Lao ho tuz

[3/25, 11:01 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: லாவோட் சூ கூறுகிறார்:

எதுவும் செய்யாமல் செய்து கொண்டு இருப்பது தான் 

செயலற்ற செயல் என்பதாகும் 

கடவுளை நினைத்திருப்பது சிறந்தது 

ஆனால் உன்னை மறக்காமல் கடவுளை 

நினைத்து இருப்பதில் 

ஒரு முழுமை இருப்பதில்லை 

கடவுளைப் பற்றிய அதீத அக்கறையும் 

கவலையும் 

இல்லாதவனை நோக்கி கடவுள் வருகிறார் 

கடவுளுக்காக காத்திருப்பதைத் தவிர வேறு வழியில்லை 

புற உலகில் மிக மென்மையான பொருள் தண்ணீர் 

அக உலகில் மிக மென்மையான பொருள் அன்பு 

நீ அகந்தை கொண்டவனாக இருந்தால் 

அன்பு உன்னை நிறைக்க ஒடி வராது 

எதிர்ப்பு காட்டாத உன் இயல்பு தண்ணீரைப் போல 

மென்மையாக இருக்கட்டும் 

தண்ணீர் எந்த வடிவம் வேண்டுமானாலும் எடுத்துக் கொள்ளும் 

ஆனால் எந்த வடிவத்திலும் அது தன்னை இழப்பதில்லை 

இறுகிப் போன பொருள்கள் தன் வடிவத்தைப் பிடித்து 

தொங்கிக் கொண்டு இருக்கின்றன 

தானாக நடப்பவை எதையும் செய்து சாதிக்க முடியாது 

ஜீவிதம் மிகப் பிரமாண்டமானது உன்னுடைய எல்லைக் கோடுகள் 

அனைத்தையும் தகர்த்து எறிந்து விடும் ஜீவிதம் 

கடவுளைத் தேடாதே பரவசமும் ஆனந்தமும் உன்னைப் 

பிடித்துக் கொள்ளும் சூழலைத் தேடு 

மௌனத்தை ஒருவர் உணர்ந்து வாழ்வது 

மௌனத்தில் ஒருவர் அதுவாகிப் போவது 

இவற்றை செயல் மூலம் சாதிக்க முடியாது 

செயல் கழிந்த மௌனத்தில் ஆழும் போதுதான் அதை சாதிக்க முடியும் 

முழுமை உன் மூலம் செயல் பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது 

நீ வெறும் புல்லாங் குழல் 

இசை எல்லாம் அவனுடையது 

செயல் புரியும் போது செயல் அவனுடையது என்பதை உணர்ந்திடு 

நீ வெறும் கவனிப்பவன் சாட்சியாக இருப்பவன் 

அப்போது செயல் கழிந்த நிலை செயலுக்கு வந்து சேர்ந்து விடுகிறது 

செயலும் செயல் கழிந்த நிலையும் ஐக்கியமாகிப் போகிறது.

தாவோ - மூன்று நிதியங்கள் II

[3/25, 11:01 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: Lao Tzu says:

 It’s about being doing nothing

 Passive action means

 It is better to remember God

 But do not forget God

 In thinking

 There is no such thing as a whole

 And an overriding concern for God

 And anxiety

 God comes to those who do not have

 There is no choice but to wait for God

 Water is the softest substance in the external world

 Love is the softest object in the inner world

 If you are arrogant

 Love will not burst to fill you

 Your nature that does not resist is like water

 Let it be soft

 Water can take any form

 But in no form does it lose itself

 Tight objects hold its shape

 Are hanging

 Anything that happens automatically cannot be achieved by doing anything

 Life is so great your boundary lines

 Life that destroys everything and throws it away

 Do not look to God for ecstasy and joy

 Look for a catchy environment

 Silence is when one realizes and lives

 In silence one is going to be that

 These cannot be achieved by action

 It can only be achieved when the action is immersed in past silence

 The whole thing is working through you

 You're just a flute player

 The music is all his

 Realize that the action belongs to him when he understands the action

 You are the only observer and witness

 Then the defunct state comes into action

 Action and post-action are going to unite.

 Tao - Three Funds II

prabhanja Sakthi

[3/23, 9:01 AM] Jagadeesh ChandraKrishnan: பிரபஞ்சம் முழுவதும் 

பரவியிருக்கும் ஒரு சக்தி.

எங்கும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கிற, எல்லா இடத்திலும் பரவியுள்ள ஒரு சக்தி தான் என்னையும், உங்களையும், இந்த தேசத்து மக்களையும், மரங்களையும், பூக்களையும், பறவைகளையும், மிருகங்களையும், எல்லா உயிர்களையும் ஆட்டி அசைத்துக் கொண்டிருக்கிறது.

பிரபஞ்சம் முழுவதையும் நகர்த்திக் கொண்டிருக்கிறது. 

இந்த சக்தி தான் இடைவிடாது பூமியை சுழற்றிக் கொண்டிருக்கிறது. 

சூரியன் எழவும், சந்திரன் தாழவும் இந்தச் சக்தி தான் காரணம். சூர்ய உதயம் மிகுந்த பிரமிப்பை தருகிறது. 

எத்தனை துல்லியமான கணக்கு. இதை யார் எழுப்புகிறார்கள். எதனால் இந்தக் கோளம் அக்னியை உமிழ்ந்து நம்மை வாழ வைத்துக் கொண்டிருக்கிறது.

இதனுடைய தன்மை பூமிக்கு எத்தனை சுகத்தைத் தந்து கொண்டிருக்கிறது. இது இங்கிருக்கவும், அது அங்கு நகரவும் யார் விதித்தது. 

இந்தச் சுடர்களெல்லாம் யார் படைப்பு. மெல்ல மெல்ல வெளிச்சம் பரவி கொண்டிருக்கிறதே, இது எவரால், பூக்கள் மலர்கின்றவே யாரால். பறவைகள் இத்தனை அழகாகப் பாடுகின்றனவே.

யார் இந்த சக்தியைக் கொடுத்தது ?

இதற்கு ஆதி காரணம் என்ன? 

எங்கிருக்கிறது இந்த சக்தி ? 

எதனுடைய விகசிப்பு இது. 

எல்லா இடத்திலும் ஒரு சக்தி நீக்கமற நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. கண்ணுக்குத் தெரியாமல் ஒவ்வொரு இடத்திலும் அசைந்து கொண்டிருக்கிறது.

இதற்கு என்ன பெயர் ?

இந்த சக்தியை என்னவென்று 

அழைப்பது. இதோடு எப்படி பேசுவது ?

இந்தச் சக்திக்குத் தான் கடவுள் என்கிற தன்மை. சக்திக்கு உருவமில்லை. 

அதற்கு உருவம் நிர்ணயித்தாலும் தவறில்லை. உருவம் வேண்டுமெனில் உருவத்தோடு, உருவம் வேண்டாமெனில் உருவம் இல்லாமலும் இருக்க முடியும். 

கடவுள் என்கிற தன்மைக்கு இதுதான் என்று பெயர் வைக்கவே முடியாது. 

கடவுள் என்கிற தன்மை எல்லாம் கடந்தது. எல்லாமாக இருப்பது.

எனக்கு புரியவில்லையே இன்னும் தெளிவாகச் விளக்க முடியுமா?  

காற்று எங்கும் இருக்கிறது. ஆனால் நம் கண்ணுக்குத் தெரியவில்லை.

ஆனாலும் என்ன, நாம் உள்ளுக்குள் இழுத்து நுரையீரலுக்குள் நிரப்பி ஜீவிக்கிறோம் அல்லவா, அதே போல எங்கும் இருக்கிற சக்தியை நாம் ஸ்வீகரித்து இழுத்து நமக்குள் தேக்கி வைத்துக் கொள்கிறோம். 

நமக்குள் இருக்கிற சக்தியும், வெளியே இருக்கிற சக்தியும் ஒன்றையொன்று உரசுகிறது. அப்போது ஏற்படுகின்ற பரமானந்தத்தை நாம் அனுபவித்து உணரலாம்.

உருவமற்ற உன்னோடு நீ யார் என்று கேட்டால் என்ன பதில் சொல்வாய். உருவமாக உன்னை பார்க்க முடியாதா என்று மனம் ஏங்க மனமே உருவத்தைக் கற்பனை செய்கிறது. 

நீ என்னவாக நினைக்கிறாயோ, 

நீ விரும்பியபடியே உனக்கு காட்சிதரும்.  

கடவுள் என்கிற தன்மை எல்லாம் கடந்தது. எல்லாமாக இருப்பது. 

கடவுளைக் கண்டவர்கள் பிரச்சாரம் செய்வதில்லை. தெரிந்ததாக, அறிந்ததாகப் பொய் சொல்கிறவர்கள் தான் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். 

