mind

[12/29, 7:01 AM] Jagadeesh Chandra krishna: Our mind is very fast and can think of a place even thousands of miles away in a second.

 In a moment our mind can think of even the planets that are far away, far away, beyond our reach.

 Distance is not a barrier for the mind to think.

 Our mind is capable of knowing how far away it is.

 The mind is always inquiring about what is far away.

 It does not have the ability to know anything close to us.

 For example, the sky tells us that it is thousands of kilometers above our heads.

 As soon as we say sky, we stand up and look above our heads.  God is believed to exist in a distant space above the earth.

 Akayam is one of the panchabhuta shaktis, the most primal. All creation takes place in this Akash shakti.

 About nine hundred and eight percent of this energy is Akash.  Creation is only about two percent.

 But if that two percent creation is so vast, our minds cannot calculate the total cosmic force.

 But this celestial power is not just outside of us.

 It is very close to us.

 It is not difficult for the self-realized sages to know the distance.  They said it is difficult to know what is very close to us.

 In meditation, a man can feel the celestial energy within him, just in the state of his mind.

 Space is not just somewhere far away.  It starts from within us.

 For example, the space between one thought and the next thought is space

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international author

[12/29, 7:02 AM] Jagadeesh Chandra krishna: நமது மனம் மிகவும் வேகமானது.பல ஆயிரம் மைல்கள் தொலைவில் உள்ள இடத்தைக் கூட, ஒரு நொடியில் நினைத்து விடும்.

வெட்டவெளியில், தொலைதூரத்தில், நாம் செல்ல முடியாத தூரத்தில் இருக்கும் கோள்களைக்கூட, நமது மனம் ஒரு நொடியில் நினைத்து பார்த்துவிடும்.

மனதிற்கு நினைத்துப் பார்ப்பதற்கு தூரம் ஒரு தடையே கிடையாது.

எவ்வளவு தூரத்தில் இருப்பதையும் அறிந்து கொள்ளும் ஆற்றல் வாய்ந்தது நமது மனம்.

மனம் எப்போதும் தூரத்தில் உள்ளதைப் பற்றியே ஆராய்ச்சி செய்யும் தன்மை கொண்டது.

அதற்கு நமக்கு மிக அருகே இருக்கும் எதையும் தெரிந்து கொள்ளும் தன்மை கிடையாது.

உதாரணமாக ஆகாயம் என்றால், நமது தலைக்கு மேலே, பல ஆயிரம் கிலோமீட்டர் தூரத்தில் இருப்பதாகத் தான் நம்மிடம் சொல்லி வைத்திருக்கிறது.

ஆகாயம் என்று சொன்னவுடன், நாம் நிமிர்ந்து தலைக்கு மேலே தான் கவனிப்போம். கடவுள் என்ற சக்தி பூமிக்கு மேலே உள்ள தொலைதூர ஆகாயத்தில் இருப்பதாகத் தான் நம்பப்படுகிறது.

ஆகாயம், என்னும் பஞ்சபூத சக்திகளில் ஒன்று தான், மிகவும் முதன்மையானது.படைத்தல் அனைத்தும் இந்த ஆகாஷ் என்னும் சக்தியில் தான் நிகழ்கிறது.

இந்த ஆகாஷ் என்னும் சக்திதான் சுமார் தொன்னூற்று எட்டு சதவீதம் இருக்கிறது. படைத்தல் என்பது வெறும் சுமார் இரண்டு சதவீதம் தான்.

ஆனால் அந்த இரண்டு சதவீத படைப்பே மிகவும் பிரம்மாண்டமானது என்றால், மொத்த ஆகாய சக்தியை நமது மனதால் கணக்கிட முடியாது.

ஆனால் இந்த ஆகாய சக்தி, நமக்கு வெளியே மட்டும் இல்லை.

நமக்கு உள்ளே மிக மிக அருகே இருக்கிறது.

இதைத்தான், தன்னை உணர்ந்த ஞானிகள், தொலைவில் இருப்பதை அறிவது கடினம் இல்லை. நமக்கு  மிக மிக அருகே உள்ளதை தெரிந்து கொள்வது கடினம் என்றார்கள்.

தியானத்தில், ஒரு மனிதன், தனது மனம் கடந்த நிலையில் தான், மிக அருகே தனக்குள் இருக்கும் ஆகாய சக்தியை உணர முடியும்.

ஆகாயம் என்பது,எங்கோ தொலைவில் மட்டும் இல்லை. நமக்குள் இருந்து தான் ஆரம்பிக்கிறது.

உதாரணமாக சொல்ல வேண்டும் என்றால், நமது ஒரு சிந்தனைக்கும், அதனை அடுத்த இன்னொரு சிந்தனைக்கும் இடையில் இருக்கும் ஒரு சிறிய இடைவெளி ஆகாயம் தான்

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

Human life understand

[12/2, 7:45 AM] Jagadeesh Chandra krishna: மயானத்தில் தம் சீடர்கள் சிலகாலம் செலவழிக்க வேண்டும் என்று புத்தர் சொல்வது வழக்கம்.

துறவறம் பூண்பதற்கு முன், மூன்று மாத காலமாவது அங்கு இருக்க வேண்டும்.

உங்களிடம் கற்றுக் கொள்ளத்தான் வந்தோமே தவிர, மயானத்திடம் அல்ல என்று அவர்கள் சொல்லலாம்.

ஆனால், புத்தர் விடமாட்டார். "பிணங்கள் எரியும் சுடுகாட்டில், "நான்" என்பது சரணாகதி அடைந்து விடும்.

அப்போது உன்னை அணுகுவது எளிது.

மூன்று மாதம், ஒவ்வொரு நாளும் எறியும் பிணங்களைப் பார்த்து வரும்போது, இந்த உலகம் உனக்காக மட்டும் இல்லை என்பது, ஒரு நாள் புரியும்.

நீ இல்லாத போதும் உலகம் இருக்கும்.

எரியும் அந்தப் பிணம் உயிரோடிருந்த அந்த கடைசிக் கணத்திலும், 

உலகம் தனக்காகவே என்று நினைத்து இருக்கும்.

அந்த மனிதன் இப்போது இல்லாதிருப்பதும் கூட உலகிற்கு தெரியாது.

ஓர் அலை தோன்றி மறைந்ததைக் கடல் கவனிப்பதில்லை.

"கவனித்துக் கொண்டே இரு.  

உலகம் உனக்காக இல்லை என்பதை உணரும்போது என்னிடம் வா.

அப்புறம் உண்மையான தியானம் ஆரம்பமாகிவிடும்....

மறைந்திருக்கும் உண்மைகள் .

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[12/2, 7:46 AM] Jagadeesh Chandra krishna: Buddha used to tell his disciples to spend some time in the cemetery.

 One should stay there for at least three months before becoming a monk.

 They may say that they have come to you to learn and not to the graveyard.

 But Buddha will not let go.  "In the burning pyre, the 'I' surrenders.

 Then it is easy to reach you.

 One day you will understand that this world is not just for you when you see the corpses thrown every day for three months.

 The world will exist without you.

 In that burning corpse's last moment alive,

 He thinks that the world is for him.

 The world does not even know that man is no more.

 The sea does not notice the rising and falling of a wave.

 "Be careful.

 Come to me when you feel the world is not for you.

 Then the real meditation begins….

 Hidden truths.

by 

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

Modern atheist

[11/29, 6:38 PM] Jagadeesh Chandra krishna: எனக்கு ஒரு நாத்தீக நண்பர் உண்டு!

அவர் தனது வாழ்நாள் முழுவதும்! மதத்தை எதிர்த்தவர்!

அவர் திடீரென உடல் நலமின்மையால்!

இறக்கும் தருவாயில் இருந்தார்!

நான் அவரைப் பார்க்க சென்றேன்!

அவரது அறையிலிருந்து! ஒரு சத்தம் வந்து கொண்டிருந்தது!

நான் சத்தமிடாமல் மெதுவாக உள்ளே சென்றேன்!

அந்த சத்தம் என் நண்பருடையதுதான்!

அவர் ராம் ராம் ராம் ராம் என உச்சரித்துக்கொண்டு இருந்தார்!

என்னைக் கண்டதும் தனது உச்சரிப்பை நிறுத்திவிட்டார்!

நான் கேட்டேன்! ஏன் இந்த வெளிவேசம்!  நீங்கள் ஆத்திகனாகவே இருந்து இருக்கலாமல்லவா என்று!

அவர் சொன்னார்!

நான் நாத்தீகன்தான்!  ஒருவேளை கடவுள் இருந்துவிட்டால்!

இந்த நாமஜெபம்  உதவுமே என்றார்!

ஆனால் அவர் இறக்கவில்லை!

உயிர் பிழைத்து விட்டார்!

மீண்டு ஆரோக்கியமாக வாழ்ந்தார்!

மறுபடியும் ராம நாமம் சொல்பவர்களை குறை கூற ஆரம்பித்தார்!

இது தான் பலரது நாத்தீகம்!!!

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[11/29, 6:39 PM] Jagadeesh Chandra krishna: I have an atheist friend!

 All his life!  He was against religion!

 He suddenly fell ill!

 He was about to die!

 I went to see him!

 From his room!  A noise was coming!

 I went in slowly without making a sound!

 That voice is my friend's!

 He was chanting Ram Ram Ram Ram!

 He stopped his pronunciation when he saw me!

 I asked!  Why this appearance!  You may not be an atheist!

 He said!

 I am an atheist!  Maybe if there is a God!

 He said this prayer will help!

 But he didn't die!

 Survived!

 Lived healthy again!

 Again he started criticizing those who say the name of Rama!

 This is the atheism of many!!!

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

Master and you

[11/19, 11:46 AM] Jagadeesh Chandra krishna: THE MASTER & YOU 

To be near a master is to be just a passivity, absorbing whatsoever the master gives or whatsoever the master is - not asking. The moment you start asking you have become aggressive, the receptivity is lost, you have become active. The passive, the feminine, is no longer there. Nobody has ever reached the truth as a male - aggressive, violent. That's not possible. You reach very silently. In fact, you wait and truth reaches you. The truth seeks you, like water seeks some hollow ground, moves downwards, finds a place, and becomes a lake.

Waiting near a master, one learns how to be together, with no movement. A simple unmoving center simply waits; thirsty of course, hungry of course, feeling the thirst in every fiber of the body, in every cell of the being - but waiting, because the master knows better when the right moment comes. Not knocking... the temptation will be there, and, when the master is available, the temptation becomes very, very deep and intense. Why not ask him? He can give, then why wait, why waste time? No, it is not a question of wasting time. Really, waiting patiently is the best use of time. All else may be wasted but waiting is not, because waiting is prayer, waiting is meditation, waiting is all. Everything happens through it.

Doing is on the part of the master, because he knows what to do. The doing is not on your part, should not be on your part, because, by your very doing, you will disturb the whole thing. You don't know what you are - how can you do anything? A disciple waits, knowing well that he cannot do. He does not know the direction, he does not know what is good and what is bad, he does not know himself. How can he do anything? The doing is of the master; but when I say that the doing is of the master, don't misunderstand me. A master never does anything - if the disciple can wait, the very being of the master becomes a doing. Just his presence becomes a catalytic agent, and many things start happening on their own accord.

By

jagadeesh Krishnan psychologist and international Author

[11/19, 11:46 AM] Jagadeesh Chandra krishna: மாஸ்டர் & நீங்கள்

 ஒரு எஜமானருக்கு அருகில் இருப்பது என்பது, மாஸ்டர் எதைக் கொடுத்தாலும் அல்லது எஜமானர் எதைக் கேட்டாலும் அதை உள்வாங்கிக் கொண்டு செயலற்றதாக இருக்க வேண்டும்.  நீங்கள் கேட்கத் தொடங்கும் தருணத்தில் நீங்கள் ஆக்ரோஷமாகிவிட்டீர்கள், ஏற்றுக்கொள்ளும் திறன் இழக்கப்படுகிறது, நீங்கள் சுறுசுறுப்பாக மாறிவிட்டீர்கள்.  செயலற்ற, பெண்பால், இப்போது இல்லை.  ஆணாக, ஆக்ரோஷமாக, வன்முறையாக யாரும் உண்மையை எட்டியதில்லை.  அது சாத்தியமில்லை.  நீங்கள் மிகவும் அமைதியாக அணுகுகிறீர்கள்.  உண்மையில், நீங்கள் காத்திருக்கிறீர்கள், உண்மை உங்களை அடையும்.  நீர் சில வெற்று நிலங்களைத் தேடி, கீழ்நோக்கி நகர்ந்து, ஒரு இடத்தைக் கண்டுபிடித்து, ஏரியாக மாறுவது போல, உண்மை உன்னைத் தேடுகிறது.

 ஒரு மாஸ்டரின் அருகில் காத்திருந்து, எந்த அசைவும் இல்லாமல், எப்படி ஒன்றாக இருக்க வேண்டும் என்பதை ஒருவர் கற்றுக்கொள்கிறார்.  ஒரு எளிய அசையாத மையம் வெறுமனே காத்திருக்கிறது;  நிச்சயமாக தாகம், நிச்சயமாக பசி, உடலின் ஒவ்வொரு இழைகளிலும், ஒவ்வொரு உயிரணுவிலும் தாகத்தை உணர்கிறேன் - ஆனால் காத்திருக்கிறது, ஏனென்றால் சரியான தருணம் வரும்போது எஜமானருக்கு நன்றாகத் தெரியும்.  தட்டுவது இல்லை... சலனம் இருக்கும், மேலும், மாஸ்டர் கிடைக்கும் போது, ​​சோதனை மிக மிக ஆழமாகவும் தீவிரமாகவும் மாறும்.  ஏன் அவரிடம் கேட்கக்கூடாது?  அவர் கொடுக்க முடியும், பிறகு ஏன் காத்திருக்க வேண்டும், ஏன் நேரத்தை வீணடிக்க வேண்டும்?  இல்லை, இது நேரத்தை வீணடிக்கும் கேள்வி அல்ல.  உண்மையில், பொறுமையுடன் காத்திருப்பதே நேரத்தைச் சிறப்பாகப் பயன்படுத்துகிறது.  மற்ற அனைத்தும் வீணாகலாம், ஆனால் காத்திருப்பது இல்லை, ஏனென்றால் காத்திருப்பு பிரார்த்தனை, காத்திருப்பு தியானம், காத்திருப்பு எல்லாம்.  எல்லாமே அதன் மூலம்தான் நடக்கும்.

