secret

[09/02, 9:19 AM] Jagadeesh KrishnanChandra: CAN YOU SAY SOMETHING ABOUT SINGLE-POINTEDNESS, BEING TOTAL, SPACING OUT, WORK, AND WORSHIP?

The reality is just the opposite. When you are single-minded, you are one dimensional. Your mind becomes narrower and narrower and narrower and remains focused on one point. This is concentration.

The reality is just the opposite. When you are single-minded, you are one dimensional. Your mind becomes narrower and narrower and narrower and remains focused on one point. This is concentration.

If you are learning shooting, the art of archery, and things like that, it will be helpful.

There is a story in ancient Indian scriptures. The great master archer, Dronacharya, asked his disciples to shoot their arrows at a bird sitting on a tree. They were all ready with their bows and arrows, and he said, "Before you shoot, I want to ask a question, and each one has to answer."

He asked the first one. The question was, "What are you seeing?"

He said, "I am seeing everything: the tree, the sky, other trees, the birds flying."

He went on asking the same question to the other disciples. One disciple said, "I can see only the tree on which the bird is sitting."

He was far better, but the other one was even closer. He said, "I can only see the bird."

The master has said that you have to make the target the bird's right eye.

The other said, "I can see both the bird's eyes."

Arjuna was the only one who said, "I don't see anything except the right eye."

This is one-pointedness.

Arjuna became his master's most important disciple, a great archer.

So one-pointedness is needed in many things, but it is not meditation. It is putting your mind together in one narrow dimension -- linear, just in a line.

In science it is useful, but it is not meditation.

Meditation is a state of no-mind.

Meditation means the mind has stopped. Just you are, pure consciousness, simple awareness; all the dimensions are available to you. So it is just the opposite of concentration.

You are asking what it means to space out. You all know it.

When you are doing something and you are not there, that is spacing out. It is against concentration. It is against meditation. It is just a wandering mind.

If you are chopping wood and thinking of a film star, you are spaced out. And it is dangerous: you may chop one of your legs. You are not where you are supposed to be.

The man immediately turns to the other side, pulls over the blanket, and goes to sleep. The woman cries, weeps because of such a moment... and nothing comes out of it. The whole day she has been waiting, that her lover will be becoming; but when he was making love, she was thinking of Muhammad Ali the Great.

The man immediately turns to the other side, pulls over the blanket, and goes to sleep. The woman cries, weeps because such a moment... and nothing comes out of it. The whole day she has been waiting, that her lover will become; but when he was making love, she was thinking of Muhammad Ali the Great.

So whenever two persons are making love, there is at least a crowd. The man is thinking of Marilyn Monroe, the woman is thinking of Muhammad Ali, and these pictures in the mind go on changing. And on the margin, they are trying to make love.

Why unnecessarily harass each other? If this is the situation in love, what will be the situation in other things?

Spacing out is unhealthy. If you want to think of Muhammad Ali, you can sit silently and think of Muhammad Ali. At least it will be one-pointedness. But people are doing many things at a time, and they think that this is some achievement.

Just in front of my house in India, was one woman I used to see every day. She had a small child. So the child was put in a rocking chair, and she would be sitting in front of the child, and she would go on pushing the rocking chair with her leg because the child cannot manage that. So the chair would go on rocking, and the child would remain silent.

Then the work is not only work; then the work takes a new flavor: of silence, of meditativeness, of joy -- just the wind passing by, the sun rays falling on you, you chopping wood, and the perspiration coming to your forehead. And all is in utter silence; you are simply chopping wood. You are not going anywhere; you are here.

And I don't think this was all; this was outside so you could see. What was going on in her head nobody knows, because when she can manage three things simultaneously outside, in the mind she can manage three hundred things.

These people go on missing the moment -- its purity, its life, its joy -- because they are not there. And they will never be anywhere if this becomes their habit -- which has become the habit of the whole humanity.

And you ask me what is work and worship.

Work is when you space out. You do the work, but you are not totally there. If you are totally there, it is worship.

Then the work is not only work; then the work takes a new flavor: of silence, of meditativeness, of joy -- just the wind passing by, the sun rays falling on you, you chopping wood, and the perspiration coming to your forehead. And all is in utter silence; you are simply chopping wood. You are not going anywhere; you are here.

One of the emperors of Japan had gone to see a great Zen master, Nan Yin. He asked Nan Yin, "What have you learned that makes you a great master, known all over the country?"

Nan Yin said, "Very simple: when I chop wood, I simply chop wood; and when I carry the water from the well, I simply carry the water from the well."

The emperor said, "I had come to listen to something spiritual. What nonsense are you talking? Chopping wood, you simply chop wood? Everybody does it; what is special in it? Carrying water from the well, you carry the water from the well? I have come to a long distance, and I am your country's emperor. You should at least give me some spiritual advice."

Nan Yin said, "That was my spiritual advice, and I want to make it clear to you that everybody is not doing that. It took me years to chop wood without any thoughts: to just be there, chopping.

