Try it!

You have been trying the other your whole life -- not only this but many other lives also. Now listen to me! Try this magic formula, this mantra I give to you.

Create the effect and see what happens; causes immediately surround you, they follow.
Don't wait for the causes; you have waited long enough. Choose happiness and you will be happy.

What is the problem? Why can't you choose? Why can't you work on this law? Because your mind, the whole mind, which has been trained by scientific thinking, says that if you are not happy and you try to be happy, that happiness will be artificial.
If you are not happy and you try to be happy that will be just acting, that will not be real. This is what scientific thinking says, that that will not be real, you will be just acting.

But you don't know.
Life energy has its own ways of working -- if you can act totally it will become the real. The only thing is, the actor must not be there. Move totally in it, then there is no difference. If you are acting half-heartedly then it will remain artificial.

If I say to you dance and sing and be blissful, and you try halfheartedly, just to see what happens, but you remain behind...and you go on thinking: This is just artificial. I am trying but this is not coming, this is not spontaneous -- then it will remain acting, a waste of time.

If you try, then try wholeheartedly.

Don't remain behind, move into it, become the acting -- dissolve the actor into acting and then see what happens. It will become the real and then you will feel it is spontaneous. You have not done it, you will know then that it has happened. But unless you are total this cannot happen.

Create the effect, be in it completely, see and observe the results.

I can make you kings without kingdoms, only you have to act like kings, and act so totally that, before you, even a real king will appear as if he is just acting. And when the whole energy has moved into it, it becomes reality!

Energy makes anything real. If you wait for kingdoms they never come.

Even for a Napoleon, for an Alexander, who HAD big kingdoms, they never came. They remained miserable because they didn't come to realize the second, more basic and primal law of life.

Alexander was trying to create a bigger kingdom, to become a bigger king. His whole life was wasted in creating the kingdom, and then there was no time left for him to be king. He died before the kingdom was complete.

This has happened to many. The kingdom can never be complete. The world is infinite -- your kingdom is bound to remain partial. With a partial kingdom how can you be a total king? Your kingdom is bound to be limited and with a limited kingdom how can you be the emperor?

It is impossible. But you can be the emperor. Just create the effect........

Create the effect, become the emperor, be a magician -- and from THIS very moment, because there is no need to wait.

One has to wait if the kingdom has to come first. If the cause has to be created first, then one has to wait and wait and wait and postpone. There is no need to wait to create the effect. You can be the emperor this very moment.

When I say: Be!
just be the emperor and see -- the kingdom follows.

I have known it through my experience. I am not talking to you about a theory or a doctrine.

Be happy and in that peak of happiness you will see the whole world is happy with you.

There is an old saying:
Weep and you weep alone, laugh and the world laughs with you. Even the trees, the rocks, the sand, the clouds, if you can create the effect and be ecstatic, they will all dance with you; then the whole existence becomes a dance, a celebration.

But it depends on you, if you can create the effect. And I say to you, you can create it. It is the easiest thing possible.

It looks very difficult because you have not tried it yet.
Give it a try!
By
K. Jagadeesh

Jagadeesh Krishnan psychologist and International Author

Modi’s actions fail to live up to his words

Three years on, it's hard for even the most ardent Indophile to remain optimistic about the nation's future

CANBERRA – Reprising his campaign theme from the 2014 general election in a pitch to business executives during his recent U.S. visit, Indian Prime Minister Narendra Modi boasted that 7,000 reforms had made India a place of “minimum government and maximum governance.” Yet in the World Bank’s 2017 report on the ease of doing business, India ranked a dismal 130 out of 190 countries in the world. Three years into his five-year term, it is more accurate to describe Modi’s record as “maximum talk and boast, minimum action and results.”

Last Sept. 29, Modi ordered “surgical strikes” across the line of control into Pakistan-controlled Kashmir by the Indian Army and boasted that several infiltration launch pads had been destroyed. Similar raids had been conducted by previous governments without the fanfare of publicity. Any criticism of the publicity, which elevated the escalation risk, was held to be an anti-national attack on the army. Modi and other ministers have continued to strut their “cojones” in ordering the strikes.