 செய்வது எஜமானரின் பங்கில் உள்ளது, ஏனென்றால் என்ன செய்வது என்று அவருக்குத் தெரியும்.  செய்வது உங்கள் பங்கில் இல்லை, உங்கள் பங்கில் இருக்கக்கூடாது, ஏனென்றால், நீங்கள் செய்வதால், நீங்கள் முழு விஷயத்தையும் தொந்தரவு செய்வீர்கள்.  நீங்கள் என்னவென்று உங்களுக்குத் தெரியாது - நீங்கள் எப்படி எதையும் செய்ய முடியும்?  ஒரு சீடன் தன்னால் முடியாது என்பதை நன்கு அறிந்து காத்திருக்கிறான்.  அவனுக்குத் திசை தெரியாது, எது நல்லது எது கெட்டது என்று தெரியாது, அவனே அறியான்.  அவர் எப்படி எதையும் செய்ய முடியும்?  செய்வது எஜமானனுடையது;  ஆனால் செய்வது எஜமானரின் செயல் என்று நான் கூறும்போது, ​​என்னைத் தவறாகப் புரிந்து கொள்ளாதீர்கள்.  ஒரு குரு ஒருபோதும் எதையும் செய்வதில்லை - சீடன் காத்திருக்க முடிந்தால், குருவின் இருப்பே ஒரு செயலாகிறது.  அவரது இருப்பு ஒரு வினையூக்கி முகவராக மாறுகிறது, மேலும் பல விஷயங்கள் தாங்களாகவே நடக்கத் தொடங்குகின்றன.

 மூலம்

 ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

Norcizest

[10/28, 6:38 PM] jagadeeshkri: Why It’s So Easy to be Fooled By Narcissistic Charisma

A narcissist shines brightest when others are watching, when there’s an audience. They won’t “glow” when they don’t have to — they don’t have the energy for it. Narcissists excel in first impressions. They dress well. They speak well. They hold eye contact. They ask you about you, your family. They’ll shower you with compliments — and attention. Messages. Calls. Dinners. Gifts. It’s called love-bombing.

The thing is, though, they don’t do all this because they want to spoil you. Or even know about you. Well, they do want to know about you — but not for the reasons you think. They want information they can store to use when the time is right, that they can use to keep you under their control.

They do it because they want to be in a relationship with you, perhaps for your looks, status, intelligence, connections. Because being with you will enhance THEIR lives.

By

jagadeesh Krishnan psychologist and international Author

[10/28, 6:39 PM] jagadeeshkri: நாசீசிஸ்டிக் கவர்ச்சியால் ஏமாற்றப்படுவது ஏன் மிகவும் எளிதானது

 ஒரு நாசீசிஸ்ட் மற்றவர்கள் பார்க்கும்போது, ​​பார்வையாளர்கள் இருக்கும்போது பிரகாசமாக பிரகாசிக்கிறார்.  அவர்கள் தேவையில்லாதபோது அவர்கள் "ஒளிர மாட்டார்கள்" - அதற்கான ஆற்றல் அவர்களிடம் இல்லை.  நாசீசிஸ்டுகள் முதல் பதிவுகளில் சிறந்து விளங்குகிறார்கள்.  நன்றாக உடுத்துகிறார்கள்.  நன்றாகப் பேசுவார்கள்.  அவர்கள் கண் தொடர்பு வைத்திருக்கிறார்கள்.  அவர்கள் உங்களைப் பற்றியும் உங்கள் குடும்பத்தைப் பற்றியும் கேட்கிறார்கள்.  அவர்கள் உங்களுக்கு பாராட்டுக்கள் மற்றும் கவனத்துடன் வருவார்கள்.  செய்திகள்.  அழைப்புகள்.  இரவு உணவுகள்.  பரிசுகள்.  இது காதல் குண்டுவெடிப்பு என்று அழைக்கப்படுகிறது.

 விஷயம் என்னவென்றால், அவர்கள் இதையெல்லாம் செய்வதில்லை, ஏனென்றால் அவர்கள் உங்களைக் கெடுக்க விரும்புகிறார்கள்.  அல்லது உங்களைப் பற்றியும் தெரியும்.  சரி, அவர்கள் உங்களைப் பற்றி தெரிந்து கொள்ள விரும்புகிறார்கள் - ஆனால் நீங்கள் நினைக்கும் காரணங்களுக்காக அல்ல.  சரியான நேரத்தில் பயன்படுத்த, அவர்கள் சேமிக்கக்கூடிய தகவலை அவர்கள் விரும்புகிறார்கள், அவர்கள் உங்களை தங்கள் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்க பயன்படுத்தலாம்.

 அவர்கள் உங்களுடன் உறவில் இருக்க விரும்புவதால் அவர்கள் அதைச் செய்கிறார்கள், ஒருவேளை உங்கள் தோற்றம், அந்தஸ்து, புத்திசாலித்தனம், தொடர்புகள்.  ஏனென்றால் உங்களுடன் இருப்பது அவர்களின் வாழ்க்கையை மேம்படுத்தும்.

 மூலம்

 ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

Human Life

h[10/26, 4:59 PM] DrJagadeesh Chandra Krish: இந்த உலகமே சரியில்லை , இங்குள்ள மனிதர்களை மாற்ற வேண்டும் என்று ஒரு மனிதன் நினைத்தான். 

அவன் இறைவனிடம் சென்று , இறைவா நான் இந்த உலக மனிதர்களை மாற்ற நினைக்கிறேன் . எனக்கு நீங்கள் தான் அருள் புரிய வேண்டும் என்று வேண்டிக் கொண்டான் .

இறைவனும் அப்படியா , நல்லது நான் உனக்கு 20 வருடங்கள் அவகாசம் தருகிறேன் முயற்சி செய்து பார் ,  என்று அருளினார். 

20 வருடங்கள் சென்றது . அந்த மனிதன் இறைவனிடம் சென்று இறைவா , என்னால் இந்த உலகத்தை மாற்ற முடியவில்லை .  

அதனால் இந்த நாட்டில் உள்ள மக்களை மட்டுமாவது மாற்றி திருத்த நினைக்கின்றேன் என்றான். இறைவனும் அப்படியே ஆகட்டும் நான் உனக்கு ஒரு 15 வருடங்கள் தருகிறேன் ,  முயற்சி செய் என்றார். 

15 வருடங்கள் கழித்து அந்த மனிதன் கடவுளிடம் சென்று , கடவுளே என்னால் இந்த நாட்டு மக்களை திருத்த முடியவில்லை .

நான் எனது ஊரில் உள்ள மக்களையாவது திருத்தி வாழ நினைக்கிறேன் என்றான் .

கடவுளும் சரி நான் உனக்கு 10 வருடங்கள் நேரம் தருகிறேன் மீண்டும் முயற்சி செய் என்றார். 

10 வருடங்கள் சென்று அந்த மனிதன் மீண்டும் கடவுளிடம் சென்று இறைவா இந்த ஊரில் உள்ள மக்களை கூட என்னால் திருத்த முடியவில்லை .

ஆகவே எனது குடும்பம் சுற்றத்தினரை மட்டும் திருத்த பார்க்க முயற்சிக்கிறேன் என்றான் . கடவுளும் நல்லது உனக்கு நான் இன்னும் ஒரு 5 வருடம் கால அவகாசம் தருகிறேன் என்றார்.

இறுதியில் அந்த மனிதன் கடவுளிடம் சென்று இறைவா என்னை மன்னித்து விடுங்கள் . என் எல்லா முயற்சிகளும் தோற்று விட்டன .     

கடைசியாக ஒன்றே மட்டும் உங்களிடம் கேட்கிறேன்.நான் என்னை மட்டுமாவது  மாற்றிக்கொள்ள அருள் புரியவும் என்றான். 

கடவுளும் அந்த மனிதனை நோக்கி , 

அப்பா இதை நீ ஆரம்பத்திலேயே கேட்டு இருக்க வேண்டும் . 

ஏனெனில் உன்னுடைய வாழ்க்கை இப்போது  முடியப்போகிறது . அதனால் எந்தப் பயனும் இனி இல்லை என்றார்.

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[10/26, 5 PM] DrJagadeesh Chandra Krish: A man thought that this world is not right and the people here should be changed.

 He went to God and said, Lord, I want to change the people of this world.  He prayed that you should bless me.

 The Lord also said, "Good, I will give you 20 years, try and see."

 20 years passed.  The man went to God and said, Lord, I cannot change this world.

 So he said that he is thinking of changing only the people of this country.  God willing, I will give you 15 years, try.

 After 15 years the man went to God and said, God, I cannot correct the people of this country.

 He said that I want to improve the lives of the people in my town.

 God is ok I will give you 10 years time and try again.

 After 10 years the man went back to God and said Lord I could not correct even the people in this town.

 So I am trying to correct only those around my family, he said.  God is good, I will give you another 5 years.

 Finally the man went to God and said Lord forgive me.  All my efforts have failed.

 He said, "I ask you only one last thing. Please give me the grace to change only myself."

 God also said to that man,

 Dad, you should have heard this from the beginning.

 Because your life is about to end now.  He said that there is no use anymore.

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

magical powers

[9/9, 9:20 AM] JagadeeshChandraKrishnan: மந்திர_ஆற்றல்

மந்திரங்கள் என்பது அபரிமிதமான ஆற்றலை அடைவதற்கான நுண்வழி.

மந்திரம் என்பது ஆன்மீகத்தன்மையானது கிடையாது.அது ஒரு அரசியல்.

தனக்குள்ளே தானே நடத்தும் அரசியல்.

வெளியே நடத்தும் அரசியல் கிடையாது.

ஒரு ஆற்றலை ஒரு இடத்தில் குவிக்கும்

 அதாவது *மனதை ஒரு இடத்தில் குவிக்கும் முறையே மந்திரங்கள்*.

*எவ்வளவு அதிகமாக மனம் குவிகிறதோ அவ்வளவு சக்தியை பெறுகிறாய்*.

சூரிய ஒளியை ஒரு இடத்தில் லென்சில் வழியாக குவித்தால் ஒரு தீ உருவாகிறதே அது மாதிரி தான் இதுவும்.

சூரியனின் கதிர்கள் வெளிவருவது மாதிரி மனதிலிருந்தும் ஒருவித அதிர்வலைகள் வருகின்றன என மனோதத்துவ நிபுணர்கள் கூறுகிறார்கள்.

அவர்கள் சொல்கிறார்கள் மனம் ஒரு மின்னாற்றலை போன்றது என்று.

மந்திரம் என்பது லென்சை போன்றது.

ஒரே சொல்லை

திரும்ப திரும்ப ஒருவன் கூறும்போது அவன் மனம் ஒரு சொல்லில் குவிகிறது.

மீண்டும் மீண்டும் அதே சொல்லில் மனம் குவியும்போது அந்த சொல் லென்சை போன்று ஒரு இடத்தில் குவிந்து மிகப்பெறும் ஆற்றலை உருவாக்குகிறது.

இதற்கடுத்து அவன் செயற்கரிய காரியங்களை செய்வான்.

ஒன்றை தெரிந்துகொள்ளுங்கள் அந்த சக்தி ஆன்மீகத்தன்மையானது கிடையாது.

ஆற்றலுக்கும் ஆன்மீகத்திற்கும் சம்பந்தம் கிடையாது.

 இது தந்திரத்திற்கும் அன்பிற்கும் உள்ள வேறுபாட்டை போன்றது.

 *எதையும் அடையும் எண்ணமற்ற  தன்மையுமே ஆன்மீகம்*.

மந்திர    ஆற்றலின்   வழியே ஆற்றலு அடைய நினைப்பது  தந்திரம் 

மந்திரங்கள் மாயஜாலங்களின் பகுதியே தவிர மதங்களின் பகுதியல்ல.

ஆனால் இது ஒரு வலை மாதிரி ஒன்றோடு ஒன்று பிணைந்துவிட்டது.

வாழ்வில் மாயாஜாலங்களை புரிபவர்கள் எந்த விதத்திலும் மதத்தன்மையானவர்கள் கிடையாது.

மதத்தின் பெயரால் செய்யும் மாயாஜாலங்கள் தவறானவை மற்றும் ஆபத்தானவை..

*மனம் குவிந்து பெரிய ஆற்றலை பெற்றுவிட்டாய்*.

*அடுத்து நீ நினைத்தவற்றையெல்லாம் பெறப்போகிறாய்*.

*வெளிஉலகத்தை சேர்ந்த அனைத்தையும் பெறப்போகிறாய்*.

 ஆனால் உன் சுயத்தை அப்போது நீ இழந்திருப்பாய்.

ஆற்றல்களையெல்லாம் ஒரு பொருளில் குவிக்கும்போது அவன் அந்த பொருளில் ஐக்கியமாகி போகிறான்.

தன் சுயத்தை அவன் இழக்கவேண்டிவருகிறது.

வெளிஉலக பொருள்களோடு நீ பயணிக்க ஆரம்பிக்கிறாய்.

*நீ ஒரு மந்திரங்களில் தோய்ந்துபோன மனிதனாக இருந்தால் ஒரு மரத்தை பார்த்து ``நீ செத்து போ`` என சாபமிட்டால் அந்த மரம் செத்துவிடும்*.

*ஒரு நோயாளியை பார்த்து நீ  குணமடைவாய்

என நீ சொன்னால் அவன் குணமடைந்துவிடுகிறான்*.

*``நீ நோய்வாய்ப்படு `` என சொன்னாலும் அவன் நோய்வாய்ப்படுவான்*. 

*நீ சொல்வதெல்லாம் பலிக்கும்.*

அப்போது நீ ஆற்றல் வாய்ந்த மாயாவாதியாக/மந்திரவாதியாக மட்டுமே இருப்பாய்.

மனிதக்கடவுளாக அறியப்படமாட்டாய். 

மனிதக்கடவுளாக (ஞானி)

வாழ்பவனுக்கு சூரியனின் கதிர்கள் நாலபுறமும் பாய்வதைப் போல அவன் ஆற்றல்கள் நாலாபுறமும் பாயும்.

ஒரு இடத்தில் அவன் குவிக்கமாட்டான்.

அவன் எந்தவித வெளிப்புற பொருள்களிலும் ஐக்கியமாகமாட்டான்.

அவன் தனக்குள்ளே உள் சென்று ஆராய்வான்.

உனக்குள்ளே நீ செல்ல செல்ல நற்செயல்கள் வெளிப்படும்.

கடவுள் தன்மையை வெளிக்காட்டுவாயே தவிர ஆற்றலை வெளிக்காட்டமாட்டாய்.

By

Immortal Bhagavaan Jagadeesh

[9/9, 9:24 AM] JagadeeshChandraKrishnan: magical_energy

Mantras are the gateway to attain immense power.