கடவுளை அறிந்தவர் எவருக்கும் பயந்து 

கை கட்டுவதில்லை. 

சூன்யத்தை நுகர்ந்தவன்

இறுதியில் சூன்யமே

ஒன்றுமில்லாத ஒன்றே.

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[3/23, 9:01 AM] Jagadeesh ChandraKrishnan: Across the universe

 A force that spreads.

 It is an omnipresent, omnipresent force that haunts me, you, the people of this land, the trees, the flowers, the birds, the animals, and all life.

 The whole universe is moving.

 It is this force that is constantly rotating the earth.

 This power is due to the rising of the sun and the setting of the moon.  Sunrise is awe-inspiring.

 How many accurate accounts.  Who raises this.  That is why this sphere is emitting fire and keeping us alive.

 Its nature is giving so much pleasure to the earth.  Who imposed it to be here and move it there.

 Who is the creator of all these flames.  Gradually the light spreads, by whom it is, by whom the flowers bloom.  The birds sing so beautifully.

 Who gave this power?

 What is the Adi reason for this?

 Where is this power?

 This is the evolution of what.

 Everywhere a force is moving indelibly.  Invisibly swaying in every place.

 What is the name of this?

 What is this power

 To call.  How to talk to it?

 It is to this power that God is.  Power has no image.

 There is nothing wrong with setting the figure for it.  Image can be with image if you want and without image if you don't want image.

 This is not the name of the character of God.

 The nature of God is past everything.  Being everything.

 Can you explain more clearly what I do not understand?

 The wind is everywhere.  But invisible to our eyes.

 But what's more, we live by pulling in and filling our lungs, as well as by absorbing and retaining energy that is everywhere.

 The force within us and the force outside are rubbing against each other.  We can experience and feel the bliss that occurs then.

 What would you answer if the imageless asked you who you are?  The mind longs to see you as an image and the mind imagines the image.

 What do you think,

 Will show you what you want.

 The nature of God is past everything.  Being everything.

 Those who have seen God do not preach.  Only those who lie knowingly and knowingly propagate.

 Fear anyone who knows God

 Do not tie the hand.

 The one who consumes emptiness

 In the end it is null

 Nothing but one.

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

Jagadeesh Krishnan

[3/23, 8:43 AM] Jagadeesh ChandraKrishnan: ஞானிகளின் ஒளி

பல ஞானகுருக்கள்,உங்களை 

ஆவியுருவில் தொடர்ந்து சந்தித்துக் கொண்டே இருக்கிறார்கள்.

புத்தர் உங்கள் கதவைத் தட்டுகிறார், ஆவியுருவில்.!

இரத்தமும் சதையுமாக வரும் 

மனிதனையே உங்களால் அடையாளம் காணமுடியாதபோது,புத்தரை எவ்வாறு அடையாளம் காண முடியும்.?

இந்த நூற்றாண்டில்,மேடம் பிளாவட்ஸ்கி ஒன்றைக் கண்டுபிடித்தார்.

ஒருவேளை அது மறுகண்டுபிடிப்பாகவும் இருக்கலாம்.

சரியான பாதையில் போகிறவர்களை, ஞானகுருக்கள் ஆவி வடிவில் வந்து சந்திக்கிறார்கள் என்பது அவரது கண்டுபிடிப்பு.

அவருக்கு பைத்தியம் என்றார்கள்.

ஆதாரம் காட்டுங்கள்-எங்கே அந்த ஞானிகள்?"என்றெல்லாம் கேட்டார்கள்.

மறைந்துபோன அந்த மகான்களைக் கண்டு கொண்டதுதான் பிரம்ம ஞான அமைப்பின் மாபெரும் சாதனை.

ஞானம் பெற்றவர்கள் எங்கேயும் போய்விட முடியாது.இங்கேதான் உலவ வேண்டும் என்பது அவர்களின் கண்டுபிடிப்பு.

ஆவி வடிவில் இருப்பதுதான் ஒரே வழி.

அதே சமயம் அவர்கள் செயல்படுகிறார்கள்; உதவுகிறார்கள்.

காரணம்.

அதுதான் அவர்களின் இயல்பு-

எதோ செய்ய வேண்டும் என்பதால் அல்ல.

அது ஒரு ஒளியைப் போல.ஒளி தன்னைச் சுற்றியுள்ள எல்லாவற்றையும் வெளிச்சப் படுத்துகிறது.

ஆளரவமற்ற பாதை என்றாலும்,சாலை விளக்கு ஒளி வீசிக்கொண்டுதான் நிற்கிறது. அது, அதன் இயல்பு.

யாராவது அந்தப் பாதையில் 

வந்தால் அவருக்கு அது ஒளி 

தந்து வழி காட்டுகிறது.உதவ 

வேண்டும் என்ற நோக்கத்தினால் 

அன்று. அது, அதன் இயல்பு--

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[3/23, 8:44 AM] Jagadeesh ChandraKrishnan: The light of the sages

 Many sages, yourself

 They continue to meet in the ghost.

 Buddha knocks on your door, in spirit!

 Comes in blood and flesh

 When you can not recognize man, how can you recognize Buddha?

 In this century, Madame Plovatsky invented one.

 Maybe it's a rediscovery, too.

 His discovery is that the sages come in the form of spirits and meet those who are on the right path.

 They said he was crazy.

 Show proof — where are those sages? "

 The great achievement of the Brahma Gnana system is to find those saints who have disappeared.

 Those who are enlightened can not go anywhere. This is where their discovery is to browse.

 The only way is to be in spirit form.

 At the same time they function;  Are helping.

 The reason.

 That is their nature-

 Not because something has to be done.

 It is like a light. Light illuminates everything around itself.

 Although the road is unpaved, the road lights are still on.  That, its nature.

 Someone on that path

 If it comes it is light for him

 Shows the way.help

 With the intention of having

 On.  That, its nature--

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

Habitat

[3/21, 8:06 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: மனதின் பழக்கம்

மனதால் ஒரு பழக்கத்தை ஏற்படுத்திக் கொண்டால் அதை மாற்றுவது அவ்வளவு சுலபமான வேலை இல்லை!

பழக்கம் என்பது நீங்கள் மீண்டும் மீண்டும் ஒரே செயலை இயந்திரத்தனமாக பிரக்ஞை இன்றி செய்வது தான்!

இப்படி தான் மனிதர்களில் 95% மக்கள் செய்கிறார்கள். ஒரு காரியத்தை தினசரி திரும்ப திரும்ப செய்யும் போது அதுவே உங்கள் பழக்கமாகி போகிறது. அது உங்கள் ஆழ்மனதில் அழுத்தமாக பதிந்து விடுகிறது.

இப்படி 20 வருடங்கள் ஒரு பழக்கம் உங்களிடம் இருந்தால் அதை மாற்றுவது என்பது மரணவலியை உண்டு பண்ணும். இதற்கு பதிலாக என் உயிரை கூட விட தயார் என கூறுவார்கள்.

சக்கரை வியாதி உள்ளவர்கள் வயதான காலத்தில் இப்படிதான் கூறுவார்கள். பழகிய உணவு பழக்கத்தை மாற்ற இயலாது.

நீங்கள் உங்கள் பெற்றோர்களால் கோயிலுக்கு சென்று சிலை வழிபாட்டை மேற்கொண்டு 25 வருட வாலிப பருவத்தில் உங்கள் சுய சிந்தனையாலும் பகுத்தறிவினாலும் சிலை வழிபாட்டில் பயனில்லை அது நம்பிக்கையின் அடிப்படையிலான ஒன்று என புரிந்து கொண்டாலும் கூட உங்களால் ஒருகாலும் உங்களை மாற்றி கொள்ள இயலாது.

அப்படி மாற்றி கொள்ள மிகுந்த தைரியம் வேண்டும்!  பெரும்பாலான அறிவாளிகளுக்கு தைரியம் கிடையாது. படிப்பறிவு இல்லாதவனிடம் உள்ள தைரியத்தில் கால் பாகம் கூட படித்தவனிடம் கிடையாது.

ஆகவே தான் மருத்துவர், பொறியாளர், தத்துவவாதி, விஞ்ஞானி அனைவருக்கும் சுய சிந்தனை பகுத்தறிவு இருந்தும் நடைமுறைப்படுத்தும் தைரியம் இல்லை.

அவனால் தன் மனதை மாற்றி கொள்ள இயலவில்லை. சிறுவயது பழக்கம் பசுமரத்தாணி போல பதிந்து விட்டது. மேலும் இந்த உலகில் 90% மக்கள் சிலைகளை வழிபடும் போது நீங்கள் மட்டும் தியானம் செய்வது பைத்தியகார செயல் போல உங்களுக்கு தோன்றுகிறது!