"And it is tremendously beautiful: the sound in the valley, the chips of the wood flying all over, the wind blowing through the trees, their song, their music. And I am utterly silent, just chopping wood. Carrying water from the well is the same.

"My whole day is the same. I have given you, in short, my basic approach of life. Be where you are. Don't let the mind go away."

Work immediately becomes worship -- if you have understood Nan Yin's statement.

Things are not complex, things are very simple. You just have to be a little alert and watch what is happening within you: whether it is singlemindedness, whether it is spacing out, whether it is work, whether it is worship. Just watch.

And your goal should be that everything becomes worship: walking, or sitting, or even doing nothing. If you are there, absolutely there -- nothing is moving in your mind, all movement has stopped -- then your whole life is worship.

Then your whole life is meditation.

Christians go to the church on Sunday. Their religion is Sunday religion. One hour there, listening to the same boring sermon -- but they have to listen to it because they are afraid of falling into hell. This boring sermon is okay; for a few years you listen to it, and you will go to heaven.

But they don't know that in heaven you will have all the saints for eternity giving you the same sermon. They will bore you so much because the time is so long. And Sunday is not Sunday there; it is every day, the whole day, and for eternity.

And suicide is not possible in paradise -- at least I have not come across any incident that any saint has been able to commit suicide -- although everybody who is there must be thinking of it. But it does not happen in heaven. They will be wanting to come back to the earth. It is not allowed.

They may be thinking that it would have been better to be in hell because in hell there are all the colorful people: all poets, painters, singers, dancers, actors, actresses. All the colorful people, juicy people, are in hell.

And people who are just dry bones are in heaven. They are not allowed to visit hell even for the long weekend. Once you enter heaven there is no exit.

Other religions are in the morning -- ten minutes, twenty minutes -- chanting mantras, and thinking that this is all.

I have consideredly given you red clothes, a mala with a locket of a madman, to remind you -- even in sleep -- that your whole life has to become religious; it is not a question of a few minutes, a few hours.

And for me, there is no other paradise. You have to create it here and now. You have to learn how to create paradise.

Meditation is the technology.

Changing work into worship is the secret.

So wherever you are, it doesn't matter. If after death there is heaven and hell, then, of course, you will all be in hell with me, because hell needs my people immensely.

And there are so many intelligent people; in fact, all intelligent people are there. We can create a really big community.

For a few minutes, he tried. He said, "What nonsense! I was living such a beautiful life in Munich, earning well as a porter in the station. And then every evening going to the pub, meeting the friends, drinking -- it was such a joy. And where have I landed? I am not a saint at all; I never even went to the church." it... Let him go to heaven. Perhaps he may serve as a cog in some wheel.

If there are any heaven and hell, if we end up by chance in heaven -- accidents happen -- we are going to do the same. We are going to initiate those poor saints into sannyas, and teach them Dynamic Meditation. And they will rejoice immensely, because for centuries they have been sitting there, simply playing on the harp, "Alleluia, alleluia!"

I have heard about a porter in Munich, a German guy, addicted to beer. By mistake -- that's why I say accidents happen -- by mistake, somebody else was to die but the angels of death took the poor porter because he was lying in the other man's house who was going to die, completely drunk. It was just a mistake. In such a state he could not find his house, so wherever it happened, he fell down there. The man of the house was not at home, so the angels took that man.

When he opened his eyes he could not believe where he was. He was handed a harp.

He said, "What are you doing? I am a porter, I don't play the harp."

They said, "Here you will have to play the harp for eternity and sing, 'Alleluia!' You sit on one of the clouds. Just look at what the other saints are doing."

But the man said, "I am not a saint! I am just a porter in the Munich station. And what about my beer?"

The angels said, "Don't mention such things here. These things are not available. All that you have to do is rejoice and play."

For a few minutes, he tried. He said, "What nonsense! I was living such a beautiful life in Munich, earning well as a porter in the station. And then every evening going to the pub, meeting the friends, drinking -- it was such a joy. And where have I landed? I am not a saint at all; I never even went to the church."

He was very angry after a few hours. "This is too much. Just in a few hours, I am getting so angry, and it is a question of eternity. Something has to be done!"

He became angry. And a porter is, after all a porter, he is not a professor. His language is not of the cultured, high society. So he would sing, "Alleluia, alleluia," and in between, he would say, "Fuck you all!" -- and start again, "Alleluia, alleluia."

The other saints saw that this man was doing really badly. Between "Alleluia, alleluia," he says something which is not mentionable.

They went to God and said, "This man is saying things which have never been said."

God said, "I know. The trouble is you have brought the wrong man. He is not the saint I have sent you to bring. He is a porter in Munich, and naturally, he is getting angry. And when he gets angry he will say things like that. You take him back and leave him in Munich so that he can enjoy his life. He is not meant for heaven."

The man was brought down. He was immensely happy. Immediately he went to the pub and he said, "Alleluia! Now bring as much beer as you can." He said, "My God! I had entered into such a bad space. Perhaps I was too drunk and dreamt...