Magic is not spiritual. It is political.

Politics within itself.

There is no outside politics.

Concentrates an energy in a place

 That means *mantras are methods of concentrating the mind in one place*.

*The more mind you concentrate, the more power you get*.

This is similar to how a fire is formed when sunlight is focused through a lens at a point.

Psychologists say that some kind of vibrations come from the mind like the rays of the sun.

They say the mind is like electricity.

Mantra is like lense.

One word

When one repeats, his mind concentrates on one word.

When the mind concentrates on the same word over and over again, the word concentrates in one place like a lens and creates a concentrated energy.

After this he will do practical things.

Know one thing that power is not spiritual.

Energy has nothing to do with spirituality.

 It is like the difference between trickery and love.

 *The thoughtlessness of achieving anything is spiritual*.

The trick is to think of gaining power through magical energy

Mantras are part of magic and not part of religions.

But it's a web model intertwined.

People who understand magic in life are not religious in any way.

Magic performed in the name of religion is wrong and dangerous..

*You have concentrated your mind and gained great energy*.

*Next you will get everything you thought*.

*You will get everything that belongs to the outer world*.

 But then you will have lost your self.

When he concentrates all energies in an object, he becomes united with that object.

He has to lose his self.

You begin to travel with outer world objects.

*If you are a man steeped in mantras, if you look at a tree and curse ``You die'', the tree will die*.

*See a sick person and you will get well

If you say so, he will be cured*.

* Even if you say ``get sick'' he will get sick*.

*Everything you say will work.*

Then you will only be a powerful magician/sorcerer.

You will not be known as a human god.

As a human god (jnani)

As the sun's rays flow to the living person, his energies flow in all four directions.

He does not concentrate in one place.

He is not united with any external objects.

He goes into himself and investigates.

As you move within you, good deeds will emerge.

God manifests character, not power.

By

Immortal Bhagavan Jagadeesh

magical powers

[9/8, 9:32 PM] JagadeeshChandraKrishnan: ஜன்னல் கதவு

சத்தியத்தைப் பெற வேண்டுமாயின் மனத்தை விட்டுவிடுங்கள். மனம் இல்லாமல் போன மறு விநாடியே சத்தியம் அங்கே தோன்றிவிடுகிறது. ஜன்னல் கதவுகள் திறந்ததும் சூரிய ஒளி உட்புகுந்து விடுவதைப் போல. சத்தியத்தின் வரவை மனம் ஒரு சுவரைப் போல் தடுத்து நிறுத்திக் கொள்கிறது. மனத்தின் இந்த சுவர் எண்ணங்களின் செங்கல்லைக் கொண்டு நிர்மாணிக்கப்பட்டு உள்ளது. எண்ணங்கள், சிந்தினைகள், கருத்துக்கள் இவற்றின் சங்கிலித் தொடரே மனம் என்பது.

ரமண மகரிஷி ஒருவருக்குக் கூறினார்: " எண்ணங்களை நிறுத்திக் கொள்ளுங்கள். பிறகு கூறுங்கள் மனம் எங்குள்ளதென்று". 

சிந்தனை இல்லாத இடத்தில் மனமும் இருக்காது. செங்கற்கள் இல்லாவிட்டால் சுவர் எங்கிருந்து வரும்?

நேற்றிரவு ஒரு சாது வந்திருந்தார். அவர் கேட்டார்: "மனத்துடன் நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?" 

நான் கூறினேன்: " ஒன்றும் செய்ய வேண்டாம். மனத்தை விட்டு விட்டுப் பாருங்கள் . அதனை முழுக்கவே விட்டு விடுங்கள். பார்த்துக் கொண்டே இருங்கள். நதிக்கரையில் அமர்ந்தவாறு ஒருவன் நீர் பிரவாகித்துக் கொண்டு இருப்பதை பார்ப்பதைப் போல. நீங்களும் உங்கள் சிந்தனையின் பிரவாகத்தை நோக்குங்கள். எதிலும் ஒட்டாமல், தனித்தவனாய். பார்த்துக் கொண்டே இருங்கள். அவ்வாறு பார்த்துக் கொண்டே இருக்கும் போது சிந்தனைகள் சாய்ந்து விடுகின்றன. மனம் இல்லாமலாகி விடுகிறது". 

மனம் அகன்றதும் அந்தத் தலத்தில் ஓர் அனுபவம் ஏற்படுகிறது. அதுவே ஆத்மாவாகும். அதுவே சத்தியமாகும். ஏனெனில் அதுவே உண்மை.

ஜெகதீஷ்சந்திரகிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[9/8, 9:33 PM] JagadeeshChandraKrishnan: Window door

 Let go of the mind if you want to get the truth.  The second the mind is gone, the truth appears there.  As the sunlight pours in when the windows and doors are open.  The mind blocks the coming of truth like a wall.  This wall of the mind is built with the bricks of thoughts.  Mind is a chain of thoughts, ideas and concepts.

 Ramana Maharishi told someone: "Stop the thoughts. Then tell where the mind is".

 Where there is no thought there is no mind.  Where will the wall come from if there are no bricks?

 A Sadhu had come last night.  He asked: "What shall I do with the mind?"

 I said: "Don't do anything. Leave the mind alone. Let it go completely. Keep watching. Just like a person sitting on the bank of a river watching the water flowing by. Watch the flow of your thoughts. Be single, not attached to anything. Keep watching. Keep watching like that.  When there is, the thoughts fall away. The mind becomes absent".

 When the mind expands, an experience occurs at that place.  That is the soul.  That is the truth.  Because that is the truth.

 Jagadeesh Chandra Krishnan is a psychologist and international writer

Bhuddha

[8/29, 3:13 PM] JagadeeshChandraKrishnan: கெளதம புத்தர் ஒரு வழியில் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார்.

அப்போது எதிரே வந்த ஒருவன் மிகுந்த கோபத்துடன் புத்தர் முகத்தில் காறி எச்சிலை துப்பினான். 

தன் மேல்துண்டால் துடைத்து விட்டு,

"இன்னும் எதாவது சொல்ல விரும்புகிறாயா....???" என்றார் புத்தர்.

அருகில் நின்ற ஆனந்தாவுக்கு கோபம் வந்தது. 

புத்தர் ஆனந்தாவை பார்த்து சொன்னார்....

"ஆனந்தா.. இவர் ஏதோ சொல்ல விரும்புகிறார்.. 

ஆனால்..... 

அவருக்கு வார்த்தைகள் இல்லாததால் இந்த செயலை செய்து விட்டார். 

வார்த்தைகள் பலவீனமானவை இவர் என்ன செய்ய முடியும்......???"

என்று கூறிவிட்டு சென்று விட்டார்.

துப்பியவனுக்கு அன்று முழுவதும் குற்ற உணர்வால் நித்திரையே வரவில்லை.

அடுத்த நாள் காலை புத்தரை தேடியலைந்து கண்டு அவரது காலில் விழுந்து அழுதான். 

அப்போதும் புத்தர் ஆனந்தாவை பார்த்து சென்னார்,

"இன்றும் இவர் ஏதோ சொல்ல விரும்புகிறார் ஆனந்தா......!!! 

ஆனால் வார்த்தைகள் பலவீனமானதால் இச்செயலை செய்துவிட்டார்......!!!" என்றார்.

அவன் எழுந்து கேட்டான்

"நான் துப்பிய போது நீங்கள் ஏன் திருப்பி ஒரு வார்த்தைகூட ஏசவில்லை....???" என்று.

அப்போது புத்தர் அழகான பதில் சொன்னார்,

"நீ எண்ணியது போல் நடக்க நான் என்ன உன் அடிமையா......???"

ஜெகதீஷ்கிருஷ்ணன் உளவியல் நிபுணர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[8/29, 3:13 PM] JagadeeshChandraKrishnan: Gautama Buddha was walking along a path.

 Then someone who came in front of him with great anger spat on Buddha's face.

 Wiped off with his top,

 "Anything else you want to say...???"  said the Buddha.

 Ananda who was standing nearby got angry.

 Buddha looked at Ananda and said….

 "Ananda.. he wants to say something..

 But.....

 He did this because he was at a loss for words.

 Words are weak what can he do……???”

 He said that and left.

 Thuppiyavan could not sleep for the rest of the day because of his guilt.

 The next morning, when he found the Buddha lost in search, he fell at his feet and wept.

 Even then the Buddha looked at Ananda and said,

 "Even today he wants to say something Ananda......!!!

 But he did this because his words were weak...!!!" he said.

 he asked standing up

 "Why didn't you say a word when I spat...???"  that.

 Then the Buddha gave a beautiful reply,

 "What am I your slave to do as you intended......???"

By 

 Jagadeeshkrishnan is a psychologist and international Author

Darkness

[8/27, 7:17 AM] JagadeeshChandraKrishnan: Bring the Dawn, Dispel the Darkness 

When I was a student at a Japanese Buddhist University I heard the word consciousness. Beloved what does it mean?

 consciousness you already have, but only in a very small proportion. It is just like an iceberg – one tenth is above water and the rest is under water. Just a little bit is conscious in you.

I am saying something and you are listening to it; without consciousness it is not possible. These pillars of Chuang Tzu Auditorium are not listening – they don’t have consciousness. But we are aware only of a very small piece of consciousness.

Meditation is the whole science of bringing more and more consciousness out of darkness. The only way is to be as conscious as possible twenty-four hours a day. Sitting, sit consciously, not like a mechanical robot; walking, walk consciously, alert to each movement; listening, listen more and more consciously, so that each word comes to you in its crystal-clear purity, its definitiveness. While listening, be silent, so that your consciousness is not covered by thoughts.

Just this moment, if you are silent and conscious you can hear small insects singing their song in the trees. The darkness is not empty, the night has its own song; but if you are full of thoughts then you cannot listen to the insects. This is just an example.

If you become more and more silent, you may start listening to your own heartbeat, you may start listening to the flow of your own blood, because blood is continuously flowing all through your body. If you are conscious and silent, more and more clarity, creativity, intelligence, will be discovered.

There are millions of geniuses who die without knowing that they were a genius. There are millions of people who don’t know why they have come, why they lived and why they are going.

It happened . . . George Bernard Shaw was traveling from London to some other place in England. The ticket checker came and Bernard Shaw looked in all his pockets, opened his suitcase – he was perspiring – the ticket was missing.

The ticket checker said, “I know you; everybody knows you, there is no need to be worried. You must have put it somewhere, don’t be so tense”. Bernard Shaw said, “Who is being tense about the ticket?” The ticket checker said, “Then why are you perspiring and looking so nervous?”

He said, “The problem is that now the question arises of where I am going. It was written on the ticket. Now, are you going to tell me where I am going? Who is going to tell me?” The ticket checker said, “How can I tell you where you are going?”

So Bernard Shaw said, “Then you should go and leave me alone. I have to find the ticket. It is a question of life and death. Where am I going? I must be going somewhere, because I have come to the station, purchased the ticket, entered the compartment. So one thing is certain, I must be going somewhere.”

This is the situation most people never come to know – their consciousness is a hidden treasure. One does not know what it contains unless you awaken it, unless you bring it into light, unless you open all the doors and enter into your own being and find every nook and corner. Consciousness in its fullness will give you the idea of who you are, and will also give you the idea of what your destiny is, of where you are supposed to go, of what your capacities are. Are you hiding a poet in your heart, or a singer, or a dancer, or a mystic?

Consciousness is something like light. Right now you are in deep darkness inside. When you close your eyes there is darkness and nothing else.

One of the great philosophers of the West, C.E.M. Joad, was dying, and a friend, who was a disciple of George Gurdjieff, had come to see him. Joad asked the friend, “What do you go on doing with this strange fellow, George Gurdjieff? Why are you wasting your time? And not only you . . . I have heard that many people are wasting their time.”

The friend laughed. He said, “It is strange that those few people who are with Gurdjieff think that the whole world is wasting its time, and you are thinking that we are wasting our time.” Joad said, “I don’t have much longer to live; otherwise, I would have come and compared.”

The friend said, “Even if you have only a few seconds more to live, it can be done here, now.” Joad agreed. The man said, “You close your eyes and just look inside, and then open your eyes and tell me what you find.”

Joad closed his eyes, opened his eyes and said, “There is darkness and nothing else.” The friend laughed and he said, “It is not a time to laugh, because you are almost dying, but I have come at the right time. You said that you saw only darkness inside?” Joad said, “Of course.”

And the man said, “You are such a great philosopher; you have written such beautiful books. Can’t you see the point, that there are two things – you and the darkness? Otherwise, who saw the darkness? Darkness cannot see itself – that much is certain – and darkness cannot report that there is only darkness.” Joad gave it consideration and he said, “My God, perhaps the people who are with Gurdjieff are not wasting their time. This is true, I have seen the darkness.”

The friend said, “Our whole effort is to make this “I,” the witness, stronger and more crystallized, and to change the darkness into light. And both things happen simultaneously. As the witness becomes more and more centered, the darkness becomes less and less. When the witness comes to its full flowering, that is the lotus of consciousness – all darkness disappears.”

Satbodha, we are here in a mystery school, doing nothing else than bringing more and more crystallization to your witness, to your consciousness; so that your inner being, your interiority, becomes a light, so full and overflowing that you can share it with others.

To be in darkness is to be living at the minimum. And to be full of life is to live at the maximum.

by

Immartal Jagadeesh Krishnan

[8/27, 7:17 AM] JagadeeshChandraKrishnan: விடியலைக் கொண்டு வாருங்கள், இருளை அகற்றுங்கள்

நான் ஜப்பானிய புத்த பல்கலைக்கழகத்தில் மாணவனாக இருந்தபோது உணர்வு என்ற வார்த்தையைக் கேட்டேன்.  இதன் பொருள் என்ன?

 உங்களுக்கு ஏற்கனவே உள்ள உணர்வு, ஆனால் மிகச் சிறிய அளவில் மட்டுமே. இது ஒரு பனிப்பாறை போன்றது - பத்தில் ஒரு பங்கு தண்ணீருக்கு மேல் மற்றும் மீதமுள்ளவை தண்ணீருக்கு அடியில் உள்ளன. உங்களில் சிறிதளவு உணர்வு இருக்கிறது.

நான் ஒன்று சொல்கிறேன், நீங்கள் அதைக் கேட்கிறீர்கள்; உணர்வு இல்லாமல் அது சாத்தியமில்லை.  ஆடிட்டோரியத்தின் இந்தத் தூண்கள் கேட்கவில்லை - அவர்களுக்கு உணர்வு இல்லை. ஆனால் நாம் அறிவின் ஒரு சிறிய பகுதியை மட்டுமே அறிவோம்.