ஆமாம். கோவணம் கட்டாத ஊரில் கோவணம் கட்டியவன் பைத்தியகாரன்தான்!

மனம் ஒருவழியில் தன்னை பழக்கப்படுத்தி கொண்ட பின் அதிலேயே ஆழமாக போய்விடும். மாற்றத்தை விரும்பாது. புதுமையை கண்டு பயப்படும். மனம் உங்கள் மீதான தனது அதிகாரத்தை அவ்வளவு எளிதாக விட்டு விடாது. உங்கள் துயரங்கள் வேதனைகளுக்கு காரணமே உங்கள் மனம் தான்.

மனம் தன்னை இழக்க ஒரு போதும் ஒத்துக்கொள்ளாது. தியானம் என்பது மனதிற்கு சாவு மணி. பிறகு எப்படி அது உங்களை தியானத்தில் ஈடுபட செய்யும்?  பல வித எண்ணங்களை உண்டாக்கி தியானம் செய்ய விடாமல் தடுக்கும்.

100க்கு 80% பேர் தியானத்தை சோம்பேறிகளின் வேலை என கருதுகிறார்கள். அந்த முட்டாள்கள் அந்த நேரத்தை பணம் சம்பாரிக்கும் பயனுள்ள வழியாக ஆக்குவார்களாம்! இது தான் மனித மனம்.

மனதை மாற்றி புதிய மாற்றத்தில் வாழ்வதற்கு மிகுந்த வைராக்கியம் வேண்டும். தியானம் செய்வதன் மூலம் மனதை நிறுத்த சில வருடங்கள் ஆகலாம். இதுதான் உண்மை. தேவை விடாமுயற்சி!

அப்படி முடியாவிட்டால் மனதின் பழக்கத்தில் சிக்கி இப்படியே இயந்திரத்தனமாக வாழ்ந்து வேதனையோடும் கவலைகளோடும் கோவிலுக்கு சென்று பொய்யான நம்பிக்கையும் ஆறுதலும் பெற்று ஏதோ வாழ்ந்து மடியுங்கள்.

ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[3/21, 8:06 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: The habit of the mind

 Making a habit with the mind and changing it is not an easy task!

 The habit is that you do the same thing over and over again mechanically without fuss!

 This is what 95% of people do.  When you repeat a thing daily, it becomes your habit.  It's deeply ingrained in you.

 If you have a habit like this for 20 years then changing it can be fatal.  Instead they will say that my life is more than ready.

 This is what people with diabetes say in old age.  It is not possible to change the old eating habits.

 You can never change yourself even if you go to the temple with your parents and do idolatry and during your 25 years of adolescence idolatry is useless because of your self-consciousness and rationality and it is something based on faith.

 It takes a lot of courage to change like that!  Most intellectuals do not have the courage.  The educated do not have even a quarter of the courage of the uneducated.

 That is why not all physicians, engineers, philosophers, and scientists have the courage to practice self-thinking from rationality.

 He could not change his mind.  Childhood habits are ingrained like hibiscus.  And when 90% of the people in this world worship idols, meditating on yourself alone seems like a crazy act to you!

 Yes.  The one who built Kovanam in the city where Kovanam was not built is a madman!

 Once the mind has accustomed itself in a certain way it will go deeper into it.  Does not want change.  Afraid of innovation.  The mind does not give up its power over you so easily.  Your mind is the cause of your sorrows and pains.

 The mind never agrees to lose itself.  Meditation is the death knell for the mind.  Then how does it make you engage in meditation?  It prevents many thoughts from forming and meditating.

 80% to 100% consider meditation to be the work of the lazy.  Those fools can make that time an effective way of making money!  This is the human mind.

 It takes a lot of zeal to change the mind and live in a new change.  It may take a few years to stop the mind from meditating.  this is the truth.  Perseverance required!

 If that is not possible then get caught up in the habit of the mind and live mechanically like this and go to the temple with pain and worries and get false hope and comfort and live something folded.

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

nirvaan

[3/21, 1:09 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: நிர்விச்சாரம் என்பது அனைத்து மதங்களின் சாரமாகும்;  ஏனென்றால், நீங்கள் சிந்தனையற்றவர்க byளாக மாறியவுடன், முடிவில்லாத எண்ணங்களாக மனதின் மூலம் தொலைந்துகொண்டிருந்த ஆற்றல், இழந்தது நின்றுவிடும். 

 பாலைவனத்தில் நதி இழக்கப்படாது.  பின்னர் எல்லா சக்தியும் உன்னில் மீண்டும் விழ ஆரம்பித்தது.  பிறகு நீங்கள் எதையும் இழக்கவில்லை.  பின்னர் உங்கள் துளைகள் மூடப்பட்டன.

 நீங்கள் இப்போது ஆயிரம் துளைகள் கொண்ட வாளி.  கிணற்றை ஊற்றினால் சத்தம் அதிகம்.  தண்ணீரில் மூழ்கியிருந்தால், அதுவும் இப்படி ஆகி இருக்கும், நிரம்பியது.  நீங்கள் அதை தண்ணீரில் இருந்து உயர்த்தியவுடன், அது காலியாகத் தொடங்குகிறது.  இழுத்து இழுத்து அலுத்து, வாளி கையில் வந்ததும் காலி.  இது ஆயிரக்கணக்கான கோடி மக்களின் அனுபவம்.  வாழ்நாள் முழுவதையும் இழுத்துச் செல்லும் போது, ​​நிரம்பி வருவதாகத் தோன்றும் அளவுக்கு சத்தம், ஆனால் வருவதற்குள் கைகள் காலியாக இருக்கும்.  மரணத்தின் போது, ​​வெற்று வாளி பயன்படுத்தப்படுகிறது.  பல ஓட்டைகள் உள்ளன!

 ஒவ்வொரு எண்ணமும் ஒரு ஓட்டை.  நீங்கள் உங்கள் ஆற்றலை இழக்கிறீர்கள்.  நீங்கள் சிந்தனையற்றவர்களாக மாறியவுடன், ஆற்றலை இழக்கும் பாதை மூடப்படும்.  அப்போது உங்கள் ஆற்றல் மீண்டும் உங்களுக்குள் விழுகிறது.  நீயே கடல், நீயே பிரம்மன், நீயே இறுதியானவன்.  நீங்கள் இந்த உலகத்தின் தெய்வீக சக்தி.  ஆனால் உங்கள் துளைகள், உங்கள் துளைகள் செலுத்துகின்றன.  

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[3/21, 1:11 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: Nirvana is the essence of all religions;  Because, as soon as you become thoughtless, the energy that was lost through the mind as endless thoughts, will stop being lost.

  The river is not lost in the desert.  Then all the power began to fall on you again.  Then you have nothing to lose.  Then your holes are closed.

  You now have a bucket with a thousand holes.  Noise is high if the well is poured.  If submerged in water, it would also become like this, filled.  As soon as you lift it out of the water, it starts to empty.  Tired of pulling and pulling, the bucket emptied when it came to hand.  This is the experience of billions of people.  Noisy enough to drag over a lifetime, but hands will be empty by the time it arrives.  At death, an empty bucket is used.  There are so many holes!

  Every thought is a hole.  You are losing your energy.  Once you become thoughtless, the path to losing energy is closed.  Then your energy falls back into you.  You are the sea, you are Brahman, you are the ultimate.  You are the divine power of this world.  But your holes, your holes pay off.