"Only one thing helped me. And everybody condemned me -- 'Don't use that word' -- but only that word helped me. Alleluia did not do anything! Playing on the harp I got tired, but the moment I said to the saints, 'Fuck you all!' they all disappeared from their clouds."

So if by chance we end up in heaven, remember the word. Don't forget! And when so many people on the harps sing that beautiful word... we are going to change heaven into real heaven.

You just have to know the secret -- and I have.

Told you the secret

By

Jagadeesh krishnan

[09/02, 9:20 AM] Jagadeesh KrishnanChandra: ஒரே புள்ளி, மொத்தமாக இருப்பது, வெளியேறுதல், வேலை செய்தல் மற்றும் வழிபாடு பற்றி ஏதாவது சொல்ல முடியுமா?

 உண்மை இதற்கு நேர்மாறானது.  நீங்கள் ஒற்றை எண்ணம் கொண்டவராக இருக்கும்போது, ​​நீங்கள் ஒரு பரிமாணமானவர்.  உங்கள் மனம் குறுகலாகவும், குறுகலாகவும், குறுகலாகவும் மாறி ஒரு கட்டத்தில் கவனம் செலுத்துகிறது.  இது செறிவு.

 உண்மை இதற்கு நேர்மாறானது.  நீங்கள் ஒற்றை எண்ணம் கொண்டவராக இருக்கும்போது, ​​நீங்கள் ஒரு பரிமாணமானவர்.  உங்கள் மனம் குறுகலாகவும், குறுகலாகவும், குறுகலாகவும் மாறி ஒரு கட்டத்தில் கவனம் செலுத்துகிறது.  இது செறிவு.

 நீங்கள் படப்பிடிப்பு, வில்வித்தை கலை மற்றும் அது போன்ற விஷயங்களைக் கற்றுக்கொண்டால், அது உதவியாக இருக்கும்.

 பண்டைய இந்திய வேதங்களில் ஒரு கதை இருக்கிறது.  பெரிய மாஸ்டர் வில்லாளரான துரோணாச்சார்யா, தம்முடைய சீஷர்களை ஒரு மரத்தில் அமர்ந்திருக்கும் பறவையின் மீது தங்கள் அம்புகளைச் சுடச் சொன்னார்.  அவர்கள் அனைவரும் தங்கள் வில் மற்றும் அம்புகளுடன் தயாராக இருந்தனர், மேலும் அவர், "நீங்கள் சுடுவதற்கு முன்பு, நான் ஒரு கேள்வியைக் கேட்க விரும்புகிறேன், ஒவ்வொருவரும் பதிலளிக்க வேண்டும்" என்றார்.

 முதல்வரிடம் கேட்டார்.  "நீங்கள் என்ன பார்க்கிறீர்கள்?"

 அவர், "நான் எல்லாவற்றையும் பார்க்கிறேன்: மரம், வானம், பிற மரங்கள், பறவைகள் பறக்கும்."

 இதே கேள்வியை மற்ற சீடர்களிடமும் கேட்டார்.  ஒரு சீடர், "பறவை உட்கார்ந்திருக்கும் மரத்தை மட்டுமே என்னால் பார்க்க முடியும்" என்றார்.

 அவர் மிகவும் சிறந்தவர், ஆனால் மற்றவர் இன்னும் நெருக்கமாக இருந்தார்.  "நான் பறவையை மட்டுமே பார்க்க முடியும்" என்றார்.

 பறவையின் வலது கண்ணை நீங்கள் குறிவைக்க வேண்டும் என்று மாஸ்டர் கூறியுள்ளார்.

 மற்றவர், "பறவையின் கண்களை என்னால் பார்க்க முடியும்" என்றார்.

 "வலது கண்ணைத் தவிர வேறு எதையும் நான் காணவில்லை" என்று சொன்னவர் அர்ஜுனன் மட்டுமே.

 இது ஒரு புள்ளி.

 அர்ஜுனா தனது எஜமானரின் மிக முக்கியமான சீடராக, ஒரு சிறந்த வில்லாளராக ஆனார்.

 எனவே பல விஷயங்களில் ஒரு முனை தேவை, ஆனால் அது தியானம் அல்ல.  இது உங்கள் மனதை ஒரு குறுகிய பரிமாணத்தில் - நேரியல், ஒரு வரியில் ஒன்றாக இணைக்கிறது.

 அறிவியலில் இது பயனுள்ளதாக இருக்கும், ஆனால் அது தியானம் அல்ல.

 தியானம் என்பது மனதில்லாத நிலை.

 தியானம் என்றால் மனம் நின்றுவிட்டது.  நீங்கள் தான், தூய உணர்வு, எளிய விழிப்புணர்வு;  எல்லா பரிமாணங்களும் உங்களுக்கு கிடைக்கின்றன.  எனவே இது செறிவுக்கு எதிரானது.

 இடத்தை விட்டு வெளியேறுவது என்றால் என்ன என்று நீங்கள் கேட்கிறீர்கள்.  நீங்கள் அனைவரும் அதை அறிவீர்கள்.