தியானம் என்பது இருளில் இருந்து மேலும் மேலும் நனவைக் கொண்டுவருவதற்கான முழு விஞ்ஞானமாகும். இருபத்தி நான்கு மணி நேரமும் முடிந்தவரை விழிப்புடன் இருப்பதுதான் ஒரே வழி. உட்கார்ந்து, உணர்வுடன் உட்காருங்கள், இயந்திர ரோபோ போல அல்ல; நடைபயிற்சி, உணர்வுடன் நடக்க, ஒவ்வொரு இயக்கம் எச்சரிக்கை; கேட்பது, மேலும் மேலும் உணர்வுடன் கேளுங்கள், அதனால் ஒவ்வொரு வார்த்தையும் அதன் படிக-தெளிவான தூய்மை, அதன் உறுதியான தன்மையில் உங்களுக்கு வரும். கேட்கும் போது, ​​அமைதியாக இருங்கள், அதனால் உங்கள் உணர்வு எண்ணங்களால் மறைக்கப்படாது.

இந்த நேரத்தில், நீங்கள் அமைதியாகவும் விழிப்புடனும் இருந்தால், மரங்களில் சிறிய பூச்சிகள் தங்கள் பாடலைப் பாடுவதை நீங்கள் கேட்கலாம். இருள் காலியாக இல்லை, இரவுக்கு அதன் சொந்த பாடல் உள்ளது; ஆனால் நீங்கள் எண்ணங்கள் நிறைந்திருந்தால், பூச்சிகளைக் கேட்க முடியாது. இது ஒரு உதாரணம் மட்டுமே.

நீங்கள் மேலும் மேலும் அமைதியாகிவிட்டால், உங்கள் இதயத் துடிப்பை நீங்களே கேட்க ஆரம்பிக்கலாம், உங்கள் சொந்த இரத்த ஓட்டத்தை நீங்கள் கேட்க ஆரம்பிக்கலாம், ஏனென்றால் உங்கள் உடல் முழுவதும் இரத்தம் தொடர்ந்து பாய்கிறது. நீங்கள் விழிப்புடனும் அமைதியாகவும் இருந்தால், மேலும் மேலும் தெளிவு, படைப்பாற்றல், புத்திசாலித்தனம், கண்டறியப்படும்.

தாங்கள் ஒரு மேதை என்று தெரியாமல் உயிரிழக்கும் மேதைகள் கோடிக்கணக்கில் இருக்கிறார்கள். எதற்காக வந்தோம், எதற்காக வாழ்ந்தோம், எதற்காகப் போகிறோம் என்று தெரியாத லட்சக்கணக்கான மக்கள் இருக்கிறார்கள்.

அது நடந்தது . . . ஜார்ஜ் பெர்னார்ட் ஷா லண்டனில் இருந்து இங்கிலாந்தில் வேறு சில இடங்களுக்குப் பயணம் செய்து கொண்டிருந்தார். டிக்கெட் பரிசோதகர் வந்தார், பெர்னார்ட் ஷா தனது எல்லா பைகளிலும் பார்த்தார், அவரது சூட்கேஸைத் திறந்தார் - அவருக்கு வியர்த்துக்கொண்டிருந்தது - டிக்கெட் காணவில்லை.

டிக்கெட் பரிசோதகர், “எனக்கு உன்னை தெரியும்; எல்லோருக்கும் உங்களைத் தெரியும், கவலைப்படத் தேவையில்லை. எங்காவது போட்டிருக்கீங்க, ரொம்ப டென்ஷன் ஆகாதீங்க”. பெர்னார்ட் ஷா, "யார் டிக்கெட்டைப் பற்றி டென்ஷனாக இருக்கிறார்கள்?" டிக்கெட் பரிசோதகர், “அப்படியென்றால் ஏன் வியர்த்து, பதட்டமாக இருக்கிறாய்?” என்றார்.

அவர், “பிரச்சனை என்னவென்றால், இப்போது நான் எங்கே போகிறேன் என்ற கேள்வி எழுகிறது. டிக்கெட்டில் எழுதப்பட்டிருந்தது. இப்போது, ​​நான் எங்கே போகிறேன் என்று சொல்லப் போகிறாயா? யார் என்னிடம் சொல்லப் போகிறார்கள்?” டிக்கெட் பரிசோதகர், "நீங்கள் எங்கு செல்கிறீர்கள் என்பதை நான் எப்படி சொல்ல முடியும்?"

எனவே பெர்னார்ட் ஷா, “அப்படியானால் நீங்கள் போய் என்னை விட்டுவிடுங்கள். நான் டிக்கெட்டைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டும். இது வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பு பற்றிய கேள்வி. நான் எங்கே போகிறேன்? நான் எங்காவது போகிறேன், ஏனென்றால் நான் நிலையத்திற்கு வந்து, டிக்கெட்டை வாங்கி, பெட்டியில் நுழைந்தேன். எனவே ஒன்று நிச்சயம், நான் எங்காவது செல்ல வேண்டும்.

பெரும்பாலான மக்கள் ஒருபோதும் அறியாத சூழ்நிலை இதுதான் - அவர்களின் உணர்வு ஒரு மறைக்கப்பட்ட புதையல். நீங்கள் அதை எழுப்பாத வரை, நீங்கள் அதை வெளிச்சத்திற்குக் கொண்டு வராத வரை, நீங்கள் எல்லா கதவுகளையும் திறந்து உங்கள் சொந்த இருப்புக்குள் நுழைந்து ஒவ்வொரு மூலையையும் மூலையையும் கண்டுபிடிக்காத வரை, அதில் என்ன இருக்கிறது என்று ஒருவருக்குத் தெரியாது. நனவு அதன் முழுமையில் நீங்கள் யார் என்ற கருத்தை உங்களுக்குத் தரும், மேலும் உங்கள் விதி என்ன, நீங்கள் எங்கு செல்ல வேண்டும், உங்கள் திறன்கள் என்ன என்பதைப் பற்றிய யோசனையையும் உங்களுக்கு வழங்கும். உங்கள் இதயத்தில் ஒரு கவிஞரையோ, ஒரு பாடகரையோ, அல்லது ஒரு நடனக் கலைஞரையோ, அல்லது ஒரு மாயவித்தையையோ மறைத்து வைத்திருக்கிறீர்களா?

உணர்வு என்பது ஒளி போன்ற ஒன்று. இப்போது நீங்கள் உள்ளே ஆழ்ந்த இருளில் இருக்கிறீர்கள். கண்ணை மூடிக் கொண்டால் இருளே தவிர வேறொன்றுமில்லை.

மேற்குலகின் சிறந்த தத்துவவாதிகளில் ஒருவரான சி.இ.எம். ஜோட் இறந்து கொண்டிருந்தார், ஜார்ஜ் குருட்ஜீப்பின் சீடரான ஒரு நண்பர் அவரைப் பார்க்க வந்திருந்தார். ஜோட் நண்பரிடம் கேட்டார், "இந்த விசித்திரமான சக ஜார்ஜ் குர்ட்ஜீஃப் உடன் நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்கள்? ஏன் நேரத்தை வீணடிக்கிறீர்கள்? நீங்கள் மட்டுமல்ல. . . பலர் தங்கள் நேரத்தை வீணடிக்கிறார்கள் என்று கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்.

நண்பர் சிரித்தார். அவர் கூறினார், "குர்ட்ஜீஃப் உடன் இருக்கும் அந்த சிலர் முழு உலகமும் தனது நேரத்தை வீணடிப்பதாக நினைப்பது விசித்திரமானது, நாங்கள் எங்கள் நேரத்தை வீணடிக்கிறோம் என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள்." ஜோட், “எனக்கு அதிக நாட்கள் வாழ வேண்டியதில்லை; இல்லாவிட்டால் நான் வந்து ஒப்பிட்டுப் பார்த்திருப்பேன்.

நண்பன் சொன்னான், “உனக்கு இன்னும் சில வினாடிகள் இருந்தால் போதும், இப்போது இங்கேயே செய்துவிடலாம்”. ஜோட் ஒப்புக்கொண்டார். அந்த மனிதர், "நீங்கள் கண்களை மூடிக்கொண்டு உள்ளே பாருங்கள், பின்னர் உங்கள் கண்களைத் திறந்து, நீங்கள் கண்டதை என்னிடம் சொல்லுங்கள்."

ஜோட் கண்களை மூடி, கண்களைத் திறந்து, "இருட்டு இருக்கிறது, வேறு எதுவும் இல்லை" என்றார். நண்பர் சிரித்தார், “இது சிரிக்க வேண்டிய நேரம் அல்ல, ஏனென்றால் நீங்கள் கிட்டத்தட்ட இறக்கிறீர்கள், ஆனால் நான் சரியான நேரத்தில் வந்துள்ளேன். உள்ளே இருளை மட்டுமே பார்த்ததாகச் சொன்னாய்?” ஜோட், "நிச்சயமாக."

அதற்கு அந்த மனிதர், “நீ இவ்வளவு பெரிய தத்துவவாதி; இவ்வளவு அழகான புத்தகங்களை எழுதியிருக்கிறீர்கள். நீங்களும் இருளும் - இரண்டு விஷயங்கள் உள்ளன என்பதை உங்களால் பார்க்க முடியவில்லையா? இல்லையெனில் இருளை யார் கண்டார்கள்? இருள் தன்னைப் பார்க்க முடியாது - அது மிகவும் உறுதியானது - மற்றும் டிஇருள் மட்டுமே இருப்பதாக ஆர்க்னஸ் தெரிவிக்க முடியாது. ஜோட் அதைப் பரிசீலித்து, “கடவுளே, ஒருவேளை குருட்ஜீஃப் உடன் இருப்பவர்கள் தங்கள் நேரத்தை வீணடிக்கவில்லை. இது உண்மை, நான் இருளைப் பார்த்தேன்.

நண்பர் சொன்னார், "எங்கள் முழு முயற்சியும் இந்த "நான்" என்ற சாட்சியை வலுவாகவும், மேலும் படிகமாகவும் ஆக்குவதற்கும், இருளை ஒளியாக மாற்றுவதற்கும் ஆகும். மேலும் இரண்டு விஷயங்களும் ஒரே நேரத்தில் நடக்கும். சாட்சி மேலும் மேலும் மையமாக ஆக, இருள் குறைகிறது. சாட்சி தன் முழு மலர்ச்சிக்கு வரும்போது, அதுவே உணர்வின் தாமரை - எல்லா இருளும் மறைந்துவிடும்.

சத்போதா, நாங்கள் இங்கே ஒரு மர்மப் பள்ளியில் இருக்கிறோம், உங்கள் சாட்சிக்கு, உங்கள் உணர்வுக்கு மேலும் மேலும் படிகமயமாக்கலைக் கொண்டு வருவதைத் தவிர வேறு எதுவும் செய்யவில்லை; அதனால் உங்கள் உள்ளம், உங்கள் உள்ளம், ஒரு ஒளியாக மாறும், அதனால் நீங்கள் மற்றவர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள முடியும்.

இருளில் இருப்பது என்பது குறைந்தபட்சமாக வாழ்வதாகும். மேலும் வாழ்வில் நிறைந்திருப்பது என்பது அதிகபட்சமாக வாழ்வதாகும்.

Immartal Jagadeesh Krishnan

life

[8/12, 8:54 AM] 98 41 121780: I say we don't need a better man, we need a new man. Betterment has gone on for centuries and nothing has happened. Now we don't need any better man -- enough is enough! Now we want a totally new man, discontinuous with the past. We want to begin again as if we are Adam and Eve, just now expelled from the Garden of Eden.

I want to start afresh, and it is always easier to make a new house rather than to renovate an old one. And this old house has been renovated so many times, and you go on renovating it, supporting it from this side and that, and it goes on collapsing. It goes on and on, again and again. Still you are not fed up with it. You want to go on living in it -- even if your life is in danger. And that's how it is.

Humanity has come to a stage where if we continue in the old ways, man is finished. There is only one hope: if we can start a new man from ABC, then only can humanity survive on the earth, otherwise not. 

By

Jagadeeshchandrakrishnan psychologist and international Author

[8/12, 8:55 AM] 98 41 121780: நான் சொல்கிறேன், நமக்கு ஒரு சிறந்த மனிதன் தேவையில்லை, நமக்கு ஒரு புதிய மனிதன் தேவை.  முன்னேற்றம் பல நூற்றாண்டுகளாக நடந்து கொண்டிருக்கிறது, எதுவும் நடக்கவில்லை.  இப்போது நமக்கு சிறந்த மனிதர் தேவையில்லை -- போதும்!  இப்போது நாம் முற்றிலும் புதிய மனிதனை விரும்புகிறோம், கடந்த காலத்துடன் தொடர்கிறது.  ஏதேன் தோட்டத்திலிருந்து இப்போது வெளியேற்றப்பட்ட ஆதாம் மற்றும் ஏவாளைப் போல நாங்கள் மீண்டும் தொடங்க விரும்புகிறோம்.

 நான் புதிதாகத் தொடங்க விரும்புகிறேன், பழைய வீட்டைப் புதுப்பிப்பதை விட புதிய வீட்டை உருவாக்குவது எப்போதும் எளிதானது.  இந்த பழைய வீடு பலமுறை புதுப்பிக்கப்பட்டு, நீங்கள் அதை மறுபரிசீலனை செய்து, இந்த பக்கத்திலிருந்து அதை ஆதரிக்கிறீர்கள், அது இடிந்து விழுகிறது.  அது மீண்டும் மீண்டும் தொடர்கிறது.  இன்னும் உங்களுக்கு அது சோர்ந்து போகவில்லை.  உங்கள் உயிருக்கு ஆபத்து ஏற்பட்டாலும், நீங்கள் அதில் தொடர்ந்து வாழ விரும்புகிறீர்கள்.  அதுவும் அப்படித்தான்.

 பழைய வழிகளில் தொடர்ந்தால் மனிதன் முடிந்துவிடும் என்ற நிலைக்கு மனிதநேயம் வந்துவிட்டது.  ஒரே ஒரு நம்பிக்கை உள்ளது: ஏபிசியில் இருந்து ஒரு புதிய மனிதனை நாம் தொடங்கினால், பூமியில் மனிதகுலம் மட்டுமே வாழ முடியும், இல்லையெனில் இல்லை.