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

wrong History

[3/21, 8:15 AM] Jagadeesh ChandraKrishnan: வரலாறு உண்மையா?*

முகம்மது கஜினி பற்றி முதன்முதலாக நான் நடுநிலைப்பள்ளியில் படிக்கும்போது அறிந்தேன்

இது எனக்கு பள்ளியில் கூறப்பட்டது

அவன் இந்தியா மீது 19 முறை படையெடுத்துள்ளான்

அதில் 18 முறை தோல்வியைத் தழுவினான்

18வது முறை அவன் தோற்று ஓடிய போது உயிருக்கு பயந்து ஒரு குகையில் ஒளிந்துகொண்டான்

அவனால் வேறு ஒன்றும் செய்ய இயலாததால் 

அப்பொழுது அக்குகையில் சிலந்தி வலைபின்னுவதைக் கண்டான்

அது ஓர் மழைக்காலம் சிலந்தி ஈரமான பாறையில் வலை பின்னுவதால் வழுக்கி விழுகிறது

ஆனாலும் மீண்டும் மீண்டும் முயன்று வலைபின்னிக்கொண்டிருக்கின்றது

அவனுக்கு ஓர் நம்பிக்கை எழுந்தது

அவன் நினைத்துக்கொண்டிருந்தான்

பதினெட்டு முறை படையெடுத்தும் தோற்றுவிட்டோம்

ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் போரில் கொல்லப்பட்டுவிட்டனர்

அவனது முழு வாழ்க்கையும் வீணாகிவிட்டது

அவன் தோற்றது இந்திய எல்லையோர. ஒற்றை மனிதனான #பிருத்திவிராஜ்_சவுகான்*

என்பவனிடம்

இந்திய எல்லையோர மன்னன் பிருத்விராஜ் சவுகான்

முகம்மது கஜினி தற்கொலை செய்துகொள்ள எண்ணினான்

தனது மக்கள் முகத்தில் முழிக்க அஞ்சினான்

முகம்மது கஜினி இந்திய எல்லையோர நாட்டின் அரசன்

அக்காலத்தில் செல்வசெழிப்பு மிகுந்திருந்தது,

மக்கள் தொகை வெகு குறைவு

தற்போதோ 800 கோடி மக்கள்

முகம்மது கஜினி படையெடுக்கவே தேவையில்லை

அவனுக்கென்று செழிப்பான நாடு இருந்தது

ஆனாலும் அவன் திருப்தியடையாததால் 

இந்தியாவை ஆக்ரமிக்க எண்ணினான்

ஆனால் அது தற்செயலானது

பிருத்வி முகம்மது கஜினியை ஒரு பொருட்டாகவே நினைக்கவில்லை

18 முறை தோற்று ஓடியவன் அவன்

இனி அவன் சண்டைக்கே வரமாட்டான்

தோல்வி அவமானத்தால் தற்கொலை செய்துகொண்டிருப்பான்

இனி அவன் வரவே போவதில்லை

என நினைத்து தனது படையை கலைத்துவிட்டான்

அப்பொழுது எதிர்பாரா நேரத்தில் முகம்மது கஜினி வென்றுவிட்டான்

பிருத்வியிடம் தோற்று தற்கொலை செய்து கொள்ள நினைத்தபோது

சிலந்தி அவனுக்கு மாபெரும் நம்பிக்கை கொடுத்தது

இந்தச் சிறிய உயிரினமே இத்தனை முறை தோற்றும் முயலுகின்றபோது

நான் ஏன் மீண்டும் முயற்சிக்க கூடாது என?

 

மீண்டும் ஒருமுறை அவன் படையெடுத்தான்

அதில் அவன் வெற்றியடைந்தான்

இதை எனக்கு வாத்தியார் கூறி மனதை தளரவே விடக்கூடாது

முயற்சியை கைவிடக்கூடாது முயற்சித்தால் வெற்றிபெறலாம் எனக்கூறினார்

அப்பொழுது நான் கூறினேன்

இந்த முகம்மது கஜினி ஓர் முட்டாள்

முகம்மது கஜினிக்கு பக்கத்து நாட்டை ஆக்ரமிக்கும் எண்ணம் வந்ததே தவறு

அதுவும் அவர்கள் தொல்லை எதுவும் கொடுக்காமல் அமைதியாக வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் போது

முகம்மது கஜினியை பலமுறை தோற்று ஓடச்செய்த பிருத்விராஜ் சவுகான் நினைத்திருந்தால் முதல் முறையை முகம்மது கஜினியின் நாட்டைப்பிடித்திருக்கலாம்

இரண்டாவது முறை கூட முகம்மது கஜினி படையெடுக்க வாய்ப்பே இருந்திருக்காது

ஆனால் பிருத்திவிராஜ் சவுகான்

ஓர் உயர்ந்த மனிதர்

அதனால் அவர் அது பற்றி சிந்திக்கவுமில்லை, முகம்மது கஜினியை ஒரு பொருட்டாகவே நினைக்கவுமில்லை

பிருத்வியின் அமைச்சர்கள் முகம்மது கஜினியை கொன்று அவனது நாட்டை ஆக்ரமியுங்கள் 

இல்லையெனில் இவன் தொடர்ந்து இதேதான் செய்வான் எனக் கூறினார்கள்

ஆனால் பிருத்வி அதை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை

எனது படை எந்த நாட்டையும் ஆக்ரமிக்க அல்ல

 முட்டாள்கள் எவரேனும் தொல்லை கொடுத்தால் விரட்டவே எனக்கூறிவிட்டான்

நான் வாத்தியாரிடம் கூறினேன்

நீங்கள் பள்ளியில் வரலாறு எனும் பெயரில் வன்முறையை விதைக்கிறீர்கள்

நான் எட்டுக்கால் பூச்சியை கூட மன்னித்துவிடுவேன், ஆனால் முகம்மது கஜினியை மன்னிக்கவே மாட்டேன்

பூச்சிகளை தள்ளிவிட்டால் திரும்ப அதன் இடத்திற்கு வருவது அதன் இயல்பு

ஆனால் முகம்மது கஜினி இப்படி செய்ததன் மூலம் தனது மனிதத்தன்மையையே இழந்துவிட்டான்

மேலும் கஜினி பிருத்வியை கைது செய்தவுடன் அவனது இரண்டு கண்களையும் குருடாக்கி கைவிலங்கு போட்டுவிட்டான்

காரணம் அவனது பயம்

பிருத்வியை கோர்ட்டில் நிறுத்தினான்

அப்பொழுதும் பிருத்வியின் மேல் உள்ள பயத்தினால் மேலே பால்கனியில் மூலையில் ஒளிந்து கொண்டான்

பிருத்வி சவுகான் இந்த உலகிலேயே மிகச்சிறந்த வில்வீரன்

கண்கள் குருடாக்கப்பட்டு கைவிலங்கிடப்பட்ட நிலையிலும்

முகம்மது கஜினியின் குரலை வைத்தே

அச்சபையில் அவன் இருக்கும் இடத்தை கணித்து முகம்மது கஜினியின் மேல் அம்பெய்து கொன்றான்.

அம்பு சரியாக முகம்மது கஜினியின் மார்பில் பாய்ந்திருந்தது.

வரலாறுகள் அனைத்தும் திரிபுகளே

அனைத்தையும் கக்கூசில் தான் போட வேண்டும்

From Personality to Individuali

I

In my middle school I heard for the first time about a Mohammedan conqueror of India, Mahmud Gaznavi. 

He attacked India nineteen times and he was defeated eighteen times. 

When he was defeated the eighteenth time he was hiding in a cave, and he saw a spider trying to weave its net in the front of the cave. 

He was just hiding there with nothing to do, so he started looking at the spider and its efforts. It was raining, and the stones were very slippery. 

The spider went on falling; coincidentally he fell eighteen times but he succeeded on the nineteenth.

Mahmud suddenly became optimistic. 

He had been thinking to stop this foolish effort. Eighteen times... his whole life he has wasted, thousands of people have been killed to no purpose. 

He had been defeated again and again by a single man, Prithviraj Chauhan – who was on the border of India; he was the ruler of the frontier of India. 

Mahmud was never able to enter the country because just on the border he was defeated, and by a single man. 

It was really too much – he was thinking to commit suicide, because ”I am no longer able to show my face to my people.”Mahmud was the king of his own kingdom, there was no need to invade India. 

But nothing satisfies,nothing is enough; it is always less than you want, and there is always much more that is available.

He had a small kingdom, and just by its side was this vast country, India. 

It was immensely rich atthat time – it was called the Golden Bird in those days – because the population was very small,only twenty million people. 

Now there are more than seven hundred million people. That was at thelast count; right now there must be nearabout eight hundred million.

Mahmud gained confidence. He said, ”If a small creature like a spider has such tremendous optimism... am I inferior to this spider? 

I will try one time more.” And what a coincidence! – On the nineteenth time he succeeded. 

In fact he succeeded because Prithviraj Chauhan had simply dropped the idea that this man would have the courage to invade again. 

Eighteen times defeated...with what face could he come back again?

So Prithviraj Chauhan simply dropped the idea that there was going to be any invasion. 

All the preparations that he had been making continually for the eighteen invasions were dropped. 

It wasno longer an emergency. Mahmud was the only enemy on the borders of Prithviraj Chauhan’s land– and he was crushed. 

Prithviraj Chauhan also thought, ”In such a situation I would have committed suicide. 

Any man with just a little bit of self-respect would rather die than be defeated eighteentimes.” So he simply dropped the idea. 

The army was dispersed,p sent back to work, and Mahmud invaded at a time when he was not expected at all. 

He won.

This story was told to me in my class by the teacher of history. 

He said, ”This is the way one should be. 

Never be pessimistic. 

One never knows: if this time you fail, don’t be worried; next time perhaps you will succeed, tomorrow or the day after tomorrow. 