 நீங்கள் ஏதாவது செய்கிறீர்கள், நீங்கள் அங்கு இல்லாதபோது, ​​அது இடைவெளி விடுகிறது.  இது செறிவுக்கு எதிரானது.  இது தியானத்திற்கு எதிரானது.  அது ஒரு அலைந்து திரிந்த மனம்.

 நீங்கள் விறகு நறுக்கி, ஒரு திரைப்பட நட்சத்திரத்தைப் பற்றி யோசிக்கிறீர்கள் என்றால், நீங்கள் இடைவெளியில் இருக்கிறீர்கள்.  அது ஆபத்தானது: உங்கள் கால்களில் ஒன்றை வெட்டலாம்.  நீங்கள் இருக்க வேண்டிய இடத்தில் நீங்கள் இல்லை.

 மனிதன் உடனடியாக மறுபுறம் திரும்பி, போர்வையின் மேல் இழுத்து, தூங்கச் செல்கிறான்.  அந்த பெண் அழுகிறாள், அழுகிறாள், அத்தகைய தருணம் காரணமாக ... அதிலிருந்து எதுவும் வெளியே வரவில்லை.  அவள் காதலன் ஆகிவிடுவாள் என்று அவள் காத்திருந்த நாள் முழுவதும்;  ஆனால் அவர் காதலிக்கும்போது, ​​அவள் முஹம்மது அலி தி கிரேட் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

 மனிதன் உடனடியாக மறுபுறம் திரும்பி, போர்வையின் மேல் இழுத்து, தூங்கச் செல்கிறான்.  அந்த பெண் அழுகிறாள், அழுகிறாள், ஏனென்றால் அத்தகைய தருணம் ... அதிலிருந்து எதுவும் வெளியே வரவில்லை.  அவள் காதலன் ஆகிவிடுவாள் என்று அவள் காத்திருந்த நாள் முழுவதும்;  ஆனால் அவர் காதலிக்கும்போது, ​​அவள் முஹம்மது அலி தி கிரேட் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

 எனவே இரண்டு நபர்கள் காதலிக்கும்போதெல்லாம், குறைந்தபட்சம் ஒரு கூட்டம் இருக்கும்.  மனிதன் மர்லின் மன்றோவைப் பற்றி யோசிக்கிறான், அந்தப் பெண் முஹம்மது அலியைப் பற்றி நினைக்கிறாள், மனதில் இந்த படங்கள் மாறிக்கொண்டே இருக்கின்றன.  மற்றும் விளிம்பில், அவர்கள் அன்பை உருவாக்க முயற்சிக்கிறார்கள்.

 ஏன் தேவையின்றி ஒருவருக்கொருவர் துன்புறுத்துகிறார்கள்?  இது காதலில் நிலைமை என்றால், மற்ற விஷயங்களில் நிலைமை என்னவாக இருக்கும்?

 வெளியேறுவது ஆரோக்கியமற்றது.  நீங்கள் முஹம்மது அலியைப் பற்றி சிந்திக்க விரும்பினால், நீங்கள் அமைதியாக உட்கார்ந்து முகமது அலி பற்றி சிந்திக்கலாம்.  குறைந்தபட்சம் அது ஒரு புள்ளியாக இருக்கும்.  ஆனால் மக்கள் ஒரே நேரத்தில் பல விஷயங்களைச் செய்கிறார்கள், இது ஏதோ ஒரு சாதனை என்று அவர்கள் நினைக்கிறார்கள்.

 இந்தியாவில் எனது வீட்டின் முன்னால், நான் ஒவ்வொரு நாளும் பார்க்கும் ஒரு பெண்.  அவளுக்கு ஒரு சிறு குழந்தை பிறந்தது.  எனவே குழந்தை ஒரு ராக்கிங் நாற்காலியில் வைக்கப்பட்டிருந்தது, அவள் குழந்தையின் முன்னால் உட்கார்ந்திருப்பாள், குழந்தையால் அதை நிர்வகிக்க முடியாததால் அவள் காலால் ராக்கிங் நாற்காலியைத் தள்ளிக்கொண்டே இருப்பாள்.  எனவே நாற்காலி ஆடிக்கொண்டிருக்கும், குழந்தை அமைதியாக இருக்கும்.

 பின்னர் வேலை என்பது வேலை மட்டுமல்ல;  பின்னர் வேலை ஒரு புதிய சுவையை எடுக்கும்: ம silence னம், தியானம், மகிழ்ச்சி - கடந்து செல்லும் காற்று, சூரிய கதிர்கள் உங்கள் மீது விழுகின்றன, நீங்கள் விறகு வெட்டுகிறீர்கள், உங்கள் நெற்றியில் வரும் வியர்வை.  எல்லாம் முற்றிலும் ம silence னமாக இருக்கிறது;  நீங்கள் வெறுமனே விறகு வெட்டுகிறீர்கள்.  நீங்கள் எங்கும் செல்லவில்லை;  நீ இங்கே இருக்கிறாய்.