 மூலம்

 ஜெகதீஷ்சந்திரகிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

politician and criminals

[8/1, 5:33 PM] JagadeeshChandraKrishnan: The politician is a certain type. It is the same type as the criminal. The criminal is one who could not succeed in being a politician. Both are power-seekers, both are dominated by the will-to-power.

The politician moves legally, constitutionally towards power, and once he has the power in his hands, then he can manipulate the law, the constitution and everything, in a thousand and one ways. He can corrupt and prostitute everything once he has power. But until he has power he moves very legally, constitutionally, morally.

The criminal is also after power, but he does not know how to move legally, constitutionally, morally. He is more wild, not so tamed as the politician. He is less cultured, not so cultured as the politician who uses culture as a steppingstone. He is not so articulate as the politician. The politician's basic art is to be articulate, to be able to express your hopes, transforming them into his promises. He is so articulate that he goes on finding your conscious, your unconscious dreams and hopes, and translates them into promises for the future: that if you give him power, he is going to fulfill all these things.... It is a bargain: you give him power, and he will give you the promised land.

Once you have given him power, who cares about you? The man who had promised you was powerless. This is a totally different man; he is powerful. 

By

Jagadeesh Chandra Krishnan

Psychologist and international Author

[8/1, 5:35 PM] JagadeeshChandraKrishnan: அரசியல்வாதி ஒரு குறிப்பிட்ட வகை.  இது குற்றவாளியின் அதே வகை.  அரசியல்வாதியாக வெற்றி பெற முடியாதவன் குற்றவாளி.  இருவரும் அதிகாரம் தேடுபவர்கள், இருவருமே அதிகாரத்தின் விருப்பத்தால் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறார்கள்.

 அரசியல்வாதி சட்டரீதியாகவும், அரசியலமைப்பு ரீதியாகவும் அதிகாரத்தை நோக்கி நகர்கிறார், அதிகாரத்தை அவர் கையில் பெற்றவுடன், அவர் சட்டம், அரசியலமைப்பு மற்றும் எல்லாவற்றையும் ஆயிரத்தோரு வழிகளில் கையாள முடியும்.  அதிகாரம் கிடைத்தவுடன் அனைத்தையும் ஊழல் செய்து விபச்சாரம் செய்யலாம்.  ஆனால் அவருக்கு அதிகாரம் கிடைக்கும் வரை அவர் மிகவும் சட்டபூர்வமாக, அரசியலமைப்பு ரீதியாக, தார்மீக ரீதியாக நகர்கிறார்.

 குற்றவாளியும் அதிகாரத்திற்குப் பின்னால் இருக்கிறார், ஆனால் அவருக்கு சட்டப்பூர்வமாக, அரசியலமைப்பு ரீதியாக, தார்மீக ரீதியாக எப்படி செல்ல வேண்டும் என்று தெரியவில்லை.  அவர் மிகவும் காட்டுமிராண்டித்தனமானவர், அரசியல்வாதியாக அவ்வளவு அடக்கமாக இல்லை.  கலாசாரத்தைப் படிக்கல்லாகப் பயன்படுத்தும் அரசியல்வாதியைப் போல் பண்பாடு குறைந்தவர்.  அவர் அரசியல் வாதியைப் போல் பேசக்கூடியவர் அல்ல.  அரசியல் வாதிகளின் அடிப்படைக் கலை, வெளிப்படையாக பேசுவது, உங்கள் நம்பிக்கைகளை வெளிப்படுத்துவது, தனது வாக்குறுதிகளாக மாற்றுவது.  அவர் மிகவும் தெளிவாக இருக்கிறார், அவர் உங்கள் நனவான, மயக்கமான கனவுகள் மற்றும் நம்பிக்கைகளைக் கண்டுபிடித்து, எதிர்காலத்திற்கான வாக்குறுதிகளாக மொழிபெயர்க்கிறார்: நீங்கள் அவருக்கு அதிகாரம் கொடுத்தால், அவர் எல்லாவற்றையும் நிறைவேற்றப் போகிறார்.... இது ஒரு பேரம்.  : நீங்கள் அவருக்கு அதிகாரம் கொடுங்கள், அவர் உங்களுக்கு வாக்களிக்கப்பட்ட தேசத்தைக் கொடுப்பார்.

 நீங்கள் அவருக்கு அதிகாரம் கொடுத்தவுடன், உங்களைப் பற்றி யார் கவலைப்படுகிறார்கள்?  உனக்கு வாக்களித்த மனிதன் சக்தியற்றவன்.  இது முற்றிலும் மாறுபட்ட மனிதர்;  அவர் சக்தி வாய்ந்தவர்.

 மூலம்

 ஜெகதீஸ் சந்திர கிருஷ்ணன்

 உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

My books

[5/26, 9:12 AM] Jagadeesh ChandraKrishnan: தாயின் பராமரிப்பில் வளராதவரால்  பெண்களை நேசிக்க முடியாது!

விண்மீன்கள் தகர்ந்து போனாலோ, புதிய விண்மீன்கள் பிறந்தாலோ, பிரமாண்ட மான ஓசைகள் பிறக்கும். 

அவை பூமியருகிலும் கேட்கும். அதை நாம் கேட்க முடியுமானால், உடனே நாம் செவிடாகி விடுவோம். அதைக் கேட்க முடியாமல் போவதாலேயே நம் காதுகள் பாதுகாப்புடன் இருக்கின்றன. நமது செவிப்புலனின் திறன் ஒரு எல்லைக்குள்தான்.மனமும் அப்படித்தான்; எல்லைக்குள் அடங்கியது. நம்மைவிட நாய்கள் அதிக மோப்ப சக்தியுடையன

அது உணரும் வாசனையை நம்மால் அறிய முடியாது. நம்மால் கேட்க முடியாத ஓசையை ஒரு குதிரை கேட்டு விடும். ஒன்றரை மைல் தூரத்திற்கு அப்பால் சிங்கம் வருவதைக் குதிரை, வாசனை யால் அறிந்துகொண்டுவிடும். நம்மால் அது முடியாது. நாம் ஒரு வகைக் கூட்டுக்குள் இருக்கிறோம்.

வானொலியில் பல ஊர்களின் ஒலிபரப்புகளைக் கேட்கலாம். பொத்தானை அழுத்திய பிறகுதான் அதில் இசை பிறந்ததா? நாம் திறந்தாலும், திறக்காவிட்டாலும், பல ஊர்களின் பாட்டும், பேச்சும், அலைகளாக அலைந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன. எங்கும் வானொலி மூலமே அவற்றைக் கேட்க முடிகிறது.

எல்லா நாடுகளின் வானொலி ஒலிபரப்புகளும் நம் அறையில் தொடர்ந்து அலையடித்துக் கொண்டுதான் இருக்கின்றன. ஆனால், கேட்க முடிவதில்லை. வானொலி பாடாத போதும் அவை அங்கே இருக்கவே செய்கின்றன.இந்த உலகில் நம்மைச் சுற்றி ஏராளமான ஒலிகள், ஒரே ஆரவாரம்தான், என்றாலும் நமக்குக் கேட்பதில்லை. என்றாலும், அவற்றின் பாதிப்பிலிருந்து நம்மால் தப்ப மடியாது. நமது, தசை நார், நரம்பு, இதயத்துடிப்பு - எல்லாவற்றையும் அவை பாதித்துக்கொண்டே இருக்கின்றன.

நமது கவனத்திற்கு வராமலேயே, நம்மைத் தாக்கிக் கொண்டிருக்கின்றன பல அம்சங்கள்.நம் மூக்கு உணராத சில வாசனைகள் நமக்கு நோயைக் கொண்டு வந்துவிடுகின்றன. அவை வாழ்வதற்கு, உங்கள் அங்கீகாரம் தேவையில்லை.நம்மைச் சுற்றிலும், பல சக்திப் புலங்கள் நம்மைப் பாதித்துக்கொண்டே இருப்பதாக, சோதிடம் கூறுகிறது. குழந்தை பிறந்தவுடனே, பூமியின் சகல தாக்கங்களுக்கும் அது உள்ளாகிறது. அறிவியல் மொழியில் சொன்னால், பிறப்பு என்பது, ‘பாதுகாப்பற்ற வெளிப்பாடு.’

கேமராவில், வெளிப்படாத, பதிவாகாத படச்சுருள் இருக்கிறது. பொத்தானை அழுத்தியதும், வினாடிக்கும் குறைவான நேரத்தில், ஒரு அடைப்பு, திறந்து மூடிக் கொள்கிறது. அதன் முன்னால் இருக்கும் காட்சி உள்ளே புகுந்து பதிந்து விடுகிறது, படச்சுருளின் ஒரு பாகத்தில். அதை மேலே நகர்த்திவிட்டே, அடுத்தப் படம் எடுக்கிறோம். ஃபிலிம், காட்சியை நிரந்தரமாகப் பற்றிக்கொள்கிறது.

அதேபோல, கருப்பையில் இருப்பதே, குழந்தை யின் முதல் பதிவு, படப்பிடிப்பு! குழந்தை வெளியே பிறப்பது, இரண்டாவது படப்பிடிப்பு! அதாவது, இரண்டாவது வெளிப்பாடு. இந்த இரண்டு பதிவுகளும் குழந்தையின் மனதில், நன்றாகப் பதிவாகி விடுகின்றன.

 உலகம் எப்படி இருக்கிறதோ, அப்படியே பதிந்து விடுகிறது. அந்த நேரத்தில்தான், ‘எம்பதி‘ என்ற உணர்ச்சிக் கலப்பும் ஏற்படுகின்றது.90% மக்கள் இரவில்தான் பிறக்கிறார்கள்! கணித முறைப்படி, இரவிலும், பகலிலும் சரி சமமாகவே பிறப்பு ஏற்பட வேண்டும். நான்கைந்து சதவிகிதம் இப்படியும் அப்படியும் இருக்கலாமே தவிர 90% இரவில் பிறப்பது என்பது எப்படி? பகலில் பிறப்பு 10%தான் என்பது ஏன்? இதற்குக் காரணம் இருக்க வேண்டும்.

ஒன்றல்ல, பல காரணங்கள் இருக்கின்றன. அவற்றை விளக்குகிறேன்.இரவில் பிறக்கும் குழந்தையின் முதல் உலக அனுபவம் ஒளியல்ல; இருள்!இது ஆழமான விஷயம் என்பதால், சான்றுடன் விளக்க விரும்புகிறேன். அப்போது கதிரவன் இல்லை. அதன் சக்தி இல்லை. எங்கும் உறக்கம் இதுதான் குழந்தை யின் முதல் பதிவு.இதற்கான காரணத்தை புத்தரிடமோ, மகாவீரரிடமோ கேட்டால், உறங்கிக்கொண்டிருக்கும் உயிர்கள் இரவில் பிறக்கின்றன என்று சொல்வார்கள்.

அந்த உயிர்கள் தாம் பிறக்கும் நேரத்தைத் தேர்ந்தெடுக்க சக்தியற்றவை. நூற்றுக்கணக்கான காரணங்கள் சொல்லப்படுகின்றன. ஆனால், ஒன்று மட்டும் முக்கியம். பெரும்பாலானவர்கள் தூங்கிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்; இருளில், செயலற்றுக் கிடக்கிறார்கள்.உதய காலத்தில் பிறப்பவர்கள் ஆற்றலுடன் பிறக்கிறார்கள். பகலவன் மறைந்த பிறகு, இரவின் இருளில் பிறப்பவர்கள் தூங்கு முஞ்சிகளே. காலையில் பிறப்பவரே சக்தி ஏறப் பெற்றவர்கள். பகலில் படம் எடுப்பதற்கும் இரவில் படம் எடுப்பதற்கும் உள்ள வேறுபாடுதான் அது.

‘வெளிப்படுதல்’ பற்றித் தெளிவாகத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். சோதிடம் இந்த அம்சத்தோடு ஆழ்ந்த தொடர்பு கொண்டிருக்கிறது. ஆய்வுகள் மேற்கொண்ட விஞ்ஞானிகளும் இதைத்தான் அதிகம் வலியுறுத்துகிறார்கள்.

கோழிக்குஞ்சு பிறந்தவுடன் தாயின் பின்னால் ஓடுவதைப் பார்க்கிறோம். ஆனால், தாய்க்கும் அதற்கும் சம்பந்தமில்லை. அது குஞ்சின் முதல் பதிவோடு சம்பந்தப்பட்டது என்று விஞ்ஞானிகள் கூறுகிறார்கள். இது சம்பந்தமாக நூற்றுக்கணக்கான சோதனைகள் செய்து பார்த்த பின்பே இப்படிக் கூறுகிறார்கள்.

அதில் ஒரு சோதனை... குஞ்சு இன்னும் பிறக்கவில்லை. முட்டைச் சுவரை உள்ளிருந்தபடி கொத்திக் கொண்டிருக்கிறது... பிறகு, முட்டையை உடைத்துக்கொண்டு வெளியே வருகிறது... அந்தச் சமயம் பார்த்து, தாய்க் கோழியை அகற்றி விட்டு, அங்கே ஒரு பலூனை வைத்துவிட்டார்கள்!

கோழிக்குஞ்சு கண் திறந்ததும் முதலில் பார்த்தது பலூனைத்தான். அதன்பிறகு குஞ்சுகள் அதைத்தான் தாயாக நேசித்தன. பலூன் காற்றில் நகர, அதைத் துரத்திக்கொண்டு குஞ்சுகள் ஓடின. களைத்தபோது பலூனை ஒட்டிப் படுத்துக் கொண்டன! தாயைத் தேடவே இல்லை!

கோன்ராட் லோரென்ஸ் என்ற விஞ்ஞானி இத்துறையில் நிறைய ஆய்வுகள் நடத்தியவர். வெளிப்படும் காலம் மிக முக்கியமானது என்பது அவர் முடிவு. பிறக்கும் முதல் கணமே பிரதானமானது. பிறந்தவுடன் முதல் பதிவு தாயின் உருவம். அதனால் தான் குஞ்சுகள் அதன்பின்னே ஓடுகின்றன.

ஆண் குழந்தைகள் தாயின் பராமரிப்பில் வளராமல் போய்விட்டால், பெண்களை நேசிக்கும் பண்பை இழந்துவிடும். அதன் மூளையில் பெண்ணின் உருவம் சரியாகப் பதியாமல் போவதே அதன் காரணம். ஆண் ஓரினச் சேர்க்கை மேல் நாடுகளில் பெருகி வருகின்றது. தாயின் வடிவம் அழுத்தமாக மனதில் படியாமையே காரணம். ஆண், பெண் காதல் அங்கே குறைந்துகொண்டே போகிறது.