But never lose heart; to the last breath go on struggling.

”I stood up and told my teacher, ”Please forgive me. I think this man Mahmud was an idiot. 

In the first place, to invade somebody for no reason....” Those people had not committed any crime, and infact they were powerful enough – they had defeated him eighteen times – to have invaded him. 

But Prithviraj Chauhan never went beyond his borders. He could have defeated Mahmud, thrown him out and come back. 

But he never invaded, otherwise it would have been the simplest thing to do.If the enemy is defeated then why leave him his kingdom? 

He could have finished this man Mahmudin the first attack. He could have taken over his kingdom and there would have been no chance for Mahmud to attack again. 

But Prithviraj Chauhan was a man of far superior humanity; Mahmud was never attacked. 

Prithviraj Chauhan was told again and again by his prime minister and court people,The best way is to finish this man and take his kingdom. 

If you leave him, within two or three years he will again gather forces and be back, and again we will have to fight. 

This is strange why do you leave him be?”

But Prithviraj Chauhan said, ”Those people of his kingdom have not done any wrong to us nor done any harm to us. 

How can I invade them? 

My army is not to invade countries, it is only for those rare moments when some fool attacks us. 

Then it is a defense force.” He was a man of a sophisticated mind, a man who could see that this was stupid. He said, ”Don’t be worried. This man, sooner or later, is going to drop the idea.

”I told my teacher, ”Don’t praise Mahmud in front of me and don’t tell me,’He was such a great optimist and you should be like him.’ 

I can forgive the spider, nobody expects a spider to have any intelligence, and I can certainly say that the spider was not counting the number of times that he had fallen. 

He may not have even been aware of what was happening.”Spiders, ants, and those kind of people – you throw them away, and by a strange logic they will immediately run back towards you. The whole room is available, but from wherever you throw them they will run back in exactly the same direction. 

What stubbornness! 

If they have some intelligence,at least that direction has to be avoided. It is possible for it to escape anywhere... but strange, you go on hitting a spider and it will come back again towards you.

”That spider was not counting, was not optimistic. 

This was just Mahmud’s old ego finding someexcuse again, finding some way to go to his people and say,’Don’t be worried – perhaps this time we will win. 

And one never knows about tomorrow, so let us try once more.’ But don’t tell me that this Mahmud was an ideal person. 

To me he is an ugly man, just a spider. I don’t count him among human beings. 

And if this is going to be taught in the history class, then it is not for me. You are teaching us in a clever way to fight, to destroy, to kill, to put others lower than ourselves.

”Parents go on teaching from one’s very childhood, ”Look at our neighbor’s boy – he has come firs tin the school. 

And what have you been doing for the whole year? 

Don’t you have any intelligence?”

In the class they will be telling you the same. 

They will give gold medals to those who come first and top the whole school or the whole college or the whole university. 

My parents and my teachers in the school used to say, ”You can easily be always at the top, but you never take any care about the examinations, you don’t care about examinations.”

They all said, ”Why don’t you care about the examination?”

I said, ”For the simple reason that I don’t want to be part of a jealous circle. I don’t want to be in the game of comparison. It does not matter to me whether I pass or whether I fail; it will not make anydifference to me. If I come first, good; if I come last, even better – because to be the first seems tome a little violent because you have taken somebody’s joy. 

And to me it is not a joy at all so I am simply wasting the place; somebody else could have been there who is now second to me, and he would have immensely enjoyed it. 

Perhaps in the rest of his life he may not find anything else to enjoy, and this chance I have destroyed and I am not enjoying it anyway.

”So it will be better if I am last. At least I will have the solace that I have not spoiled anybody’s career,I have not been violent, pushy; I have not tried to invade somebody else’s space – nobody is behind me. 

And because there is nobody behind me, I cannot feel superior.”And there is the logic, simple logic: if you don’t feel superior, you can’t feel inferior. 

They both come together, they both go together. If you drop one, you cannot save the other. 

If you don’t feel superior to anybody, how can you feel inferior to anybody? – you simply feel yourself!

But Mahmud was not a man, he was just animalistic. He caught Prithviraj Chauhan; not only that,he took out both his eyes. 

Prithviraj was a very beautiful man, and this was Mahmud’s revenge for being defeated eighteen times: he blinded him.

But Prithviraj Chauhan was a great archer. His court poet, a friend, got imprisoned with him,knowingly, to help him. When Chauhan and this poet were brought into the court, Mahmud was sitting in the balcony high above. 

He was still afraid of this man although he was blind and chained. What fear! But the man had defeated him eighteen times and thrown him out of the country, not even bothering to imprison him. 

Must have been a lion!

And the poet said to Mahmud, ”You don’t know Prithviraj. I would like to tell you that there is none in the whole world who is such a master of archery as Prithviraj is. 

Before you kill him, give him achance to show his art.

”But Mahmud said, ”Now he is blind, how can he be a great archer? He may have been.”The poet said, ”Don’t be worried. He is such a great archer that just the sound is enough for him to hit the target.” 

And all this talk was going on so that Prithviraj could figure out where Mahmud was sitting from the sound of his voice. 

And he killed Mahmud. Mahmud was thinking that he was going to show his skill in the art of archery but Prithviraj simply killed him from the sound, with an arrow exactly in the heart.

I told my history teacher, ”Your history is just a history of crime, and you are trying to make everybody a criminal. 

Can’t you find some innocent human beings and talk about them and teach us that these were the real, authentic people?” 

But no, history is full of all these other people. All the history of the whole world needs to be flushed down the toilet, so that we can start from scratch. 

Then we can be ourselves – because no comparison will exist.

By

Jagadeesh Krishnan psychologist and international Author

[3/21, 8:15 AM] Jagadeesh ChandraKrishnan: Is History True? *

 I first came to know about Mohammad Ghajini when I was in middle school

 This is what I was told at school

 He has invaded India 19 times

 He lost 18 times

 For the 18th time when he was defeated he hid in a cave fearing for his life

 Because he could do nothing else

 Then he saw a spider web in the air

 It is a rainy season spider slips and falls as it weaves its web on a wet rock

 But it keeps trying again and again

 He had a hope

 He was thinking

 We failed to invade eighteen times

 Thousands were killed in the war

 His whole life was wasted

 He lost the Indian frontier.  Single man #Prithiviraj_Chowkan *

 To

 Prithviraj Chauhan, King of the Indian Frontier

 Mohammad Ghajini thought of committing suicide

 He was afraid to sink in the face of his people

 Mohammad Ghajini was the king of the Indian frontier country

 Wealth was plentiful at that time,

 The population is very small

 Currently 800 crore people

 There is no need for Mohammad Ghajini to invade

 There was a prosperous country for him

 But because he was not satisfied

 Intended to invade India

 But it was accidental

 Prithvi did not think of Mohammad Ghajini as an object

 He has lost 18 times

 He will never fight again

 He would have committed suicide out of shame of failure

 He's not going to come anymore

 Thought and disbanded his army

 Then in an unexpected moment Mohammad Ghajini won

 When Prithvi lost and thought of committing suicide

 The spider gave him great hope

 This is the little creature that has been trying so hard to appear so many times

 Why should I not try again?

 

 Once again he invaded

 In which he succeeded

 Vathiyar should not let me relax by saying this

 He said that you can succeed if you try not to give up

 Then I said

 This Mohammad Ghajini is an idiot

 It was a mistake to think of invading the country next to Mohammad Ghajini

 That too while they are living quietly without giving anything away

 If Prithviraj Chauhan, who had defeated Mohammad Ghajini many times, had thought, he might have captured Mohammad Ghajini's country for the first time.

 Even a second time, Mohammad Ghajini would not have had a chance to invade

 But Prithviraj Chauhan

 A noble man

 So he did not think about it and did not think of Mohammad Ghajini as an object

 Prithviraj's ministers kill Mohammad Ghajini and invade his country

 Otherwise they said Ivan would continue to do the same

 But Prithvi did not accept it

 My force is not going to invade any country

  Fools have said to drive away if anyone harasses them

 I told the guy

 You are sowing violence in the name of history in school

 I will forgive even the octopus, but I will never forgive Mohammad Ghajini

 It is the nature of the insects to return to their place when they are pushed away

 But Mohammad Ghajini lost his humanity by doing so

 And when Ghajini arrested Prithvi, he blindfolded both his eyes and handcuffed him

 The reason is his fear

 Prithvi was stopped in court

 Even then Prithvi hid in the corner on the balcony above in fear

 Prithviraj Chauhan is the greatest archer in the world

 Even when the eyes are blinded and handcuffed

 Keep the voice of Mohammad Ghajini

 Predicting his whereabouts in fear, he shot and killed Mohammad Ghajini.