 இது எல்லாம் என்று நான் நினைக்கவில்லை;  இது வெளியே இருந்தது, எனவே நீங்கள் பார்க்க முடியும்.  அவள் தலையில் என்ன நடக்கிறது என்பது யாருக்கும் தெரியாது, ஏனென்றால் அவளால் மூன்று விஷயங்களை ஒரே நேரத்தில் வெளியே நிர்வகிக்க முடியும், மனதில் அவள் முன்னூறு விஷயங்களை நிர்வகிக்க முடியும்.

 இந்த மக்கள் அந்த தருணத்தை - அதன் தூய்மை, வாழ்க்கை, மகிழ்ச்சி - ஆகியவற்றைக் காணவில்லை.  இது அவர்களின் பழக்கமாகிவிட்டால் அவர்கள் ஒருபோதும் எங்கும் இருக்க மாட்டார்கள் - இது முழு மனிதகுலத்தின் பழக்கமாகிவிட்டது.

 வேலை மற்றும் வழிபாடு என்றால் என்ன என்று நீங்கள் என்னிடம் கேட்கிறீர்கள்.

 நீங்கள் வெளியேறும்போது வேலை.  நீங்கள் வேலையைச் செய்கிறீர்கள், ஆனால் நீங்கள் முற்றிலும் இல்லை.  நீங்கள் முற்றிலும் இருந்தால், அது வழிபாடு.

 பின்னர் வேலை என்பது வேலை மட்டுமல்ல;  பின்னர் வேலை ஒரு புதிய சுவையை எடுக்கும்: ம silence னம், தியானம், மகிழ்ச்சி - கடந்து செல்லும் காற்று, சூரிய கதிர்கள் உங்கள் மீது விழுகின்றன, நீங்கள் விறகு வெட்டுகிறீர்கள், உங்கள் நெற்றியில் வரும் வியர்வை.  எல்லாம் முற்றிலும் ம silence னமாக இருக்கிறது;  நீங்கள் வெறுமனே விறகு வெட்டுகிறீர்கள்.  நீங்கள் எங்கும் செல்லவில்லை;  நீ இங்கே இருக்கிறாய்.

 ஜப்பானின் பேரரசர்களில் ஒருவரான நான் ஒரு சிறந்த ஜென் மாஸ்டரான நான் யினைப் பார்க்கச் சென்றிருந்தேன்.  அவர் நான் யினிடம் கேட்டார், "நீங்கள் என்ன கற்றுக் கொண்டீர்கள், அது உங்களை ஒரு சிறந்த எஜமானராக ஆக்குகிறது, நாடு முழுவதும் அறியப்பட்டதா?"

 நான் யின், "மிகவும் எளிமையானது: நான் விறகுகளை நறுக்கும்போது, ​​நான் வெறுமனே விறகு வெட்டுகிறேன்; கிணற்றிலிருந்து தண்ணீரை எடுத்துச் செல்லும்போது, ​​கிணற்றிலிருந்து தண்ணீரை எடுத்துச் செல்கிறேன்" என்றார்.

 சக்கரவர்த்தி, "நான் ஆன்மீகத்தைக் கேட்க வந்தேன். நீங்கள் என்ன முட்டாள்தனமாகப் பேசுகிறீர்கள்? விறகு வெட்டுவது, நீங்கள் வெறுமனே விறகு வெட்டுவது? எல்லோரும் அதைச் செய்கிறார்கள்; அதில் என்ன சிறப்பு? கிணற்றிலிருந்து தண்ணீரை எடுத்துச் செல்வது  சரி? நான் நீண்ட தூரம் வந்துவிட்டேன், நான் உங்கள் நாட்டின் பேரரசர். நீங்கள் எனக்கு சில ஆன்மீக ஆலோசனையாவது கொடுக்க வேண்டும். "

 நான் யின் கூறினார், "அது எனது ஆன்மீக அறிவுரை, எல்லோரும் அதைச் செய்யவில்லை என்பதை உங்களுக்கு தெளிவுபடுத்த விரும்புகிறேன். எந்த எண்ணமும் இல்லாமல் விறகு வெட்டுவதற்கு எனக்கு பல ஆண்டுகள் பிடித்தன: அங்கேயே இருக்க, வெட்டுவது.

 "அது மிகவும் அழகாக இருக்கிறது: பள்ளத்தாக்கில் உள்ள ஒலி, மரத்தின் சில்லுகள் முழுவதும் பறக்கும், மரங்கள் வழியாக வீசும் காற்று, அவற்றின் பாடல், அவர்களின் இசை. நான் முற்றிலும் அமைதியாக இருக்கிறேன், விறகு வெட்டுவது. கிணற்றிலிருந்து தண்ணீரை எடுத்துச் செல்வது  அதே தான்.

 "எனது நாள் முழுவதும் ஒன்றுதான். சுருக்கமாக, வாழ்க்கையின் எனது அடிப்படை அணுகுமுறையை நான் உங்களுக்குக் கொடுத்திருக்கிறேன். நீங்கள் இருக்கும் இடத்திலேயே இருங்கள். மனம் விலகிவிட வேண்டாம்."

 வேலை உடனடியாக வழிபாடாகிறது - நான் யின் யின் கூற்றை புரிந்து கொண்டிருந்தால்.