ஒரே பால் கவர்ச்சி கூடிக்கொண்டே போகிறது. இயற்கைக்குப் புறம்பானது அது. ஆனால், அங்கே அப்படித்தான் ஆகும்!இனக்கவர்ச்சி, இன்னொரு வகையில் நிலைப்படுத்தப்படுகிறது. குழந்தை பிறந்ததும் முதலில் யாரைப் பார்க்கிறது என்பது முக்கியம். பிறந்தவுடன் தாயின் முகம் பார்க்கும் பெண் குழந்தை வாழ்வில் மகிழ்ச்சியாக இருக்காது! அது முதலில் ஓர் ஆண் முகம் பார்க்க வேண்டும். அது தந்தையின் முகமாகவும் இருக்கலாம். அப்போதுதான் அது பிற்காலத்தில் ஓர் ஆணை நன்றாக நேசிக்க முடியும்.

பெண்களைவிட ஆண்கள் சிறந்து விளங்குவதற்குக் காரணம், பையன்கள் பிறந்ததும் தாய் முகம் பார்ப்பதால்தான்! அவள் பார்வையில் அவன் வளர்க்கப்படுவதால்தான், மேலுயர்கிறான். ஆண் பிள்ளைக்குக் கிடைக்கும் முதல் வாய்ப்பு. முதல் பதிவு, பெண் பிள்ளைக்குக் கிடைப்பதில்லை.பெண் குழந்தை முதலில் தன் தந்தை முகம் பார்க்காதவரை, அவள் ஆணுக்கு நிகராக முடியாது.

அரசியலிலோ, வேலை வாய்ப்புகளிலோ, பொருளாதாரச் சுதந்திரத்திலோ ஆணுக்கு நிகராக வரமுடியாமல் அவள் பலவீனமடைவதற்கான அடிப்படைக் காரணம், மனோதத்துவ ரீதியான அந்த முதல் பதிவுதான்! இந்தப் பலவீனத்தை, இதுவரை எந்தச் சமுதாயமும் வென்றதாகத் தெரியவில்லை.

ஒரு சிறிய பலூனே கோழிக்குஞ்சை அவ்வளவு பாதிக்கிறது என்றால், அது அதன் மனதில் அழுத்தமாய்ப் படிகிறது என்றால், நம்மைச் சுற்றியுள்ள பிரபஞ்சம் நம்மைப் பாதிக்காதா? பிறக்கும் கணத்தில், நமது மூளையின் படச்சுருளில், பிரபஞ்சமே பதிவாகி விடுகிறது. உங்கள் முழு வாழ்வின் விருப்பு வெறுப்புகளை அதுவே தீர்மானிக்கிறது.

அந்தக் கணப்பொழுதில் கிரகங்கள் எல்லாம் பூமியைச் சுற்றி வருகின்றன. ஓர் ஆழமான வகையில், அவையெல்லாம் பிறக்கும் குழந்தையின் மூளையில் படிந்து விடுகின்றன, அந்தக் கிரகங்கள் முக்கியத்துவம். ஒரு குழந்தை பிறக்கும் நேரத்தில், அவற்றிலிருந்து எவ்வகைக் கதிர் வீச்சு, எந்த அளவு பூமியின் மேல் பாய்கிறது, என்பதைப் பொருத்து அமைகிறது.

வானத்துக் கிரகங்கள் எல்லாம், தனித்தன்மை கொண்ட கதிர் வீச்சை வெளிவிடுபவை. வெள்ளிக்கிரகத்தின் கதிர்கள் சாந்தமானவை. நிலாவின் கதிர்கள் வேறானவை. ஒவ்வொரு கிரகத்தின் கதிர் வீச்சும், அதைச் சுற்றியுள்ள புகை மண்டலத்தைப் பொருத்து அமைகிறது.அந்தக் கிரகங்கள், விண்மீன்கள், விண்மீன் குடும்பங்கள், வெகு தூரத்து அதிசூரியர்கள் எல்லாம் அடி வானத்தில் இயங்கிக் கொண்டிருக்கையில், ஒரு குழந்தை பிறக்கும்போது, அவை, அதைப் பாதிக்கின்றன.

அந்தக் கணப்பொழுதின் பிரபஞ்சச் சூழலின் பலம், பலவீனம், தகுதி, எல்லாம் அந்தக் குழந்தையின் வாழ்நாள் முழுதும் பாதித்துக் கொண்டே இருக்கும்.அணுகுண்டு வீச்சின் விளைவுகள் என்ன என்பதை அறிவது போன்றது அது. மக்கள் நிறைந்த ஹிரோசிமா நகர் மீது அணுகுண்டு வீசப்பட்டது. லட்சக்கணக்கான மக்கள் சாவார்கள் என்பது மட்டும், வீசுவதற்கு முன்பு தெரிந்திருந்தது. ஆனால், பல தலைமுறைகளாக, எதிர்காலத்தைப் பாதிக்கும் என்பது அப்போது தெரியவில்லை.

ஹிரோசிமா, நாகசாகி  நகர்களில் உயிர் விட்டவர்கள், ஒரு நொடிப் பொழுதில் இறந்து போனவர்கள். ஆனால், உயிர் தப்பிய மக்களும், தாவர வர்க்கமும், விலங்கு, பறவைகளும், மீன்களும், முன்னறியாத ஏதோ ஒன்றால் நிரந்தரமாகப் பாதிப்படைந்தன. அதன் கொடிய பாதிப்பு என்ன என்பது பத்துத் தலைமுறைகளுக்குப் பின்னால்தான் சரியாகத் தெரியும்! அணுக்கதிர் வீச்சு, அந்த அளவுக்கு ஆழமாகச் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது!

உயிர் பிழைத்த பெண்களின் கரு முட்டைகள் அணுக்கதிர் வீச்சுக்குள்ளாயின. அந்தக் கருக்களிலிருந்து சாதாரண குழந்தைகள் உருவாக முடியவில்லை. குழந்தைகள் குருடாய், முடமாய்ப் பிறந்தன. சிலவற்றிற்கு நான்கு கண்கள், எட்டுக் கண்கள்கூட இருந்தன! அதை விளக்க முடியாது. வினோத வடிவில் குழந்தைகள் சிதைந்தும், மாறுபட்டும் பிறந்தன.

நோய் கொண்டு, மூளை சிதைந்தும், அதிபுத்திசாலியாகவும், முன்னறியா முறையில் பிறந்தன. ஒன்று மட்டும் நிச்சயம். அவை இயல்பாக இல்லை. சாதாரண மனிதக் குழந்தைகளாக இல்லை.

கதிரவனுடைய ஆற்றலோடு ஒப்பிடும்போது, அணுகுண்டு அற்பம்தான். இந்த அற்பமானதே பூமியின் மேல் இவ்வளவு நாசத்தை உண்டாக்குமானால், கதிரவனின் சக்தியை கற்பனை செய்து பாருங்கள். ஹிரோசிமா, நாகசாகியில் வீசப்பட்ட அணுகுண்டு, ஒரு லட்சத்து இருபதாயிரம் பேரைக் கொன்றது என்றால், கதிரவனின் கதிர் வீச்சைக் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியுமா?

நான்கு லட்சம் கோடி ஆண்டுகளாகக் கதிரவன் பூமியைக் காய்ச்சிக்கொண்டிருக்கிறது! அது குளிர்வதற்கான வாய்ப்பே இல்லை, பல லட்சம் ஆண்டுகள் ஆனாலும்! சுமார் பத்துக்கோடி மைல்களுக்கு அப்பாலிருந்து, ஒவ்வொரு நாளும் பூமியின் மேல் எவ்வளவு வெப்பத்தைக் கொட்டுகிறது!

ஹிரோசிமாவில் ஏற்பட்ட நாசம் பத்து மைல் சுற்றளவிற்குத்தான். ஆனால், பத்துக்கோடி மைல் தொலைவிலிருந்து இவ்வளவு காலமாக இவ்வளவு வெப்பம் வீசியும், அது தீர்ந்துபோகவே இல்லை. ஆனால், பிரபஞ்ச வெளியில் உள்ள மற்ற கதிரவன்களுடன் ஒப்பிட்டால், நமது கதிரவன் மிகக் சிறிய நட்சத்திரம் மட்டுமே! நாம் வானில் பார்க்கும் சிறிய விண்மீன்கள், கதிரவனைவிடப் பல்லாயிரம் மடங்கு பெரிய கதிரவன்கள்! அவை ஒவ்வொன்றிற்கும் தனித்தன்மை கொண்ட கதிர் வீச்சு இருக்கின்றது. அவை எல்லாம் நம்மீது பாய்ந்து கொண்டிருக்கின்றன!

பிரபஞ்ச சக்திகள் பற்றி ஆராய்ந்தவர்களில் முக்கியமானவர் மைக்கேல் காக்குலின். பெரிய விஞ்ஞானி அவர்.  நம்மீது பாயும் பிரபஞ்ச சக்திகளில் ஒரு சதவிகிதத்தைக்கூட நம்மால் தெரிந்துகொள்ள முடியவில்லை என்கிறார் அவர். பூமிக்கு வெளியே பல செயற்கைக் கோள்களை நாம் அனுப்பிக்கொண்டே இருக்கிறோம்.

அவையும் நிறைய தகவல்களை அனுப்புகின்றன. ஆனால், அவற்றைப் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. விளக்கவும் வார்த்தைகள் இல்லை. நம்மைச் சுற்றிலும் இவ்வளவு சக்திகள் இருப்பதை இதுவரை நாம் கற்பனை செய்துகூடப் பார்த்ததில்லை.

மறைந்திருக்கும் உண்மைகள் 

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[5/26, 9:12 AM] Jagadeesh ChandraKrishnan: Women cannot be loved by those who do not grow up in the care of the mother!

 When the galaxy collapses or new galaxies are born, huge sounds are made.

 They will hear from the earth.  If we can hear it, we immediately become deaf.  Our ears are safe from not being able to hear it.  The capacity of our hearing is within a limit. The mind is like that;  Included within boundaries.  Dogs have more muzzle power than we do

 We cannot know the smell it feels.  A horse hears a noise we cannot hear.  The horse senses that the lion is coming a mile and a half away.  We can't do that.  We are in a kind of alliance.

 You can listen to the broadcasts of many towns on the radio.  Was the music born only after pressing the button?  Whether we open it or not, the singing and talking of many towns are still rippling.  You can hear them on the radio everywhere.

 Radio broadcasts from all over the world are constantly ringing in our room.  But, could not hear.  Even when the radio is not singing, they are still there.  However, we can not escape from their impact.  They continue to affect ours, muscle fibers, nerves, heartbeat - everything.

 Without our attention, many aspects are attacking us. Some odors that our nose does not feel make us sick.  They do not need your approval to survive.  As soon as the baby is born, it is exposed to all the influences of the earth.  In scientific terms, birth is an 'insecure expression'.

 On camera, there is unrevealed, unrecorded film.  Within a few seconds of pressing the button, a shutter opens and closes.  The scene in front of it is embedded inside, in one part of the film.  Once it has moved up, we take the next picture.  The film captures the scene permanently.

 Likewise, being in the womb is the baby’s first record, shooting!  Baby is born out, second shooting!  I.e., the second expression.  Both of these records are well-recorded in the child's mind.

  The world is as it is.  At that time, the emotional mixture of ‘empathy’ occurs. 90% of people are born at night!  Mathematically, birth should occur day and night equally.  How is it that 90% of people are born at night, except that four or five percent may be so and so?  Why is it that births during the day are only 10%?  There must be a reason for this.

 Not one, there are many reasons.  Let me explain them.The first world experience of a child born at night is not light;  Darkness! Since this is a deep matter, I would like to explain with proof.  There was no sun then.  It has no power.  This is the first record of a child sleeping anywhere.

 Those lives are powerless to choose the time of their birth.  Hundreds of reasons are told.  But, only one thing is important.  Most are asleep;  In the dark, they lie dormant. Those born in the morning are born with energy.  After the day is over, those born in the darkness of the night are asleep.  Those who are born in the morning are the ones who have gained power.  That's the difference between shooting during the day and shooting at night.

 Be clear about ‘revelation’.  Astrology has a deep connection with this aspect.  Scientists who have done research also emphasize this.

 We see the chicken running behind the mother as soon as it is born.  But, the mother has nothing to do with it.  Scientists say it was related to the chick's first record.  Hundreds of experiments have been done in this regard.

 One of the tests ... the chick is not yet born.  The egg is boiling as it was inside the wall ... then, breaking the egg comes out ... At that point, the mother hen removes it and puts a balloon in there!

 When the chicken opened its eyes, the first thing it saw was a balloon.  After that the chicks loved it as a mother.  The balloon moved in the air, and the chicks chased it away.  Stick the balloon when exhausted!  Never look for mother!

 Conrad Lawrence is a scientist who has done a lot of research in this field.  He concludes that the period of exposure is the most important.  The first moment of birth is the main one.  The first record after birth is the image of the mother.  That’s why the chicks run after it.

 If male children do not grow up in the care of the mother, they will lose the trait of loving women.  This is because the image of the woman is not properly recorded in its brain.  Male homosexuality is on the rise in the upper countries.  The mother's form is due to stressfulness of mind.  Male and female love is declining there.

 The only milk glamor is going to accumulate.  It is unnatural.  But, there it is! Racism is stabilized in another way.  It is important to see who the baby is first born.  The baby girl who sees the mother's face after birth will not be happy in life!  It must first see a male face.  It could also be the father’s face.  Only then can it love an order well later.

 The reason why men are better understood than women is because boys look at the mother's face when they are born!  In her view he rises because he is raised.  First chance for a male child.  The first record is not available to the girl. Until the girl first sees her father's face, she will not be able to match the man.

 That first record, psychologically, was the root cause of her weakness in not being able to come close to the male in politics, employment, or economic freedom!  No society seems to have overcome this weakness so far.

 If a little balloon chicken affects so much, if it reads stress on its mind, wouldn’t the universe around us affect us?  At the moment of birth, in the film of our brain, the universe itself is recorded.  It determines the likes and dislikes of your whole life.

 At that moment all the planets are orbiting the earth.  In a profound way, they all glaze over the brain of the unborn child, and those planets matter.  At the time of a baby's birth, the amount of radiation emitted from them depends on how much of it travels over the earth.

 All the celestial planets emit unique radiation.  The rays of Venus are gentle.  The rays of the moon are different.  The radiation of each planet depends on the haze around it.

 The strengths, weaknesses, and qualifications of the cosmic environment at that moment will continue to affect the child for the rest of his life. It is like knowing the consequences of a nuclear bomb.  The atomic bomb was dropped on the populous city of Hiroshima.  It was only known before the bombing, that millions of people would die.  But for many generations, it was not known at the time what would affect the future.