Modi borrowed the language on Nov. 8 to order a “surgical strike” on black money, removing from legal tender the two highest denomination 500- and 1,000-rupee notes that accounted for 86 percent of India’s currency stock. Demonetization showed Modi confuses impetuous and headstrong for bold and decisive leadership.

In summary, it caused considerable damage and disruption to the economy and adversely impacted the material conditions and rights of the people, without discernible success in meeting the declared goals. However, although dubious as an economic decision, it paid off as a political gamble, proving Modi is a party politician, not a national leader. Modi has been determined to consolidate, expand and centralize state power more than unleash the creative business potential of the Indian innovator, entrepreneur and trader.

With 94 percent of illicit wealth held in noncash real estate, shares, jewelry and offshore accounts, black money was not recovered. Corruption continues unabated, with not one transaction where bribes and extortion are commonplace having changed habits. Instead, authorities have conducted numerous seizures of hoardings of the new higher-denomination currency. Fresh counterfeit currency has also entered into circulation. Militancy, if anything, has spiked, debunking claims that demonetization would curb terror financing. And the economy remain as cash-dominant as ever.

Kaushik Basu concluded: “The benefits of demonetization have been close to zero and the brunt of its pain has been shouldered by the poor and the lower-middle class.” In the book “Demonetization and Black Money,” C. Rammanohar Reddy concurs that the criminal and wealthy escaped the pain of demonetization. Meanwhile an unforeseen perverse consequence was that when women dipped into their secret savings to deposit cash in banks, their menfolk became angry at the “deceit” and there was an upsurge in domestic violence.

Market disruptions and economic shocks have cut overall growth by 1.3 percent (and by over 3 percent in the final quarter of 2016-2017 compared with a year earlier). Construction, India’s second-largest job-creating sector, declined by 3.7 percent. Even worse, the decision proved that private property rights are nonexistent. The government can appropriate, and grant or restrict access to, people’s own money as and when it pleases.

On July 1, India introduced a Goods and Services Tax. Unlike demonetization, announced overnight with no advance consultation, the GST was introduced after extensive consultations. But the resulting tangle of compromises and contradictions have led some analysts to reduce the projected growth stimulus to just 0.4 percent a year.

In principle, the GST is an excellent idea. The plethora of state-level taxes have erected barriers to the free movement of goods and services, divided and fragmented the market with variable sales taxes and entry and exit levies at state borders, raised the cost of doing business, and greatly increased the price to the consumer. Finance Minister P. Chidambaram of the previous government wanted to introduce GST in 2006, but the BJP strenuously resisted, putting petty party politics ahead of the national interest.

If designed right and implemented properly, GST has the potential to create a single continent-sized national market of 1.3 billion people, slash red tape, lower compliance and transaction costs to ease the cost of doing business, widen the tax base (at just over 11 percent, India’s tax-to-GDP ration is less than half the world and only one-quarter the EU average), reduce the scope for tax terrorism, and lift growth. Instead, Chidambaram noted, the GST rollout exhibited the worst pathologies of India’s state-business nexus. There are six rates of zero percent, 3 percent, 5 percent, 12 percent, 18 percent and 28 percent, while tobacco, luxury cars and fizzy drinks will incur still higher “sin” taxes. The GST on KitKat will depend on whether it is classified as biscuit or chocolate. Businesses must file returns every three months in each state in which they operate, plus annually, instead of just once each year.

For a country of India’s size and complexity, it is sheer madness to have one minister in charge of the two demanding portfolios of finance and defense. By carrying both, Arun Jaitley cannot do justice to either.

In an article in The Wall Street Journal ahead of his U.S. visit, Modi highlighted shared political values that bind the two countries. This is a bit rich after the spate of violent attacks that have left India’s religious minorities more fearful than in decades. In a pattern distressingly familiar, vigilante violence by Hindu fundamentalists is denounced by Modi weeks or months after it first manifests itself, but still without robust enforcement action against the perpetrators.

Further darkening India’s future prospects, there is no realistic alternative to Modi’s BJP. As the only other national party, Congress should have used the scale of the 2014 defeat and subsequent drubbings in state elections to introspect, defenestrate deadwood and rejuvenate as a credible alternative government. Instead, fawning sycophants circled the wagons around the Gandhi family — whose stranglehold on Congress is the disease, not a cure — to confirm that the party has no vision, program, energy or future.