 விஷயங்கள் சிக்கலானவை அல்ல, விஷயங்கள் மிகவும் எளிமையானவை.  நீங்கள் கொஞ்சம் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும், உங்களுக்குள் என்ன நடக்கிறது என்பதைப் பார்க்க வேண்டும்: இது ஒற்றைத்தன்மையா, அது இடைவெளியாக இருக்கிறதா, அது வேலையா, வணக்கமா என்று.  சிறிது கவனி.

 உங்கள் குறிக்கோள் எல்லாம் வழிபாடாக மாற வேண்டும்: நடைபயிற்சி, உட்கார்ந்து, அல்லது எதுவும் செய்யாமல்.  நீங்கள் அங்கே இருந்தால், முற்றிலும் அங்கே - உங்கள் மனதில் எதுவும் நகரவில்லை, எல்லா இயக்கங்களும் நின்றுவிட்டன - பிறகு உங்கள் முழு வாழ்க்கையும் வழிபாடு.

 உங்கள் முழு வாழ்க்கையும் தியானம்.

 கிறிஸ்தவர்கள் ஞாயிற்றுக்கிழமை தேவாலயத்திற்கு செல்கிறார்கள்.  அவர்களின் மதம் ஞாயிறு மதம்.  அங்கே ஒரு மணி நேரம், அதே சலிப்பான பிரசங்கத்தைக் கேட்பது - ஆனால் அவர்கள் அதைக் கேட்க வேண்டும், ஏனென்றால் அவர்கள் நரகத்தில் விழுவார்கள் என்று பயப்படுகிறார்கள்.  இந்த சலிப்பான பிரசங்கம் பரவாயில்லை;  சில வருடங்களுக்கு நீங்கள் அதைக் கேட்கிறீர்கள், நீங்கள் சொர்க்கத்திற்குச் செல்வீர்கள்.

 ஆனால் பரலோகத்தில் உங்களுக்கு எல்லா புனிதர்களும் நித்தியத்திற்காக இருப்பார்கள் என்பது அவர்களுக்குத் தெரியாது.  நேரம் மிக நீளமாக இருப்பதால் அவை உங்களை மிகவும் தாங்கும்.  ஞாயிற்றுக்கிழமை அங்கு ஞாயிறு இல்லை;  அது ஒவ்வொரு நாளும், முழு நாளும், நித்தியமும் ஆகும்.

 சொர்க்கத்தில் தற்கொலை சாத்தியமில்லை - எந்தவொரு துறவியும் தற்கொலை செய்து கொள்ள முடிந்த எந்தவொரு சம்பவத்தையும் நான் காணவில்லை - இருப்பினும் அங்குள்ள அனைவரும் அதைப் பற்றி சிந்திக்க வேண்டும்.  ஆனால் அது சொர்க்கத்தில் நடக்காது.  அவர்கள் மீண்டும் பூமிக்கு வர விரும்புவார்கள்.  இது அனுமதிக்கப்படவில்லை.

 நரகத்தில் இருப்பதே நல்லது என்று அவர்கள் நினைத்துக் கொண்டிருக்கலாம், ஏனென்றால் நரகத்தில் அனைத்து வண்ணமயமான மனிதர்களும் இருக்கிறார்கள்: அனைத்து கவிஞர்கள், ஓவியர்கள், பாடகர்கள், நடனக் கலைஞர்கள், நடிகர்கள், நடிகைகள்.  வண்ணமயமான மக்கள், தாகமாக இருப்பவர்கள் அனைவரும் நரகத்தில் இருக்கிறார்கள்.

 உலர்ந்த எலும்புகளாக இருக்கும் மக்கள் சொர்க்கத்தில் இருக்கிறார்கள்.  நீண்ட வார இறுதியில் கூட அவர்கள் நரகத்தைப் பார்க்க அனுமதிக்கப்படுவதில்லை.  நீங்கள் சொர்க்கத்தில் நுழைந்ததும் வெளியேற முடியாது.

 மற்ற மதங்கள் காலையில் - பத்து நிமிடங்கள், இருபது நிமிடங்கள் - மந்திரங்களை உச்சரிப்பது, இதெல்லாம் என்று நினைப்பது.

 உங்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் மதமாக மாற வேண்டும் என்பதை உங்களுக்கு நினைவூட்டுவதற்காக - தூக்கத்தில் கூட - உங்களுக்கு நினைவூட்டுவதற்காக நான் உங்களுக்கு சிவப்பு ஆடைகளை, ஒரு பைத்தியக்காரனின் லாக்கெட் கொண்ட ஒரு மாலாவை வழங்கியுள்ளேன்;  இது ஒரு சில நிமிடங்கள், சில மணிநேரங்கள் பற்றிய கேள்வி அல்ல.

 என்னைப் பொறுத்தவரை வேறு சொர்க்கம் இல்லை.  நீங்கள் அதை இங்கே மற்றும் இப்போது உருவாக்க வேண்டும்.  சொர்க்கத்தை எவ்வாறு உருவாக்குவது என்பதை நீங்கள் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.