 Survivors in the cities of Hiroshima and Nagasaki, who died in an instant.  But the survivors, the flora, the animals, the birds, the fish, were permanently affected by something unpredictable.  What its deadly impact will be will be known exactly ten generations later!  Atomic range, working so deeply!

 The eggs of the surviving females were exposed to radiation.  Ordinary children could not develop from those embryos.  The children were born blind and paralyzed.  Some had four eyes, even eight eyes!  It can not be explained.  Babies were born deformed and different in bizarre form.

 Born with the disease, brain damaged, intelligent, unpredictable.  Only one thing is for sure.  They are not natural.  Not as normal human children.

 Compared to the energy of the sun, the atomic bomb is insignificant.  Imagine for a second you were transposed into the karmic driven world of Earl.  If the atomic bomb dropped on Hiroshima and Nagasaki killed one lakh and twenty thousand people, can you imagine the radiation of the sun?

 The sun has been burning the earth for four trillion years!  It has no chance of cooling, millions of years though!  From about ten billion miles away, how much heat pours over the earth every day!

 The devastation in Hiroshima was about ten miles in circumference.  But, with so much heat blowing in for tens of millions of miles, it never goes away.  But, compared to other suns in the universe, our Sun is only a very small star!  The small stars we see in the sky are billions of times bigger than the sun!  Each of them has a unique radiation range.  They are all flowing over us!

 Michael Cochlear was one of the foremost researchers in the field of cosmic forces.  He is a great scientist.  He says we do not know even one percent of the cosmic forces that flow over us.  We continue to send many satellites out of Earth.

 They also send a lot of information.  But, I could not understand them.  No words to describe.  We have never imagined that there are so many forces around us.

 Hidden facts

By

 Jagadeesh 

 Krishnan is a psychologist and international Author

Dhiyanam

[5/22, 3:07 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: THE HEART OF MEDITATION

People sometimes ask me, "Bhagavan"

, do you meditate?”

The answer is no, I don’t. 

Or, well, yes, I do, depending on how you define meditation.

I have no formal meditation practice. No schedule. No technique. 

No incense. No guru photos on my side table.

I never tell myself, “I am meditating now”. 

And yet, throughout the day, I find myself deep in meditation. Absorbed in the Immediacy.

What is this meditation, then?

Pure fascination with this moment, 

exactly as it is.

Allowing everything to be.

Drenching one’s present experience in curiosity.

Not adding anything.

Not taking anything away.

No goal. No seeking. No agenda.

No special state to attain. 

No special experience to have.

Pure wonder. 

The extraordinary ordinariness of what is.

Life being lived.

Ultimately it’s not something I’m doing.

Ultimately it’s who I truly am.

This wide open, child-like, innocent awareness, gently absorbing every sound, sight, smell, sensation, feeling, tenderly pulling in a ‘world’, yes, embracing a world as a mother embraces her young child. 

I am the mother of my world, then.

I am the space that holds the ordinariness.

I am the silence at the heart of things.

I am the Capacity for joy and great sorrow.

I need never seek a more ‘alive’, a more ‘profound’ or ‘spiritual’ experience, for this ordinary moment is so profoundly holy. So beautiful. Awash with grace.

Complete. Always complete.

The cracked glass of a bus shelter.

The look on a stranger’s face, both concealing and betraying aeons of pain and longing. 

The chill on my cheek as I walk to meet a good friend.

I used to meditate. 

Meditation got into my very bones. 

Now I am meditation. 

The vastness that holds an entire world.

By 

Jagadeesh Krishnan psychologist and international Author

[5/22, 3:09 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: தியானத்தின் இதயம்

 மக்கள் சில சமயங்களில் என்னிடம் "பகவான்"  நீங்கள் தியானம் செய்கிறீர்களா கேட்பார்கள்? 

 பதில் இல்லை, நான் இல்லை.

 அல்லது, ஆம், தியானத்தை நீங்கள் எவ்வாறு வரையறுக்கிறீர்கள் என்பதைப் பொறுத்து நான் செய்கிறேன்.

 என்னிடம் முறையான தியானப் பயிற்சி இல்லை.  அட்டவணை இல்லை.  நுட்பம் இல்லை.

 தூபம் இல்லை.  என் பக்கத்து மேஜையில் குரு புகைப்படங்கள் இல்லை.

 "நான் இப்போது தியானம் செய்கிறேன்" என்று நான் எனக்குள் சொல்லிக்கொள்வதில்லை.

 இன்னும், நாள் முழுவதும், நான் தியானத்தில் ஆழ்ந்திருப்பதைக் காண்கிறேன்.  உடனடித் தன்மையில் உறிஞ்சப்பட்டது.

 அப்படியானால் இது என்ன தியானம்?

 இந்த தருணத்தில் தூய்மையான ஈர்ப்பு,

 சரியாக உள்ளது.

 எல்லாவற்றையும் இருக்க அனுமதிக்கிறது.

 ஒருவரின் தற்போதைய அனுபவத்தை ஆர்வத்தில் நனைத்தல்.

 எதையும் சேர்க்கவில்லை.

 எதையும் எடுத்துச் செல்லவில்லை.

 இலக்கு இல்லை.  தேடுவது இல்லை.  நிகழ்ச்சி நிரல் இல்லை.

 அடைய சிறப்பு நிலை இல்லை.

 சிறப்பு அனுபவம் இல்லை.

 தூய அதிசயம்.

 என்ன என்பது அசாதாரணமான சாதாரணம்.

 வாழும் வாழ்க்கை.

 இறுதியில் இது நான் செய்வது இல்லை.

 இறுதியில் நான் உண்மையில் யார்.

 இந்த பரந்த திறந்த, குழந்தை போன்ற, அப்பாவி விழிப்புணர்வு, ஒவ்வொரு ஒலி, பார்வை, வாசனை, உணர்வு, உணர்வு, மெதுவாக உள்வாங்கி, ஒரு 'உலகில்' மென்மையாக இழுக்கிறது, ஆம், ஒரு தாய் தனது இளம் குழந்தையை தழுவி ஒரு உலகத்தை தழுவி.

 அப்படியானால் நான் என் உலகத்தின் தாய்.

 நான் சாதாரணத்தை வைத்திருக்கும் வெளி.

 விஷயங்களின் இதயத்தில் நான் மௌனம்.

 நான் மகிழ்ச்சி மற்றும் பெரும் துக்கத்திற்கான திறன்.

 இந்த சாதாரண தருணம் மிகவும் ஆழமான புனிதமானது என்பதால், நான் ஒருபோதும் அதிக 'உயிருடன்', 'ஆழமான' அல்லது 'ஆன்மீக' அனுபவத்தைத் தேட வேண்டியதில்லை.  அவ்வளவு அழகு.  அருளால் ஆவாஷ்.

 முழுமை.  எப்போதும் முழுமையானது.

 ஒரு பேருந்து நிழற்குடையின் விரிசல் கண்ணாடி.

 ஒரு அந்நியரின் முகத்தின் தோற்றம், வலி ​​மற்றும் ஏக்கத்தை மறைப்பதும், காட்டிக் கொடுப்பதும்.

 ஒரு நல்ல நண்பரைச் சந்திக்க நான் நடக்கும்போது என் கன்னத்தில் குளிர்ச்சி.

 நான் தியானம் செய்தேன்.

 தியானம் என் எலும்புகளுக்குள் புகுந்தது.

 இப்போது நான் தியானம்.

 ஒரு முழு உலகத்தையும் வைத்திருக்கும் பரந்த தன்மை.

 மூலம்

 ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

Buddha

"The flame is burning

  Bring the two lanterns side by side as you move them face to face.

 In a position,

  Two illustrations

 The only flame becomes the flame.

 ஆத்மார்த்தமான,

 The Guru, the disciples, too

 Two bodies

  They will become the same soul.

 If the Guru finds his soulmate,

 Without looking at that shit,

 There can never be a guru without talking to him.

 He is so kind-hearted

 A true guru.

 'Gautama Buddha came to a city.

 All the people in that city listen to the speech of the Buddha

 Large crowds gathered at the place.

 It's too late,

 The Buddha did not speak.

 Waiting for someone.

 On both sides of the road he looked back and waited for someone to arrive.

 He,

 Blindfolded,

 He was silent as he thought of an event that had taken place just before he arrived at the place.

 On the way he got to that place, somewhere,

 Carrying the kanji kalayam (small pot) came fast to run and walk

  A 12-year-old girl,

 She fell at his feet and bowed.

 ‘To my father I work in the field

 I carry food.

 After giving it to him

  I will come right where you are to hear your grace speech.  After saying that to the Buddha

 Fast forward to where her father is.

 The Buddha was waiting.

 After the little girl arrived,

 Began his eulogy.

 The grace of the Buddha

 The little girl who heard, when he had finished speaking,

 Go to the Buddha,

 Tears in eyes,

 ‘I waited long enough.

 I no longer want to be with you.

 Baptize me '

 Said.

 To which the Buddha,

 ‘This place is so far inside that I can’t come easily.

 Me to this place

 You are the one who attracted me to come.

 Therefore,

  You ..

  It just has to be with me anymore.

 I baptize you '

 said.

 That night, Anandan, his chief disciple, addressed the Buddha.

 ‘As you said to that iconic girl, do you feel attracted by some important person?  ' said.

 To which the Buddha,

 ‘Is there any doubt in that?

 Not just feeling.

 I have to go in that direction.

 Those who have a greater thirst for spiritual wisdom, I must meet.

 Age or gender discrimination is not a barrier.  ' said.

By 

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

God Trust an belief

[5/13, 12:59 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: கடவுள்_நம்பிக்கை

நீ கடவுளின் மீது நம்பிக்கை வைக்கிறாய். 

பிறகு உன்னுடைய வியாபாரம் தோற்றுவிடுகிறது. 

திடீரென கடவுள் மேல் நம்பிக்கையின்மை வந்துவிடுகிறது.

"நான் நம்பவில்லை என்னால் கடவுளை நம்பமுடியாது" என கூறுகிறாய்.

நீகடவுளை நம்புகிறாய் உன் அன்புக்குரியவர் இறந்து விடுகிறார். 

உனது நம்பிக்கையின்மை மேலே வந்துவிடுகிறது.

நீகடவுளை நம்புகிறாய் 

ஆனால் உன்னுடைய நம்பிக்கை உன்னுடைய அன்புக்குரியவரின் மரணத்தால் அழிக்கப்பட்டுவிட்டதா?

அப்படியானால் அது மிகவும் மதிப்புடையது அல்ல. 

உண்மையான நம்பகத்தன்மை ஒருபோதும் அழியாது.

ஒருமுறை அது இருந்தால் எதுவும் எதுவுமே அதை அழிக்க முடியாது.

எனவே நினைவில் கொள்ளுங்கள். 

உண்மையான நம்பகத்தன்மைக்கும் (Trust)நம்பிக்கைக்கும் (Belief)பெரிய வேறுபாடு உள்ளது.

உண்மையான நம்பகத்தன்மை தனி மனிதனுக்குரியது.

நம்பிக்கை சமூகத்திற்குரியது.

நீ உண்மையான கடவுள் நம்பகத்தன்மையில் வளர வேண்டும்.

வெறும் 

நம்பிக்கையை விட்டுவிடு.

எனக்கு என்னைச்சுற்றி என்ன நிகழ்ந்தாலும் 

எனது கடவுள் நம்பிக்கை மாறாது

என்பதே 

உண்மையான கடவுள் நம்பிக்கை

மற்றவை மேலெழுந்த வாரியான

உனது ஆசைகளின் எதிர்பார்ப்புகளே

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[5/13, 12:59 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: God_belief

 You trust in God.

 Then your business fails.

 Suddenly disbelief comes over God.

 You say, "I do not believe, I do not believe in God."

 You believe in God and your loved one dies.

 Your despair comes to the fore.

 You believe in God

 But has your faith been destroyed by the death of your loved one?

 If so it is not very worth it.

 True authenticity never dies.

 Once it is there nothing can destroy it.

 So remember.

 There is a big difference between true trust and trust (Belief).

 True authenticity belongs to the individual.

 Hope belongs to the community.

 You must grow in faithfulness to the true God.

 Just

 Give up hope.

 No matter what happens to me around me

 My faith in God does not change

 Is

 Faith in the true God

 Others are superficial wise

 The expectations of your desires

By 

 Jagadeesh sh Krishnan is a psychologist and international Author

mind

[5/7, 1:01 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: மனவியல் மேதை வில்லியம் ஜேம்ஸ் தன் நண்பர்களிடம் சில விஷயங்களை சொல்லிக் கொண்டு இருந்தார். ஆனால் அவர் நண்பர்கள் அதை ஒத்துக் கொள்ளவில்லை. எனவே அதை நிரூபிப்பதற்காக ஒரு செயலில் இறங்கினார்.

அப்பொழுது ராணுவத்தில் இருந்து ஓய்வுபெற்ற ஒரு வீரர் கையில் முட்டைகள் நிரம்பிய வாளியுடன் நடந்து போய்க்கொண்டிருந்தார்.

தான் சொல்லியதை நிரூபிப்பதற்காக வில்லியம் ஜேம்ஸ் அட்டென்ஷன் என்று பெரிதாக கத்தினார்.

பாவம் அந்த வீரர் உடனே இருந்த இடத்திலேயே விறைப்பாக நின்றார்.கையிலிருந்த வாளி கீழே விழுந்து அதிலிருந்த  முட்டைகள் நொறுங்கிப் போயின.

அந்த வீரனுக்கு மூக்கின் மேல் கோபம் வந்தது.கோபமாகத் திரும்பி யார் இதைச் செய்தது என்றார்.

வில்லியம் சொன்னார் ஏன் நான் தான் செய்தேன்.. ஆனால் நான் சொன்னதை நீ கேட்க வேண்டும் என்ற கட்டாயம் இல்லையே. நான் சொன்னதை உதாசீனப்படுத்திவிட்டு நீ உன் வழியில் போய் இருக்கலாமே என்றார்.

ராணுவ வீரர் சொன்னார் என்னால் முடியாது 25 வருடங்களாக நான் இதைக் கேட்டால் உடனடியாக கையில் இருப்பதை கீழே போட்டுவிட்டு விரைத்து நிற்க வேண்டும் அது என் உடலையே பழக்கி விட்டது என்றார்.