Six decades of misrule, incompetence and corruption under successive Congress-led governments have sapped India of entrepreneurial talent and political leadership. In India, most parliamentary vacancies are filled by family. It is easier for a person of Indian origin to reach high public office in Canada, Ireland, the United Kingdom and the U.S.

It’s hard for the most ardent Indophiles to remain optimistic about India’s future. In 2019, Indians will choose between the Congress record of fleecing the public and Modi’s egotistical braggadocio. Between inexperienced captains, unskilled crews and unreliable charts, safe steerage of India’s ship of state to the desired destination requires a miracle
By
K. Jagadeesh

Jagadeesh Krishnan psychologist and International Author

மோடியைக் கைவிடுகிறதா ஆர்.எஸ்.எஸ்.?

தமிழ்த்தேசியப் பேரியக்கப் பொதுச் செயலாளர் தோழர் கி. வெங்கட்ராமன் சிறப்புக் கட்டுரை!

“நாக்கு நாட்டியத்தாலேயே நாட்டை ஆண்டு விடலாம்” எனக் கருதிக் கொண்டு வண்ண வண்ண வாய்வீச்சு நடத்திய நரேந்திர மோடி, நாட்டின் பொருளியலை முட்டுச்சந்தில் நிறுத்திவிட்டார்.

“இந்தியாவை பொருளாதார வல்லரசாக தூக்கி நிறுத்த வந்தவர்’’ என்று நரேந்திர மோடிக்கு வண்ணம் பூசிய ஆர்.எஸ்.எஸ். சின் பதவித் தரகர் தணிக்கையாளர் குருமூர்த்தியே, “நாட்டின் பொருளியல் மூழ்கிக் கொண்டிருக்கிறது’’ என அபாய அறிவிப்பு செய்கிறார்!

இன்னொரு பதவித் தரகரான சுப்பிரமணியம் சாமி, “பொருளியல் மந்தநிலை நோக்கி இந்தியா வேகமாக சரிந்து வருகிறது” என்று கூறுகிறார்.

இந்த இருவரும் ஏதோ விவரம் தெரியாமல், அவசரப்பட்டு மோடியின் செல்லாத பணம் அறிவிப் பையும், ஜி.எஸ்.டி.யையும் ஆதரித்து விட்டு இன்று உண்மை தெரிந்தவுடன் திருத்திக் கொண்டு பேசுகி றார்கள் என அப்பாவியாக யாரும் கருதிவிடக் கூடாது!

சில நாட்களுக்கு முன்னால், 2019 இந்திய நாடாளு மன்றத் தேர்தலை எவ்வாறு சந்திப்பது என “வியூகம்’’ வகுப்பதற்காகக் கூடிய ஆர்.எஸ்.எஸ். சின் தலைமைக் குழு, தொழில்துறை, வேளாண்மை, பணப்புழக்கம், வேலை வாய்ப்பு ஆகிய பல முனைகளில் மிகப்பெரும் சிக்கலை நோக்கி இந்தியா சென்று கொண்டிருப்பதை உணர்ந்து மோடியின் முகத்தைக் காட்டியே அத் தேர்தலில் வாக்கு வாங்க முடியாது என்ற முடிவுக்கு வந்தது.

மக்கள் சந்திக்கும் இச்சிக்கலைப் பயன்படுத்தி, ஒன்றிணைந்த எதிர்ப்பைக் காட்டும் நிலையில் எதிர்க்கட்சிகள் இல்லை என்ற வாய்ப்பான சூழலையும் உணர்ந்தார்கள்.

இதற்கேற்ப இச்சிக்கல்களை முன் வைக்கும் “எதிர்க்கட்சி” இடத்திலும் தாங்களே இருந்து செயல்படுவது, தேவையானால் போராடுவது, இப்போராட்டங்கள் அனைத்திலும் மோடியைத் தவிர மற்றவர்களை திறனாய்வு செய்வது, ஒருவேளை இறுதி யில் மோடியையும் மக்கள் கோபத்திலிருந்து பாதுகாக்க முடியாது என்றால் அவரைக் கழற்றிவிட்டு, வேறு ஒருவரைத் தேடுவது என்ற செயல்திட்டத்தில் இருக்கி றார்கள்.