 தியானம் தொழில்நுட்பம்.

 வழிபாட்டில் வேலையை மாற்றுவது ரகசியம்.

 எனவே நீங்கள் எங்கிருந்தாலும் பரவாயில்லை.  மரணத்திற்குப் பிறகு வானமும் நரகமும் இருந்தால், நிச்சயமாக, நீங்கள் அனைவரும் என்னுடன் நரகத்தில் இருப்பீர்கள், ஏனென்றால் நரகத்திற்கு என் மக்கள் பெரிதும் தேவைப்படுகிறார்கள்.

 மேலும் புத்திசாலித்தனமான மக்கள் பலர் உள்ளனர்;  உண்மையில், அனைத்து அறிவார்ந்த மக்களும் இருக்கிறார்கள்.  நாம் ஒரு பெரிய சமூகத்தை உருவாக்க முடியும்.

 சில நிமிடங்கள், அவர் முயற்சித்தார்.  அவர், "என்ன முட்டாள்தனம்! நான் முனிச்சில் இவ்வளவு அழகான வாழ்க்கையை வாழ்ந்து கொண்டிருந்தேன், ஸ்டேஷனில் ஒரு போர்ட்டரைப் போலவே சம்பாதித்தேன். பின்னர் ஒவ்வொரு மாலையும் பப்பிற்குச் செல்வது, நண்பர்களைச் சந்திப்பது, குடிப்பது - இது ஒரு மகிழ்ச்சி. மற்றும் எங்கே  நான் இறங்கியிருக்கிறேனா? நான் ஒரு துறவி அல்ல; நான் ஒருபோதும் தேவாலயத்திற்குச் சென்றதில்லை. "  அது ... அவர் சொர்க்கத்திற்கு செல்லட்டும்.  ஒருவேளை அவர் ஏதோ சக்கரத்தில் ஒரு கோலாக பணியாற்றலாம்.

 ஏதேனும் சொர்க்கமும் நரகமும் இருந்தால், நாம் சொர்க்கத்தில் தற்செயலாக முடிவடைந்தால் - விபத்துக்கள் நடக்கின்றன - நாமும் அவ்வாறே செய்யப் போகிறோம்.  அந்த ஏழை புனிதர்களை நாம் சன்யாக்களாக ஆரம்பிக்கப் போகிறோம், அவர்களுக்கு டைனமிக் தியானம் கற்பிக்கப் போகிறோம்.  அவர்கள் மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைவார்கள், ஏனென்றால் பல நூற்றாண்டுகளாக அவர்கள் அங்கே உட்கார்ந்திருக்கிறார்கள், வெறுமனே வீணையில், "அல்லேலூயா, அல்லேலூயா!"

 முனிச்சில் ஒரு போர்ட்டர் பற்றி நான் கேள்விப்பட்டேன், ஒரு ஜெர்மன் பையன், பீருக்கு அடிமையாகிவிட்டான்.  தவறுதலாக - அதனால்தான் விபத்துக்கள் நடக்கின்றன என்று நான் சொல்கிறேன் - தவறுதலாக, வேறு யாரோ இறக்க வேண்டும், ஆனால் மரணத்தின் தேவதைகள் ஏழை போர்ட்டரை அழைத்துச் சென்றார்கள், ஏனென்றால் அவர் இறந்து போகும் மற்ற மனிதனின் வீட்டில் படுத்துக் கொண்டார், முற்றிலும் குடிபோதையில் இருந்தார்.  அது ஒரு தவறு.  அத்தகைய நிலையில் அவர் தனது வீட்டைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை, எனவே அது எங்கு நடந்தாலும் அவர் அங்கேயே விழுந்தார்.  வீட்டின் நாயகன் வீட்டில் இல்லை, எனவே தேவதூதர்கள் அந்த மனிதரை அழைத்துச் சென்றார்கள்.

 அவர் கண்களைத் திறந்தபோது அவர் எங்கே இருக்கிறார் என்று நம்ப முடியவில்லை.  அவருக்கு வீணை வழங்கப்பட்டது.

 அவர், "நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்கள்? நான் ஒரு போர்ட்டர், நான் வீணை வாசிப்பதில்லை" என்றார்.

 அவர்கள், "இங்கே நீங்கள் நித்தியத்திற்காக வீணை வாசிப்பீர்கள், 'அல்லேலூயா!'  நீங்கள் மேகங்களில் ஒன்றில் உட்கார்ந்து கொள்ளுங்கள். மற்ற புனிதர்கள் என்ன செய்கிறார்கள் என்று பாருங்கள். "

 ஆனால் அந்த நபர், "நான் ஒரு துறவி அல்ல! நான் மியூனிக் நிலையத்தில் ஒரு போர்ட்டர் மட்டுமே. என் பீர் பற்றி என்ன?"

 தேவதூதர்கள், "இதுபோன்ற விஷயங்களை இங்கே குறிப்பிட வேண்டாம். இவை கிடைக்கவில்லை. நீங்கள் செய்ய வேண்டியது எல்லாம் சந்தோஷப்பட்டு விளையாடுங்கள்" என்றார்.