 The arrow landed right on Mohammad Ghajini's chest.

 Histories are all distortions

 Everything has to be put in the toilet

 From Personality to Individuali

 I

 In my middle school I heard for the first time about a Mohammedan conqueror of India, Mahmud Gaznavi.

 He attacked India nineteen times and he was defeated eighteen times.

 When he was defeated the eighteenth time he was hiding in a cave, and he saw a spider trying to weave its net in the front of the cave.

 He was just hiding there with nothing to do, so he started looking at the spider and its efforts.  It was raining, and the stones were very slippery.

 The spider went on falling;  coincidentally he fell eighteen times but he succeeded on the nineteenth.

 Mahmud suddenly became optimistic.

 He had been thinking to stop this foolish effort.  Eighteen times ... his whole life he has wasted, thousands of people have been killed to no purpose.

 He had been defeated again and again by a single man, Prithviraj Chauhan - who was on the border of India;  he was the ruler of the frontier of India.

 Mahmud was never able to enter the country because just on the border he was defeated, and by a single man.

 It was really too much - he was thinking to commit suicide, because ”I am no longer able to show my face to my people.” Mahmud was the king of his own kingdom, there was no need to invade India.

 But nothing satisfies, nothing is enough;  it is always less than you want, and there is always much more that is available.

 He had a small kingdom, and just by its side was this vast country, India.

 It was immensely rich atthat time - it was called the Golden Bird in those days - because the population was very small, only twenty million people.

 Now there are more than seven hundred million people.  That was at the thelast count;  right now there must be nearabout eight hundred million.

 Mahmud gained confidence.  He said, “If a small creature like a spider has such tremendous optimism ... am I inferior to this spider?

 I will try one more time. ”  And what a coincidence!  - On the nineteenth time he succeeded.

 In fact he succeeded because Prithviraj Chauhan had simply dropped the idea that this man would have the courage to invade again.

 Eighteen times defeated ... with what face could he come back again?

 So Prithviraj Chauhan simply dropped the idea that there was going to be any invasion.

 All the preparations that he had been making continuously for the eighteen invasions were dropped.

 It was no longer an emergency.  Mahmud was the only enemy on the borders of Prithviraj Chauhan’s land– and he was crushed.

 Prithviraj Chauhan also thought, “In such a situation I would have committed suicide.

 Any man with just a little bit of self-respect would rather die than be defeated eighteentimes. ”  So he simply dropped the idea.

 The army was dispersed, p sent back to work, and Mahmud invaded at a time when he was not expected at all.

 He won.

 This story was told to me in my class by the teacher of history.

 He said, “This is the way one should be.

 Never be pessimistic.

 One never knows: if this time you fail, don’t be worried;  next time perhaps you will succeed, tomorrow or the day after tomorrow.

 But never lose heart;  to the last breath go on struggling.

 ”I stood up and told my teacher,” Please forgive me.  I think this man Mahmud was an idiot.

 In the first place, to invade somebody for no reason .... ”Those people had not committed any crime, and infact they were powerful enough - they had defeated him eighteen times - to have invaded him.

 But Prithviraj Chauhan never went beyond his borders.  He could have defeated Mahmud, thrown him out and come back.

 But he never invaded, otherwise it would have been the simplest thing to do.If the enemy is defeated then why leave him his kingdom?

 He could have finished this man Mahmudin the first attack.  He could have taken over his kingdom and there would have been no chance for Mahmud to attack again.

 But Prithviraj Chauhan was a man of far superior humanity;  Mahmud was never attacked.

 Prithviraj Chauhan was told again and again by his prime minister and court people, The best way is to finish this man and take his kingdom.

 If you leave him, within two or three years he will again gather forces and be back, and again we will have to fight.

 This is strange why do you leave him be? ”

 But Prithviraj Chauhan said, “Those people of his kingdom have not done any wrong to us nor done any harm to us.

 How can I invade them?

 My army is not to invade countries, it is only for those rare moments when some fool attacks us.

 Then it is a defense force. ”  He was a man of a sophisticated mind, a man who could see that this was stupid.  He said, “Don’t be worried.  This man, sooner or later, is going to drop the idea.

 ”I told my teacher,” Don’t praise Mahmud in front of me and don’t tell me, ‘He was such a great optimist and you should be like him.’

 I can forgive the spider, nobody expects a spider to have any intelligence, and I can certainly say that the spider was not counting the number of times that he had fallen.

 He may not even even be aware of what was happening. ”Spiders, ants, and those kind of people - you throw them away, and by a strange logic they will immediately run back towards you.  The whole room is available, but from wherever you throw them they will run back in exactly the same direction.

 What stubbornness!

 If they have some intelligence, at least that direction has to be avoided.  It is possible for it to escape anywhere ... but strange, you go on hitting a spider and it will come back again towards you.

 ”That spider was not counting, was not optimistic.

 This was just Mahmud’s old ego finding someexcuse again, finding some way to go to his people and say, ‘Don’t be worried - perhaps this time we will win.

 And one never knows about tomorrow, so let us try once more. ’But don’t tell me that this Mahmud was an ideal person.

 To me he is an ugly man, just a spider.  I don’t count him among human beings.

 And if this is going to be taught in the history class, then it is not for me.  You are teaching us in a clever way to fight, to destroy, to kill, to put others lower than ourselves.

 ”Parents go on teaching from one’s very childhood,” Look at our neighbor’s boy - he has come firs tin the school.

 And what have you been doing for the whole year?

 Don’t you have any intelligence? ”

 In the class they will be telling you the same.

 They will give gold medals to those who come first and top the whole school or the whole college or the whole university.

 My parents and my teachers in the school used to say, "You can easily be always at the top, but you never take any care about the examinations, you don't care about examinations."

 They all said, "Why don't you care about the examination?"

 I said, “For the simple reason that I don’t want to be part of a jealous circle.  I don’t want to be in the game of comparison.  It does not matter to me whether I pass or whether I fail;  it will not make anydifference to me.  If I come first, good;  if I come last, even better - because to be the first seems tome a little violent because you have taken somebody’s joy.

 And to me it is not a joy at all so I am simply wasting the place;  somebody else could have been there who is now second to me, and he would have immensely enjoyed it.

 Perhaps in the rest of his life he may not find anything else to enjoy, and this chance I have destroyed and I am not enjoying it anyway.

 ”So it will be better if I am last.  At least I will have the solace that I have not spoiled anybody’s career, I have not been violent, pushy;  I have not tried to invade somebody else’s space - nobody is behind me.

 And because there is nobody behind me, I cannot feel superior. ”And there is the logic, simple logic: if you don’t feel superior, you can’t feel inferior.

 They both come together, they both go together.  If you drop one, you can not save the other.

 If you don’t feel superior to anybody, how can you feel inferior to anybody?  - you simply feel yourself!

 But Mahmud was not a man, he was just animalistic.  He caught Prithviraj Chauhan;  not only that, he took out both his eyes.

 Prithviraj was a very handsome man, and this was Mahmud’s revenge for being defeated eighteen times: he blinded him.

 But Prithviraj Chauhan was a great archer.  His court poet, a friend, got imprisoned with him, knowingly, to help him.  When Chauhan and this poet were brought into the court, Mahmud was sitting in the balcony high above.

 He was still afraid of this man although he was blind and chained.  What fear!  But the man had defeated him eighteen times and thrown him out of the country, not even bothering to imprison him.

 Must have been a lion!

 And the poet said to Mahmud, “You don’t know Prithviraj.  I would like to tell you that there is none in the whole world who is such a master of archery as Prithviraj is.

 Before you kill him, give him achance to show his art.

 ”But Mahmud said,“ Now he is blind, how can he be a great archer?  He may have been. ”The poet said,“ Don’t be worried.  He is such a great archer that just the sound is enough for him to hit the target. ”

 And all this talk was going on so that Prithviraj could figure out where Mahmud was sitting from the sound of his voice.

 And he killed Mahmud.  Mahmud was thinking that he was going to show his skill in the art of archery but Prithviraj simply killed him from the sound, with an arrow exactly in the heart.

 I told my history teacher, ”Your history is just a history of crime, and you are trying to make everybody a criminal.

 Can’t you find some innocent human beings and talk about them and teach us that these were the real, authentic people? ”

 But no, history is full of all these other people.  All the history of the whole world needs to be flushed down the toilet, so that we can start from scratch.

 Then we can be ourselves - because no comparison will exist.

 By

 Jagadeesh Krishnan psychologist and international author

maya

[3/20, 6:23 AM] Jagadeesh ChandraKrishnan: வாழ்க்கை ஏன் அர்த்தமற்றதாகத் தோன்றுகிறது? 