இதற்கேற்பவே, இப்போது குருமூர்த்தியும் சுப்பிர மணியம் சாமியும் பேசுகிறார்கள்.

இந்தியத் தேர்தல் வரலாறு காணாத அளவில், இல்லாத பெருமைகளையெல்லாம் சொல்லி, மோடியை தலைமை அமைச்சராக உட்கார வைக்க பெருங்குழும ஊடகங்கள் படாதபாடுபட்டு, அதில் வெற்றியும் பெற்றன. அம்பானி, அதானி போன்ற முன்வரிசைப் பெருமுதலாளிகள் பணத்தை வாரி இறைத்து, மோடிக்காக “தேர்தல் பணி” ஆற்றினார்கள்.

வாங்கிய காசுக்கு ஏற்ப மிக வேகமாக அடுத்தடுத்த திட்டங்களை இப்பெருங் குழுமங்களுக்கு ஆதரவாக மோடி அறிவித்தார். அவற்றுள் முகாமையானவை ரூபாய் 500 - 1,000 பணத்தாள்கள்  செல்லாது என்ற பணமதிப்பு இழப்பு நடவடிக்கை, சரக்கு சேவை வரி என்ற ஜி.எஸ்.டி.

பணமதிப்பு இழப்பில் நாடே தத்தளித்து நின்ற போது, அனைத்து ஊடகங்களிலும் முதன்மையானக் கல்வி நிறுவனங்களிலும், ஆய்வு நிறுவனங்களிலும் குருமூர்த்தி ஓடோடிப் போய் அதனை ஞாயப்படுத்திப் பேசினார்.

எடுத்துக்காட்டாக, “தூர்தர்சன்’’ செய்தி ஊடகத்திற்கு 18.11.2016 அன்று அளித்த விரிவான நேர் காணலில், “பணமதிப்பிழப்பு நீண்டகாலமாக நாடு எதிர்பார்த்த பொருளியல் நடவடிக்கை; நாடு பொருளா தாரத்தில் புதிய உயரங்களை எட்டுவதற்கு நேர்த்தி யான தயாரிப்புகளோடு மேற் கொள்ளப்பட்ட நட வடிக்கை. நெஞ்சுரமிக்க செயல் துடிப்புள்ள நரேந்திர மோடியைத் தவிர வேறு எந்தப் பிரதமராலும் இப்படிப் பட்ட நடவடிக்கையை இவ்வளவு விரைவாக மேற்கொண்டிருக்க முடியாது” என்றார் குருமூர்த்தி.

ஆனால் அதே குருமூர்த்தி இன்று, நாட்டுப் பொருளியல் அனைத்து முனைகளிலும் பெரும் சரிவை சந்தித்து வருவதைப் பார்த்து, மக்களோடு சேர்ந்து கொண்டு கூப்பாடு போடுகிறார்.

சென்னை “பன்னாட்டுப் பொருளியல் பள்ளி” என்ற ஆய்வு நிறுவனத்தில், பொருளியல் ஆய்வாளர்களிடையே 22.09.2017 அன்று பேசிய குருமூர்த்தி, ஏற்கெனவே தான் பேசியதை அப்படியே மாற்றி, “முறையான தயாரிப்பு ஏதுமின்றி பணமதிப்பு இழப்பு நடவடிக்கை மேற் கொள்ளப்பட்டது.

90 விழுக்காடு மக்களுக்கு வேலை வாய்ப்பு வழங்கும் சிறு தொழில்கள், சிறுவணிகம் போன்ற முறைசாரா துறைகள் தங்களது முதலீட்டுத் தேவைக்கு 96 விழுக்காடு நேரடிப் பணப் பரிமாற்றத்தையே நம்பி இருந்தன. பணமதிப்பு இழப்பு இத் தொழில்களை மேல் எழும்ப முடியாமல் நொறுக்கி விட்டது. நுகர்வும், வேலை வாய்ப்பும் தேங்கி நின்று கீழே இறங்கின.

மீண்டும் பண சுழற்சி வந்தபோதும், இந்நிறுவனங்கள் 360லிருந்து 480 விழுக்காடு வட்டிக்கு பணம் வாங்கி முதலீடு செய்ய வேண்டிய நெருக்கடியில் சிக்கி விட்டன.