 சில நிமிடங்கள், அவர் முயற்சித்தார்.  அவர், "என்ன முட்டாள்தனம்! நான் முனிச்சில் இவ்வளவு அழகான வாழ்க்கையை வாழ்ந்து கொண்டிருந்தேன், ஸ்டேஷனில் ஒரு போர்ட்டரைப் போலவே சம்பாதித்தேன். பின்னர் ஒவ்வொரு மாலையும் பப்பிற்குச் செல்வது, நண்பர்களைச் சந்திப்பது, குடிப்பது - இது ஒரு மகிழ்ச்சி. மற்றும் எங்கே  நான் இறங்கியிருக்கிறேனா? நான் ஒரு துறவி அல்ல; நான் ஒருபோதும் தேவாலயத்திற்குச் சென்றதில்லை. "

 சில மணி நேரம் கழித்து அவர் மிகவும் கோபமடைந்தார்.  "இது மிக அதிகம். சில மணிநேரங்களில், நான் மிகவும் கோபப்படுகிறேன், அது நித்தியத்தின் கேள்வி. ஏதாவது செய்ய வேண்டும்!"

 அவர் கோபமடைந்தார்.  ஒரு போர்ட்டர், ஒரு போர்ட்டருக்குப் பிறகு, அவர் ஒரு பேராசிரியர் அல்ல.  அவரது மொழி பண்பட்ட, உயர்ந்த சமுதாயத்தில் இல்லை.  எனவே, "அல்லேலூயா, அல்லேலூயா" என்று அவர் பாடுவார், இடையில், "நீங்கள் அனைவரையும் ஏமாற்றுங்கள்!"  - மீண்டும் தொடங்கவும், "அல்லேலூயா, அலெலூயா."

 இந்த மனிதன் மிகவும் மோசமாக செய்கிறான் என்று மற்ற புனிதர்கள் பார்த்தார்கள்.  "அல்லேலூயா, அல்லேலூயா" க்கு இடையில் அவர் குறிப்பிட முடியாத ஒன்றைச் சொல்கிறார்.

 அவர்கள் கடவுளிடம் சென்று, "இந்த மனிதன் இதுவரை சொல்லாத விஷயங்களைச் சொல்கிறான்" என்று சொன்னார்கள்.

 கடவுள் சொன்னார், "எனக்குத் தெரியும். நீங்கள் தவறான மனிதரைக் கொண்டு வந்திருக்கிறீர்கள். அவர் உங்களை அழைத்து வர நான் அனுப்பிய துறவி அல்ல. அவர் முனிச்சில் ஒரு போர்ட்டர், இயற்கையாகவே அவர் கோபப்படுகிறார். மேலும் அவர் கோபப்படும்போது  அதுபோன்ற விஷயங்களைச் சொல்வார். நீங்கள் அவரைத் திரும்ப அழைத்துச் சென்று மியூனிக் நகரில் விட்டு விடுங்கள், இதனால் அவர் தனது வாழ்க்கையை அனுபவிக்க முடியும். அவர் சொர்க்கத்திற்காக அல்ல. "

 அந்த மனிதன் வீழ்த்தப்பட்டான்.  அவர் மிகுந்த மகிழ்ச்சியாக இருந்தார்.  உடனே அவர் பப்பிற்குச் சென்று, "அல்லேலூயா! இப்போது உங்களால் முடிந்த அளவு பீர் கொண்டு வாருங்கள்" என்றார்.  அவர், "என் கடவுளே! நான் ஒரு மோசமான இடத்திற்குள் நுழைந்தேன். ஒருவேளை நான் மிகவும் குடித்துவிட்டு கனவு கண்டேன் ...

 "ஒரே ஒரு விஷயம் எனக்கு உதவியது. எல்லோரும் என்னை கண்டனம் செய்தனர் - 'அந்த வார்த்தையை பயன்படுத்த வேண்டாம்' - ஆனால் அந்த வார்த்தை மட்டுமே எனக்கு உதவியது. அல்லேலூயா எதுவும் செய்யவில்லை! வீணையில் வாசிப்பது எனக்கு சோர்வாக இருந்தது, ஆனால் நான் சொன்ன தருணம்  புனிதர்கள், 'நீங்கள் அனைவரையும் ஏமாற்றுங்கள்!'  அவர்கள் அனைவரும் தங்கள் மேகங்களிலிருந்து மறைந்துவிட்டார்கள். "

 ஆகவே, நாம் சொர்க்கத்தில் முடிவடைந்தால், வார்த்தையை நினைவில் வையுங்கள்.  மறக்காதே!  வீணையில் உள்ள பலர் அந்த அழகான வார்த்தையை பாடும்போது ... நாம் சொர்க்கத்தை உண்மையான சொர்க்கமாக மாற்றப் போகிறோம்.

 நீங்கள் ரகசியத்தை தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் - எனக்கு உள்ளது.

 உங்களுக்கு ரகசியத்தைச் சொன்னார்

 வழங்கியவர்

 ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன்