[11/19, 11:46 AM] Jagadeesh Chandra krishna: THE MASTER & YOU
To be near a master is to be just a passivity, absorbing whatsoever the master gives or whatsoever the master is - not asking. The moment you start asking you have become aggressive, the receptivity is lost, you have become active. The passive, the feminine, is no longer there. Nobody has ever reached the truth as a male - aggressive, violent. That's not possible. You reach very silently. In fact, you wait and truth reaches you. The truth seeks you, like water seeks some hollow ground, moves downwards, finds a place, and becomes a lake.
Waiting near a master, one learns how to be together, with no movement. A simple unmoving center simply waits; thirsty of course, hungry of course, feeling the thirst in every fiber of the body, in every cell of the being - but waiting, because the master knows better when the right moment comes. Not knocking... the temptation will be there, and, when the master is available, the temptation becomes very, very deep and intense. Why not ask him? He can give, then why wait, why waste time? No, it is not a question of wasting time. Really, waiting patiently is the best use of time. All else may be wasted but waiting is not, because waiting is prayer, waiting is meditation, waiting is all. Everything happens through it.
Doing is on the part of the master, because he knows what to do. The doing is not on your part, should not be on your part, because, by your very doing, you will disturb the whole thing. You don't know what you are - how can you do anything? A disciple waits, knowing well that he cannot do. He does not know the direction, he does not know what is good and what is bad, he does not know himself. How can he do anything? The doing is of the master; but when I say that the doing is of the master, don't misunderstand me. A master never does anything - if the disciple can wait, the very being of the master becomes a doing. Just his presence becomes a catalytic agent, and many things start happening on their own accord.
By
jagadeesh Krishnan psychologist and international Author
[11/19, 11:46 AM] Jagadeesh Chandra krishna: மாஸ்டர் & நீங்கள்
ஒரு எஜமானருக்கு அருகில் இருப்பது என்பது, மாஸ்டர் எதைக் கொடுத்தாலும் அல்லது எஜமானர் எதைக் கேட்டாலும் அதை உள்வாங்கிக் கொண்டு செயலற்றதாக இருக்க வேண்டும். நீங்கள் கேட்கத் தொடங்கும் தருணத்தில் நீங்கள் ஆக்ரோஷமாகிவிட்டீர்கள், ஏற்றுக்கொள்ளும் திறன் இழக்கப்படுகிறது, நீங்கள் சுறுசுறுப்பாக மாறிவிட்டீர்கள். செயலற்ற, பெண்பால், இப்போது இல்லை. ஆணாக, ஆக்ரோஷமாக, வன்முறையாக யாரும் உண்மையை எட்டியதில்லை. அது சாத்தியமில்லை. நீங்கள் மிகவும் அமைதியாக அணுகுகிறீர்கள். உண்மையில், நீங்கள் காத்திருக்கிறீர்கள், உண்மை உங்களை அடையும். நீர் சில வெற்று நிலங்களைத் தேடி, கீழ்நோக்கி நகர்ந்து, ஒரு இடத்தைக் கண்டுபிடித்து, ஏரியாக மாறுவது போல, உண்மை உன்னைத் தேடுகிறது.
ஒரு மாஸ்டரின் அருகில் காத்திருந்து, எந்த அசைவும் இல்லாமல், எப்படி ஒன்றாக இருக்க வேண்டும் என்பதை ஒருவர் கற்றுக்கொள்கிறார். ஒரு எளிய அசையாத மையம் வெறுமனே காத்திருக்கிறது; நிச்சயமாக தாகம், நிச்சயமாக பசி, உடலின் ஒவ்வொரு இழைகளிலும், ஒவ்வொரு உயிரணுவிலும் தாகத்தை உணர்கிறேன் - ஆனால் காத்திருக்கிறது, ஏனென்றால் சரியான தருணம் வரும்போது எஜமானருக்கு நன்றாகத் தெரியும். தட்டுவது இல்லை... சலனம் இருக்கும், மேலும், மாஸ்டர் கிடைக்கும் போது, சோதனை மிக மிக ஆழமாகவும் தீவிரமாகவும் மாறும். ஏன் அவரிடம் கேட்கக்கூடாது? அவர் கொடுக்க முடியும், பிறகு ஏன் காத்திருக்க வேண்டும், ஏன் நேரத்தை வீணடிக்க வேண்டும்? இல்லை, இது நேரத்தை வீணடிக்கும் கேள்வி அல்ல. உண்மையில், பொறுமையுடன் காத்திருப்பதே நேரத்தைச் சிறப்பாகப் பயன்படுத்துகிறது. மற்ற அனைத்தும் வீணாகலாம், ஆனால் காத்திருப்பது இல்லை, ஏனென்றால் காத்திருப்பு பிரார்த்தனை, காத்திருப்பு தியானம், காத்திருப்பு எல்லாம். எல்லாமே அதன் மூலம்தான் நடக்கும்.
செய்வது எஜமானரின் பங்கில் உள்ளது, ஏனென்றால் என்ன செய்வது என்று அவருக்குத் தெரியும். செய்வது உங்கள் பங்கில் இல்லை, உங்கள் பங்கில் இருக்கக்கூடாது, ஏனென்றால், நீங்கள் செய்வதால், நீங்கள் முழு விஷயத்தையும் தொந்தரவு செய்வீர்கள். நீங்கள் என்னவென்று உங்களுக்குத் தெரியாது - நீங்கள் எப்படி எதையும் செய்ய முடியும்? ஒரு சீடன் தன்னால் முடியாது என்பதை நன்கு அறிந்து காத்திருக்கிறான். அவனுக்குத் திசை தெரியாது, எது நல்லது எது கெட்டது என்று தெரியாது, அவனே அறியான். அவர் எப்படி எதையும் செய்ய முடியும்? செய்வது எஜமானனுடையது; ஆனால் செய்வது எஜமானரின் செயல் என்று நான் கூறும்போது, என்னைத் தவறாகப் புரிந்து கொள்ளாதீர்கள். ஒரு குரு ஒருபோதும் எதையும் செய்வதில்லை - சீடன் காத்திருக்க முடிந்தால், குருவின் இருப்பே ஒரு செயலாகிறது. அவரது இருப்பு ஒரு வினையூக்கி முகவராக மாறுகிறது, மேலும் பல விஷயங்கள் தாங்களாகவே நடக்கத் தொடங்குகின்றன.
மூலம்
ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்