சிறு தொழில்களுக்கு தாராளமாக குறைந்த வட்டியில் முதலீடு வழங்கும் திட்டத்தை செயல் படுத்தாமல், பணமதிப்பை இழக்கச் செய்தது மோசமான தோல்வியைக் கொடுத்தது.

உரிய தயாரிப்பின்றி இந் நடவடிக்கை மேற்கொள்ளப் பட்டு விட்டது இந்த நெருக்கடியிலிருந்து மீளாத நிலையில், ஜி.எஸ்.டி. அறிவிப்பு அடுத்த சிக்கலை ஏற்படுத்தி விட்டது’’ என்று புலம்பினார்.

மோடியின் பணமதிப்பு இழப்பு நடவடிக்கைத் திட்டத்தை ஏற்க மறுத்து, அம்பானி, அதானி, எஸ்ஸார் குழுமத்தின் ருய்யா, டாடா, ஜி.எம்.ஆர்., வீடியோகான் ஆகிய பெரும்புள்ளிகள் அரசு வங்கிகளில் நிலுவையில் வைத்துள்ள பல்லாயிரம் கோடி கடனை திரும்ப வசூலிக்க வேண்டும் என வலியுறுத்திய, அன்றைய இந்திய சேம வங்கி (ரிசர்வ் வங்கி) ஆளுநர் இரகுராம் ராஜனை அவமானப்படுத்தி - பதவி விலகச் செய்த சுப்பிரமணியம் சாமி, இன்று “எல்லாம் தவறாகிப் போய்விட்டது’’ என்று அரற்றுகிறார்.

இப்போது அவர் நிதியமைச்சர் அருண் செட்லியின் பதவியைப் பறிக்க வேண்டும் என்று பேசத் தொடங்கி யிருக்கிறார்.

மிகப்பெரிய மந்தநிலையை நோக்கி இந்தியப் பொருளியல் சரிந்து கொண்டிருக்கிறது!

மார்ச் 2016இல், 9.2 விழுக்காடாக இருந்த பொருளியல் வளர்ச்சி விகிதம் சூன் 2017இல் 5.7 விழுக் காடாக சரிந்திருக்கிறது. அதிலும், வேளாண் மையும் உற்பத்தித் துறையும் மிகப்பெரிய சரிவை சந்தித்திருக் கின்றன.

மறுபுறம், நடப்புக் கணக்குப் பற்றாக்குறை கடந்த ஐந்தாண்டுகளில் இல்லாத அளவுக்கு 2.4 விழுக் காட்டளவில் உள்ளது.

பன்னாட்டு சந்தையில் பெட்ரோலிய கச்சா எண்ணெய் விலை மிகப்பெருமளவுக்குக் குறைந்து வரும் நிலையில், இந்த நிதிப் பற்றாக்குறை இருப்பது அபாயத்தின் விளிம்பில் இந்திய நிதிநிலை இருப்பதை எடுத்துக்காட்டுகிறது.

இவ்வாறு பொருளியல் சரிவு, தனியார் முதலீடுகள் குறைந்து வருவது, வேளாண்மை நெருக்கடியில் இருப்பது ஆகியவற்றோடு சேர்ந்து வரலாறு காணாத வகையில் அரசு வங்கிகளின் வாராக் கடன்கள் வளர்ந்து வருகின்றன.

2013இல் 1.56 இலட்சம் கோடி ரூபாயாக இருந்த வாராக்கடன், இப்போது 14.47 இலட்சம் கோடி ரூபாயாக 2017இல் உயர்ந்திருக்கிறது. இதுகுறித்து இந்திய அரசின் தலைமைத் தணிக்கை அதிகாரி சசிகாந்த் சர்மா கூறியிருப்பது, அதிர்ச்சியளிக்கிறது!

“பல்லாயிரம் கோடி வாராக்கடனில் பெரும் பகுதி சட்டப் புறம்பான வழிகளில் வெளிநாடுகளில் முதலீடாக எடுத்துச் செல்லப் பட்டிருக்கலாம். அவற்றை மீட்க முடியுமா என்பது பெரும் ஐயத்திற்குரிய செய்தி!” என்கிறார் சசிகாந்த் சர்மா (பிசினஸ் ஸ்டாண்டர்டு, சூலை 2 - 2016).