வாழ்க்கை வெற்று காகிதம்;

நீங்கள் எழுதுவதையே நீங்கள் படிப்பீர்கள். 

நீங்கள் துஷ்பிரயோகமாக எழுதலாம், பாடல்களை எழுதலாம். 

எதை எழுதுகிறீர்களோ அவை உருவாகின்றன; 

எழுத்துக்கள் முழுமையானவை, பக்கச்சார்பற்றவை. நீங்கள் எழுதும் காகிதமும் முழுமையானது, பக்கச்சார்பற்றது. 

நீங்கள் எழுதும் பேனாவும் முழுமையானது, அதுவும் நியாயமானது. அனைத்து சவால்களும் உங்கள் கைகளில் மட்டுமே உள்ளன. 

நீங்கள் இந்த வழியில் வாழ்ந்திருக்க வேண்டும், எனவே அது அர்த்தமற்றதாகத் தெரிகிறது. 

உங்கள் வாழ்க்கையில் ஒரு தவறு இருக்கிறது. மேலும் வாழ்க்கையை துஷ்பிரயோகம் செய்ய வேண்டாம். 

இது மிகவும் சுவாரஸ்யமாக இருக்கிறது! மக்கள் வாழ்க்கை அர்த்தமற்றது என்று கூறுகிறார்கள் 

நமது வாழ்க்கை முறை வீணானது என்று சொல்லப்படவில்லை! உங்கள் முனிவர் துறவி என்று அழைக்கப்படும் மகாத்மாவும் வாழ்க்கை அர்த்தமற்றது என உங்களுக்கு விளக்குகிறார்.

நான் உங்களுக்கு வேறு  ஒன்றை சொல்ல விரும்புகிறேன். நான் சொல்ல விரும்புகிறேன்: வாழ்க்கை அர்த்தமுள்ளதாகவோ அர்த்தமற்றதாகவோ இல்லை; வாழ்க்கை நியாயமானது; வாழ்க்கை ஒரு வெற்று வானம். வண்ணப்பூச்சு தூரிகை எடுத்து, வண்ணத்தை நிரப்புங்கள்.

நீங்கள் விரும்பினால்,

ஒரு வானவில்லை தயாரிக்கலாம்.

நீங்கள் விரும்பினால்,

சேற்றை உருவாக்கலாம்.

உங்களுக்கு திறன் தேவை. 

வாழ்க்கை அர்த்தமற்றது என்றால், நீங்கள் வாழும் கலையை நீங்கள் கற்றுக்கொள்ளவில்லை என்று அர்த்தம்;

வாழ்க்கை என்பது ஒரு ஆயத்த ஆடை அல்ல. வாழ்க்கையிலிருந்து நீங்களே துணிகளை உருவாக்க வேண்டும். நீங்கள் எதைச் செய்தாலும் அதை அணிய வேண்டும், அதுவே அணியப்படும். 

உங்கள் வாழ்க்கையில் வேறு யாராலும் எதுவும் செய்ய முடியாது. உங்கள் ஆடைகளை வேறு யாராலும் தயாரிக்க முடியாது. 

வாழ்க்கையைப் பொறுத்தவரை, நாம் நம் சொந்த ஆடைகளை உருவாக்க வேண்டும். 

வாழ்க்கை அர்த்தமற்றது என்று சொல்லாதீர்கள். எனது வாழ்க்கை முறையில் தவறு இருப்பதாகச் சொல்லுங்கள்? 

எனது வாழ்க்கை வீணடிக்கப்படுவதில் ஏதேனும் தவறு இருக்கிறதா? என கேட்டுக்கொள்ளுங்கள்.

புத்தரின் வாழ்க்கை வீண் இல்லை. கிறிஸ்தவ சமயத்தை தோற்றுவித்த மனிதனின் வாழ்க்கை வீண் இல்லை. முகமதுவின் வாழ்க்கை வீண் இல்லை. 

என்ன வகையான பொருள் மலர்ந்தது! எப்படிபட்ட  மலர்கள்!

என்ன ஒரு இனிமையான உணர்வு! அவர்களிடம்

ஆனால் வாழ்க்கையில் மோசமான வாசனை மட்டுமே இருக்கும் சிலர் இருக்கிறார்கள். வாழ்க்கை என்பதே ஒரு சிறிய கலை, வாழும் கலை! நான் மதத்தை வாழும் கலை என்று அழைக்கிறேன். 

மதம் ஒரு சடங்கு அல்ல. கோயிலுக்கும் மசூதியுக்கும் மதத்துக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை. 

மதம் என்பது வாழ்க்கையின் கலை. 

வாழ்க்கையானது அதற்கான கலை வழியில் வாழும் பொழுது - உங்கள் வாழ்க்கையில் ஆயிரம் இதழ்கள் கொண்ட தாமரை பூக்கின்றன.

குக்கூ போன்ற உங்கள் பாடல்கள் உங்கள் வாழ்க்கையில் எழ வேண்டும், உங்கள் இதயத்திலும் இதுபோன்ற உணர்வுகள்  எழ வேண்டும், அதன் மூலமாக உபநிஷத்துகள் உருவாகின்றன; 

சைகைகள் வெளிப்பட்டால்,

மீராவின் நடனம் பிறக்கிறது, சைதன்யாவின் பாடல்கள் உருவாக்கப்படுகின்றன! 

இந்த பூமியில், இந்த உடலில், அத்தகைய எலும்பு-இறைச்சி-மஜ்ஜை முதலியவை அடங்கிய மக்கள் அத்தகைய அர்த்தமுள்ள வாழ்க்கையை வாழ்ந்திருக்கிறார்கள். 

நீங்கள் கேட்கிறீர்கள், வாழ்க்கை ஏன் அர்த்தமற்றது என்று தோன்றுகிறது? 

ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[3/20, 6:27 AM] Jagadeesh ChandraKrishnan: Why does life seem meaningless?

 Life blank paper;

 You read what you write.

 You can write abusively, you can write songs.

 They form what you write;

 The characters are complete and unbiased.  The paper you write on is also complete and unbiased.

 The pen you write on is complete, and that's fair.  All challenges are only in your hands.

 You must have lived this way, so it seems pointless.

 There is something wrong with your life.  And do not abuse life.

 This is so much fun!  People say that life is meaningless

 That is not to say that our way of life is in vain!  The Mahatma, also known as your Sage Monk, explains to you that life is meaningless.

 I want to tell you something else.  I want to say: life is not meaningful or meaningless;  Life is fair;  Life is an empty sky.  Take the paint brush and fill in the paint.

 if you like,

 Let's make a rainbow.

 if you like,

 Can form mud.

 You need skill.

 If life is meaningless, it means you have not learned the art of living;

 Life is not a ready-made garment.  You have to create clothes for yourself from life.  Whatever you do you have to wear it, it will be worn.

 No one else in your life can do anything.  No one else can make your clothes.

 As for life, we have to create our own clothes.

 Do not say that life is meaningless.  Tell me is my lifestyle wrong?

 Is there anything wrong with wasting my life?  Ask as.

 The life of the Buddha was not in vain.  The life of the man who created Christianity was not in vain.  Mohammed's life was not in vain.

 What kind of material blossomed!  What flowers!

 What a sweet feeling!  To them

 But there are some people who only smell bad in life.  Life is a small art, the art of living!  I call religion the art of living.

 Religion is not a ritual.  The temple has nothing to do with mosque or religion.

 Religion is the art of living.

 When life is lived in an artistic way - a thousand petals bloom in your life.

 Your songs like cuckoo should arise in your life and similar feelings should arise in your heart through which the Upanishads are formed;

 If gestures appear,

 Meera's dance is born, Chaitanya's songs are created!

 On this earth, in this body, people who have such bone-meat-marrow etc. have lived such a meaningful life.

 You ask, why does life seem meaningless?

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

mayai

[3/18, 1:28 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: நீங்கள் மாயையை வெற்றிக் கொள்ளும் நாளில்,பிறரிடம் இருந்துக் கற்றுக் கொள்ளாதவை எல்லாம் இயல்பாகவே உங்களிடம் வந்து குடியேறுவதை உணர்வீர்கள். அது உங்களிடம் வளரவும் தொடங்கும்.

இதுவே தன்னை உணர்தலாகும்.

இதை பிறரிடம் இருந்துக் கற்றுக் கொள்ள வழியில்லை...

அது_உங்களிடமிருந்தேமலர்கிறது... 

மரங்களில் மலர்கள் பூப்பது போலவும்...

அருவி நீர் மேலிருந்து கீழே வருவது போலவும்...அறிவு என்ற நீரோட்டம் சதா சலசலத்தபடி உங்களுக்குள் ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறது.