இதைத்தான் எல்லா சமுதாயங்களும் செய்து வந்திருக்கின்றன. எல்லா மதங்களும் காலம்காலமாக செய்து வந்திருக்கின்றன. அவை உங்களை எந்திரங்களாக மாற்ற முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கின்றன.

உங்கள் நியாயமான உணர்வுகளை பலவந்தமாக அடக்கி வைப்பதன் மூலம்தான் மதங்களும் சமுதாயங்களும் இந்த சாதனையை செய்து கொண்டிருக்கின்றன.

அதனால் தான் இயேசு நாதரை சிலுவையில் அறைந்தார்கள். சாக்ரடீஸுக்கு விஷம் கொடுத்துக் கொண்றார்கள். அல் ஹில்லாஜ் மன்சூரை இரக்கம் இல்லாமல் கொன்றார்கள்.

இவர்கள் எல்லாம் கலகக்காரர்கள் இவர்களால் சமுதாயத்தில் பெரிய கலவரமே வெடிக்கும் என்று ஆட்சியாளர்கள் பயந்தார்கள்.

இந்த கலகக்காரர்கள் செய்த குற்றம்தான் என்ன.

அடிமைப்பட்டுக் கிடந்த மக்களை தட்டி எழுப்பினார்கள். மனதளவில் அடிமையாகி கிடந்த மனித சமுதாயத்தை வீறு கொண்டு எழச் செய்தார்கள். நீங்கள் எல்லோரும் புத்திசாலித்தனத்துடன் செயல்பட வேண்டும் என்று போராடினார்கள். உங்களுக்கு நீங்களே விளக்காக இருக்க வேண்டும் என்பதுதான் இந்த கலகக்காரர்கள் போதனையின் சாராம்சம்.

இரண்டாம் உலகப்போரின் போது இது நிகழ்ந்தது. போரிட நிறைய ஆட்கள் தேவைப்பட்டார்கள். அதனால் எல்லா வகையான ஆட்களும் ராணுவத்தில் சேர்த்துக் கொள்ளப்பட்டார்கள்.

தாய் நாட்டுக்காக தியாகம் செய்ய வேண்டும். தந்தை நாட்டுக்காக தியாகம் செய்ய வேண்டும் என்று பல தளங்களில் தலைவர்களும் தளபதிகளும் அள்ளி விட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். அந்த அமளியில் ஒரு தத்துவப் பேராசிரியரும் ராணுவத்தில் சேர்க்கப்பட்டார்.

முதல்நாள் வீரர்கள் மைதானத்தில் கூடினார்கள்.

ஒரு இளம் வயது சிப்பாய் முன்னால் நின்று கட்டளைகளை வாரி வழங்கிக் கொண்டிருந்தான்.

அட்டென்ஷன்.....

பார் வேர்டு.......

ரைட்........

அபௌட்டார்ன்.....

மார்ச்.....

லெப்ட்....

ரைட்.....

லெப்ட்.....

ரைட்....

அணிவகுப்பில் இருந்து தனியாகப் பிரிந்து வெளியே வந்தார் தத்துவப் பேராசிரியர்.

மிகவும் கோபமாக அந்த சிப்பாயிடம் கேட்டார் நீ என்ன செய்கிறாய்? 

முதலில் நாங்கள் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை மனதில் நன்றாக முடிவு செய்து விட்டு பிறகு வா.

முதலில் இப்படி போ என்கிறாய். பிறகு அப்படி போ என்கிறாய்.நில் என்கிறாய். போ என்கிறாய். வலது பக்கம் போ என்கிறாய் இடது பக்கம் போ என்கிறாய். இது என்ன கூத்து.

உருப்படியாக ஏதாவது ஒன்றை தீர்மானம் செய்து வை. அதுவரை நான் போய் ஒரு காப்பியை அருந்திவிட்டு வருகிறேன். வந்தவுடன் நீ சொன்னதை செய்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பிவிட்டார்.

பொதுவாக சிந்திக்கும் திறன் உடைய யாரும் இந்த சமுதாயத்தில் நடக்கும் முட்டாள்தனங்களை புரிந்துகொள்வார்கள். போர் வன்முறையால் யாருக்கு என்ன லாபம் ஏன் இதையெல்லாம் செய்ய வேண்டும் என்று யோசிப்பார்கள்.

ஆனால் ஆள்பவர்கள் இதற்கெல்லாம் ஒரு காரணத்தை கற்பிப்பார்கள்.

ரைட்டெர்ன் என்று ராணுவத்தில் ஆணை கேட்கும் போது கண்ணை மூடிக் கொண்டு வலது பக்கம் திரும்புகிறான்.

ஃபயர் என்று அவன் காதில் விழுந்தவுடன் முன்னால் நிற்பது அப்பாவி பெண்களா,பச்சிளம் குழந்தையா என்று ஆராயாமல் ஈவு இரக்கமில்லாமல் சுட்டு விடுகிறான்.

இந்த மதங்களும் இந்த சமுதாயமும் உங்களை ஒரு இயந்திரமாக மாற்றிக் கொண்டிருக்க்கிறார்கள்.

உங்களை ஒரு உணர்வுள்ள மனிதனாக மாற்ற முயற்சிப்பதால் தான் இயேசு போன்றவர்கள் சிலுவையில் அறையப்படுகிறார்கள்.

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[5/7, 1:09 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: Psychological genius William James was telling his friends some things.  But his friends did not agree with it.  So he went into action to prove it.

 A soldier then retired from the army was walking with a bucket full of eggs in his hand.

 William James shouted loudly for attention to prove what he had said.

 The sinner stood erect where the soldier was immediately. The bucket in his hand fell down and the eggs in it shattered.

 The warrior got angry over his nose. He turned angrily and said who did this.

 William said why I did .. but you do not have to listen to what I said.  Ignore what I said and you may go your own way.

 The soldier said I can not. If I hear this for 25 years I have to immediately put down what I have on hand and hurry up. My body is used to it.

 This is what all societies have been doing.  All religions have been doing that over time.  They are trying to turn you into machines.

 Religions and societies are doing this by forcibly suppressing your legitimate feelings.

 That is why Jesus Christ was crucified.  Socrates was poisoned.  Al Hillaj Mansour was killed without mercy.

 The rulers feared that these were all rebels who would provoke a great commotion in the society.

 What is the crime committed by these rebels.

 The enslaved people were knocked up.  They awakened the mentally enslaved human society.  You all fought that you should act wisely.  The essence of this rebellious teaching is that you must enlighten yourself.

 This happened during World War II.  It took a lot of men to fight.  So all sorts of people were recruited into the army.

 To sacrifice for the motherland.  Leaders and generals on many platforms were urging the father to sacrifice for the country.  A philosophy professor also joined the army at that time.

 The first day the players gathered on the field.

 A young soldier was standing in front, giving orders.

 Attention .....

 Bar word .......

 Right ........

 About .....

 March .....

 Left ....

 Right .....

 Left .....

 Right ....

 The philosophy professor came out of the march alone.

 Very angrily asked the soldier what are you doing?

 First make a good decision in mind what we want to do and then leave.

 First you say go like this.  Then you say go like that. You say stop.  You say go.  You go to the right and you go to the left.  What an acrobat this is.

 Decide on something as an item.  Until then I will go and have a coffee.  When he arrived he said he would do what you said and left.

 Anyone with the ability to think in general will understand the nonsense going on in this society.  They will wonder who benefits from the violence of the war and why they should do all this.

 But the rulers will teach one reason for all this.

 He closes his eyes and turns to the right when he hears an order from the army called Reitern.

 As soon as he hears the fire, Eve mercilessly shoots him, not examining whether the person standing in front is an innocent woman or a green child.

 These religions and this society are turning you into a machine.

 People like Jesus are crucified because they try to make you a conscious human being.

By

 Jagadeesh sh Krishnan is a psychologist and international Author

life

[4/24, 2:14 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: மாணவர் :

          நாம் இவ்வுலகில் எதற்காக இருக்கிறோம்?

          நீங்கள் இவ்வுலகில் உங்கள் முழு மனதுடன்   நிறைவாக, மகிழ்ச்சியாக, லட்சியம், பேராசை மற்றும் பயங்களில் இருந்து விடுபட்டு முழுமையாக வாழ்வதற்கு இருக்கிறீர்கள்.

நீங்கள் லட்சியம் அல்லது பேராசை கொண்டவராக இருந்தால், நீங்கள் முழுமையாக வாழமுடியாது. 

ஏனெனில், பேராசையும், லட்சியமும் உங்கள் சக்தியை விரயமாக்குகின்றன.

முழுமையாக வாழ்வதென்பது பயமில்லாமல், துயரமில்லாமல், கடவுள்களிடம் ஒன்றையும் கேட்காமல் வாழ்வதாகும்.

ஏனெனில் நீங்களே உங்களுக்கான ஒளி ஆவீர்கள்.

நீங்கள் முழுமையாக வாழும்போது - உங்களுக்கு நீங்களே ஒளியாக இருக்கும்போது - நீங்கள் யாரையும் பின்பற்ற மாட்டீர்கள், உங்களுக்கு தேச அடையாளம் இருக்காது, நீங்கள் எந்தவித மதம் மற்றும் அரசியல் அமைப்புடனும் சேரமாட்டீர்கள்.

நீங்கள் ஒரு சுதந்திரமான மனிதராக இருக்கும்போது, ஆகையால், இவ்வுலகில் உங்களுக்கு, குறைவான அல்லது நிறைந்த செல்வம் உடையவராக இருந்தாலும், செழுமையாக வாழ்வது சாத்தியமாகிறது.

அந்தமாதிரியாக  வாழும் செயல்  மூலமாக நீங்கள் இவ்வுலகை அழகுபடுத்துகிறீர்கள்.

எல்லா இடங்களிலும் நடந்துகொண்டு இருக்கும் பயங்கரங்களைக் கவனியுங்கள்!

இது ஏனென்றால், உங்களுக்கு எப்படி வாழ்வதென்றுத் தெரியவில்லை என்பதால் நீங்கள் செயற்கையாக வாழ்விற்கு ஒரு முக்கியத்துவத்தைத் தருகிறீர்கள்.

நீங்கள் பத்து வெவ்வேறு மனிதர்களிடம் வாழ்க்கையின் நோக்கம் என்ன என்று கேட்டால், அவர்கள் பத்துவிதமான வெவ்வேறு பதிலைத் தருவார்கள்.

அதன் பிறகு உங்களால் என்ன செய்ய முடியும், நீங்களும் அந்த பத்து பதில்களில் ஒன்றைத் தேர்ந்தெடுத்து அதன்படி வாழ முயற்சிக்கிறீர்கள், இல்லையா?

முழுமையாக வாழ்வதென்றால் என்ன என்று நீங்களாகவே சுயமாக கண்டறியவேண்டும்.

நீங்கள் மரணம் குறித்து, மற்றவர்கள் என்ன சொல்வார்களோ என்று அல்லது தவறு சேய்துவிடுவோமோ என்று பயம்கொண்டு இருந்தால், உங்களால் நிறைவாக வாழ இயலாது என்பது கண்கூடாகத் தெரிகிறது.

நீங்கள் லட்சியம் கொண்டு இருந்தால்,  அதிகாரத்தைத் தேடிக்கொண்டு அல்லது பதவியைப் பிடித்துக்கொண்டு,

எப்படி பெரும்பாலான மக்கள் இதில் ஏதோ ஒருவிதத்தில் வாழ்கிறார்களோ அப்படி வாழ்ந்தால், உங்களால் நிறைவாக வாழமுடியாது.

ஏனெனில், நீங்கள் எப்போதுமே மற்றவர்களுடனும், உங்களுக்குள்ளும் முரண்பாடுகளுடனேயே இருப்பீர்கள்.

சீர்கெட்ட இவ்வுலகில், பல்வேறு நிரந்தர ஆசைகள் நிறைந்த, பயமுறுத்தும் மற்றும் பரிசுகளைத்தரும் ஏராளமான கடவுள்களைக் கொண்டிருக்கும் இவ்வுலகில் பேராவல் இன்றி வாழ்வது மிகவும் கடினமாகும்.

இந்த மாதிரி உலகில் வாழ அதிசயத்தக்க வகையில் நூண்ணறிவு கொண்டு இருப்பது அவசியம்.

எல்லாவற்றையும் கவனிப்பதன் மூலமாக, எல்லாவற்றையும் கேட்பதன் மூலமாக மட்டுமே நீங்கள் நுண்ணறிவைப் பெறமுடியும்.

அப்போது உங்கள் கண்கள் உயிர்புடன் இருக்கின்றன, செவிகள் கூர்மையாகின்றன.

கவனித்தல் மற்றும் கேட்டல் மூலமாக தன்னை அறிதல் நடக்கிறது, மேலும், உங்களை அறிவதன் மூலமாக வியக்கத்தக்க வகையில் உங்களுக்கு தொலையறிவு ( Vision) கிடைக்கிறது.

இவ்வுலகில் இருப்பதற்கு இதைவிட வேறு எந்த சிறப்பான காரணம் உங்களுக்கு வேண்டும்?

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[4/24, 2:16 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: Student:

           What are we in this world for?

           You are to live contentedly, happily, free from ambition, greed and fear with your whole mind in this world.

 If you have ambition or greed, you cannot live fully.

 Because greed and ambition waste your energy.

 To live fully is to live without fear, without sorrow, without asking anything of the gods.

 Because you are the light for yourself.

 When you live fully - when you are light on yourself - you will not follow anyone, you will not have a national identity, you will not join any religion and political organization.

 When you are a free human being, therefore, it is possible for you to live prosperously in this world, even if you have less or more wealth.

 You beautify this world by the act of living like that.

 Notice the horrors going on everywhere!

 This is because you are artificially giving importance to life because you do not know how to live.

 If you ask ten different people what their purpose in life is, they will give you ten different answers.

 What can you do after that, you choose one of those ten answers and try to live according to it, right?

 You need to find out for yourself what it means to live fully.

 If you are afraid of what others will say or do about death, it is obvious that you will not be able to live a fulfilling life.

 If you have ambition, seek power or hold office,

 If most people live like this somehow, you will not be able to live a fulfilling life.

 Because, you will always be at odds with others and within yourself.

 In this depraved world, it is very difficult to live without greed in a world full of various eternal desires, many gods who are terrifying and gifted.

 To live in a world like this it is essential to have amazingly intelligent.

 You can gain insight only by listening to everything, by listening to everything.

 Then your eyes are alive and your ears are sharp.

 Self-awareness happens through observation and listening, and through knowing yourself you get amazing Vision.

 What better reason could there be for you to be in this world than this?

By

 Jagadeesh sh Krishnan is a psychologist and international Author