வாங்கிய கடனை வங்கிகளுக்குச் செலுத்தாமல், வெளி நாடுகளுக்குத் தப்பிச் சென்ற விஜய் மல்லையா, லலித் மோடி போன்றவர்கள் பா.ச.க. தலைவர்களின் ஒத்துழைப்போடு தான் சென்றார்கள் என்பது ஊரறிந்த கமுக்கம்!

ஆனால், கணக்குப்படி பார்த்தால்  இவர்கள்  சிறிய புள்ளிகள்! 80,000 கோடி - 1 இலட்சம் கோடி கடன் கட்டாத அதானி, அம்பானி, டாடா போன்ற வர்கள் தப்பித்துச் செல்ல வேண்டியதில்லை. மோடி யின் பாதுகாப்பிலேயே அவர்கள் இருக்கிறார்கள்.

“ஒரே வரி - ஒரே சந்தை’’ என்ற பெயரால், செயல் படுத்தப்பட்டுள்ள ஜி.எஸ்.டி., சிறு மற்றும் நடுத்தரத் தொழில்களை பெரும் சிக்கலில் ஆழ்த்தியிருக்கிறது. விழாக்கால விற்பனையையும், ஏற்றுமதியையும் குறி வைத்து இரட்டிப்பு மடங்கு முயற்சியோடு உற்பத்தியில் ஈடுபட்டுவந்த சிறு தொழில் முனைவோர், தாங்கள் வாங்கிய கச்சாப் பொருள்களுக்கு ஜி.எஸ்.டி. சட்டத்தின்படி முன் வரி செலுத்திவிட்டார்கள். அவை, கச்சாப் பொருள் உற்பத்தியாளர் களிடமிருந்து திரும்பக் கிடைக்க வேண்டும். அது கிடைக்கவில்லை!

கச்சாப் பொருள் உற்பத்தியாளர் களிடமிருந்து வரி திரட்டி அத்தொகையை திருப்பிச் செலுத்த வேண்டி யது அரசின் கடமை. ஆனால் அது நடக்கவில்லை.

இவ்வாறு 65 ஆயிரம் கோடி ரூபாய் வர வேண்டிய தொகை முடங்கிக் கிடப்பதால், மறு முதலீட்டுக்குப் பணம் இல்லாமல், பல இலட்சக்கணக்கான சிறுதொழில் முனைவோர் கைபிசைந்து நிற்கிறார்கள்.

“கருப்புப் பணத்தை மீட்கிறோம். இன்னும் 3 நாட்களுக்குள் 3 இலட்சம் கோடி கருப்புப் பணத்தை வெளியில் கொண்டு வர இருக்கிறோம். கருப்புப் பணக்காரர்கள் கதிகலங்கி இருக்கிறார்கள்” என்றெல்லாம் கொடியேற்றி விட்டு, இந்திய விடுதலை  நாளில் நரேந்திர மோடி செங்கோட்டையில் நின்று கொண்டு வாய்ச்சவடால் அடித்துக் கொண்டிருந்த நேரத்தில்தான், இந்திய சேம வங்கி, “செல்லாது என்று அறிவித்த பணமெல்லாம் மீண்டும் வங்கிக்கு வந்து விட்டது. இதை வைத்து கருப்புப் பணம் ஒன்றும் கிடைக்கவில்லை’’ என்று கைவிரித்தது.

மோடியின் குசராத் மாநிலம் சூரத் நகரில், பல இலட்சம் நெசவாளர்கள் மற்றும் அது சார்ந்த தொழில் முனைவோர் மிகப்பெரும் பேரணியை நடத்தி, ஜி.எஸ்.டி.க்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்தனர்.

இவை பற்றியெல்லாம் கவலைப்படாமல், “டிஜிட்டல் இந்தியா’’ கூச்சல் போட்டுக் கொண்டு நாடு நாடாக சுற்றி வருகிறார் மோடி!

அறமதிப்போ நாணமோ கொஞ்சமும் இல்லாத சாணக்கியத் தனமான ஆட்சியாளரல்லவா நரேந்திர மோடி!

(இக்கட்டுரை தமிழ்த்தேசியத் தமிழர் கண்ணோட்டம் - 2017 அக்டோபர் 1-15 இதழில் வெளியானது).
By
K. Jagadeesh