அது ஏற்கனவே உங்கள் உடமையாக இருப்பது ஒரு இயல்பான விஷயம். யாரோ ஒருவரிடமிருந்து அதை நீங்கள் பெற்றிடத் தேவையில்லை. எந்த குருவும் அதை உங்களுக்கு வழங்கிட இயலாது. 

எல்லா குருநாதர்களாலும் அது இருக்கும் இடத்தைச் சுட்டிக் காட்டத்தான் முடியும். அதை அடைந்த பிறகு ஏற்கனவே அது உங்களுக்குள் மறைவாக இருந்து வந்ததை உணர்வீர்கள்.

அது உங்களின சுயநிதியாகும்.

எனவே அது மெய்யறிவு என்று அழைக்கப்படுகிறது. 

ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[3/18, 1:28 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: On the day you conquer the illusion, you will feel that everything you have not learned from others will naturally come to you and settle down.  It will start to grow with you.

 This is the realization of itself.

 There is no way to learn this from others ...

 அது_உங்களிடமிருந்தேமலர்கிறது ...

 Like flowers blooming on trees ...

 As the waterfall cascades down ... the stream of knowledge is constantly flowing within you.

 It's a natural thing to have it already in your possession.  You do not need to get it from someone.  No guru can give it to you.

 All gurus can only point out where it is.  After reaching it you will already realize that it has been hidden within you.

 It's yours.

 Hence it is called common sense.

Ny

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

ideal worship

Mental waves: 1

  Alpha, beta, theta

 Delta

 The mind acts as a very subtle electric wave.  Need to understand its mechanism of action.  Researchers say that the mind functions in four stages.  The normally awake mind operates in eighteen to thirty cycles per second.  This is the "beta" mentality.  Now you are in that position.  You stay awake and do your thing.

 Deeper than that is the "alpha" rhythm.  Sometimes, when you are not active but inactive, relaxing on the beach, doing nothing, listening to music, or engaging in deep prayer or meditation, the activity of the mind slows down.  It will be about fourteen to eighteen cycles per second.  You know this.  But you are not careful.  You are awake.  But you are inactive.

 A certain kind of deep relaxation surrounds you.

 All meditators fall into this second alpha rhythm while meditating or praying.

 It can even happen when listening to music.  Even if you look at the trees it will happen on the surface of that greenery.  It can happen, especially if you sit quietly and do nothing.  Once you know its potential, you can slow down the functioning of the mind.  Thoughts are not rushed.  They move.  They are.  But they move at a very slow pace.  As the clouds float in the sky.  This second level, alpha.  This is very valuable.

 Still below is the third level.  Functionality is still declining.  That condition is called "theta".  Eight to fourteen cycles per second.  This is the situation when you sleep and when you pass at night.  Sleep.  When you take alcohol, you pass in that trance.  Look at what happens to a drunk.  He is in third place.  Happens unknowingly.  He does not know where he is going.

 Do not know what he is doing.  The body keeps running like a robot.  The activity of the mind is greatly diminished.  It is almost asleep.

 This happens even in the most profound meditation.  You will fall from the alpha to the theta.

 But this only happens in the most profound moments.  Ordinary meditators do not touch it.

 You will feel very happy when you start touching this third level.

 And all drinkers strive to attain this bliss.  But they miss.  Because bliss is possible only if you go to this third level with complete caution.  Passive but alert state.A drunkard achieves it.  But he is unconscious.  By the time he reaches it he is unconscious.  There is bliss.  But he cannot enjoy it.  Can't be happy about that.  That way he can't get over it.  Theta's attraction is due to its involvement in all kinds of drugs around the world.  But if you try to achieve it with chemicals you will choose the wrong path.  By slowing down the functioning of the mind and being fully alert, one should achieve it.

 Then there is the fourth level.  It is called "Delta".  Functionality is still declining.  From zero to four cycles per second.  The mind is almost inactive.  There are also moments when it touches the zero point.  With even the dreams stopped, you will be in a deep sleep.  This is what Hindus, Patanjali, Buddhists call Samadhi.  Patanjali actually defines samadhi as deep sleep with awareness.  But only with one condition.  There has to be awareness in that.

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international writer

love

[3/3, 11:55 AM] Jagadeesh ChandraKrishnan: கடவுள் எப்படி இந்துவாக, கிறிஸ்துவாக, முகமதியராக, யூதராக இருக்க முடியும்?

 அன்புக்கு மதச்சாயம் பூச முடியுமா? 

அன்பிலே இந்து-அன்பு, முகமதிய-அன்பு, யூத-அன்பு, கிறிஸ்துவ-அன்பு என்ற பாகுபாடுகள் இருக்க முடியுமா என்ன? 

இந்த பூமியே ஒரு பெரிய திறந்த வெளி பைத்தியக்கார ஆஸ்பத்திரியைப் போல் செயல்படுகிறது.

எல்லாமே உங்கள் கட்டுப்பாட்டில் இருக்க வேண்டும் என்று நீங்கள் நினைத்தால்,

 ‘எனக்கு பயமே வரக்கூடாது’ என்று நீங்கள் நினைத்தால் 

இந்த பொம்மைகளையும் போலிகளையும் வைத்துக் கொண்டு காலம் முழுவதும் விளையாடிக் கொண்டிருங்கள்.

 மெய்யான அன்பும், மெய்யான கடவுளும் உங்களுக்குரியன அல்ல.

ஆனால் நீங்கள் இங்கே என்னிடம் வரும் போது இந்த பொம்மைகளையும், போலிகளையும் தூக்கியெறிய வேண்டும். 

என்னுடைய வேலையே இதுதான். 

எல்லா பொம்மைகளையும் அழிப்பது. 

நீங்கள் உங்கள் வாழ்நாளில் இதுவரை பொம்மைகளுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தீர்கள் என்பதை உங்களுக்கு உணரவைப்பது. 

உங்களுக்கு இன்னும் பக்குவம் வரவில்லை. 

இன்னும் மனதளவில் குழந்தையாகவே இருக்கிறீர்கள் என்பதை உங்களுக்குப் புரிய வைப்பது. 

வளர்ந்தபின் குழந்தைக்குறிய அறிவுடன் செயல்படுவதைப் போன்ற அசிங்கம் வேறு எதுவும் இல்லை. 

குழந்தைப் போல் வெகுளித்தனமாக இருப்பது என்பது வேறு. 

குழந்தையைப் போல் பக்குவமில்லாமல், குழந்தையின் அறிவுடன் இருப்பது என்பது வேறு.

 முன்னது ஒரு வரப்பிரசாதம். பின்னது ஓர் ஊனம். 

முப்பது வயதில் நீங்கள் காகிதக் கப்பலுடனும், யானைப் பொம்மையுடனும் விளையாடிக் கொண்டிருந்தால் பார்க்க நன்றாகவா இருக்கும்?

மிகவும் அழகான பிரபஞ்ச இருப்பு நிலை உங்களை நாலாபக்கங்களிலும் சூழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது.

 அந்த அழகு உங்களை இருந்த இடத்திலேயே நடனம் ஆட வைக்கவில்லை என்றால் உங்கள் வாழ்க்கைக்கே அர்த்தமில்லாமல் போய்விடும். 

நீங்கள் இறந்தவருக்குச் சமமாகி விடுவீர்கள். 

நீங்கள் ஏற்கனவே இறந்திருக்க வேண்டும். 

கல்லறையில் இருக்க வேண்டிய ஆசாமி.

 தவறுதலாக வெளியே இருக்கிறீர்கள். அவ்வளவுதான்.

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[3/3, 11:57 AM] Jagadeesh ChandraKrishnan: How can God be a Hindu, a Christian, a Mohammedan, a Jew?

  Can love be painted with religion?

 Can there be distinctions of Hindu-love, Mohammedan-love, Jewish-love, Christian-love in love?

 This earth itself acts like a huge open-air insane asylum.

 If you think you have to control everything,

  If you think, 'I'm not afraid.'

 Keep playing with these toys and fakes all the time.

  True love and true God do not belong to you.

 But you have to throw away these toys and fakes when you come to me here.

 This is my job.

 Destroying all toys.

 To make you realize that you have been playing with toys so far in your life.

 You are not mature yet.

 Making you understand that you are still mentally childish.

 There is nothing as ugly as acting like a child with adulthood.

 Being lazy as a child is different.

 Being immature as a child, being aware of the child is different.

  The former is a boon.  The latter is a disability.

 Would it be nice to see if at the age of thirty you were playing with a paper ship and an elephant toy?

 The most beautiful cosmic existence exists around you on all four sides.

  If that beauty does not make you dance where you are, your life will be meaningless.

 You will become equal to the dead.

 You must be already dead.

 Asami to be in the grave.

  You are out by mistake.  That's all.

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author